อนุทิน 118719
แสงแห่งความดี...
เขียนเมื่อเอารถเข้าศูนย์ฯ รถสองปีแต่ ช่วงล่างพังไปหลายอย่างแล้ว
คิดทบทวน พฤติกรรมการใช้รถ...ตลอดสองปีที่ผ่านมาว่า เป็นเพราะอะไร?
....
แต่สิ่งที่ได้ ณ เวลานี้ ....คือการอ่าน คุณค่าของคน ได้บทสรุปตามที่เจ้าของบันทึกได้เขียนไว้
เก็บไว้เป็นอนุทินแห่งชีวิตเรียบร้อยแล้ว
...แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่า...ทำไมช่วงล่างของรถถึงพังเร็วจัง
....
ช่วงหยุดยาวปีใหม่ จะไปเป็นคนเมือง นั่งอ่านหนังสือที่ซื้อตุนไว้กว่า 10 เล่ม ใช้internet แบบว่า...หลังชนฝาสักตั้งหนึ่ง ทั้งอ่าน ทั้งเขียน ให้หายอยากเสียที
การไปเป็นชาวสวนเต็มตัวเนี่ย!! ทำให้รู้ว่า ทำไมชาวสวนส่วนใหญ่ ที่เค้าทำงานกันจริง ๆ ถึงไม่ค่อยสนใจเทคโนโลยี่ใหม่ ๆ มากนัก โดยเฉพาะชาวสวน ที่ทำสวนด้วยแรงกาย และมือสองมือแบบเรา...
เหนื่อย... แต่ก็มีความสุขมาก อย่า่งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ความเห็น (4)
ผมเองก็อยากเป็นชาวสวนบ้าง ได้อยู่กับธรรมชาติและได้ปลูกสิ่งที่กินด้วยสองมือตัวเองนี่น่าภูมิใจมากเลยครับ
อ่านแล้วก็ยิ้ม....
คิดถึงประโยคที่ใช้และได้ยินบ่อยๆที่ว่า "คนโชคดีได้ทำงานที่รัก คนโชคดีกว่ารักงานที่ทำ" :)
กว่าจะปรับตัวให้เข้ากับ ปัจจุบันขณะ....ผมต้องใช้เวลาพอสมควรเลยครับอาจารย์ธวัชชัยครับ
เคยแต่งตัวหล่อออกจากบ้าน....ทำงานหลวง แต่ เวลานี้ ความหล่อ .. เสื้อผ้าสวยงาม มิใช่สิ่งจำเป็น
...
ความสุขทางใจกะเสื้อทำสวนตัวเก่า ๆ ต่างหากครับ คือ ความจริงและความสุขของชีวิต
เห็นร่องรอยที่คุณหยั่งราก ฝากทิ้งไว้ อดระลึกถึงความปรารถนาดี ที่คุณหยั่งรากมีให้ผมมาสม่ำเสมอไม่ได้
ผมเชื่อเลยนะครับว่า ทำไมกำลังใจที่ส่งผ่านถึงกันนั้น มันมีค่ามากแค่ไหน
...
ด้วยความขอบคุณจากใจครับกัลยาณมิตรที่แสนดี