อนุทิน 114280

| อนุทิน ... ๓๒๕๐ |

"ความหลง"

อรุณสวัสดิ์ท่านทั้งหลายอีกครา ณ หอพักนักศึกษาอันไกลโพ้นจากตัวอำเภอเมืองเชียงใหม่ เช้านี้ให้เด็กออกกำลังกายตามกิจกรรมที่กำหนดจากโครงการฯ ในฐานะเป็นครูหอ ถึงนอนน้อยแค่ไหน แต่รู้สึกสมองตื่นตัวตามหน้าที่ที่้ต้องทำ เป็นงานเสียสละอีกงานที่คนเห็นคุณค่าอาจจะเป็นตัวเราเองเท่านั้น เห็นใคร ๆ ต่างหนีหน้าที่นี้ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทก็หนี

เมื่อกิเลสตัณหาความอยากเข้าครอบงำ ความเสียสละสำหรับส่วนรวมก็น้อยลงตามไป น่าเสียดายที่เขามีโอกาสทำความดีแล้วแต่เขาเลือกไม่ทำ มัวแต่ไปงมงายในเรื่องที่เป็น "อจินไตย" เหนือธรรมชาติ

"ความหลง" ของมนุษย์เป็นเรื่องที่ตักเตือนได้ยาก กว่าจะรู้ตัวอาจจะติดบ่วงกรรมนั้นไปเรียบร้อยแล้ว น่าเสียดาย ๆ