อนุทิน 105074
dejavu monmon
เขียนเมื่อ- อย่าอายที่จะต้องใช้บริการรถสองแถว แต่จงอายที่จะต้องมารยาเสแสร้าง (ความคิดเกิดเมื่อเห็น นศ.หน้า มรภ.สี่คนขึ้นรถสองแถว บางคนอายที่จะขึ้นรถสองแถวจึงต้องใช้บริการรถหรูอื่นๆ)
- อย่าอายที่จะต้องปั่นจักรยานทุกวัน แต่จงอายที่จะต้องกู้หนี้ยืมสินเพื่อความมีหน้ามีตาในสังคม ด้วยการเอาเกณฑ์การมีทรัพย์สินทางวัตถุมากกว่ามาเป็นตัววัด
- อย่าอายที่จะถูกใครตราหน้าว่ากล่าวทั้งเรื่องจริงและไม่จริง เราเท่านั้นรู้ตัวเอง คนอื่นเขาเคยให้ข้าวสักช้อน ให้เงินสักบาทหรือไม่ ขึ้นชื่อว่า แม่จะไม่สนใจว่าลูกดีร้ายอย่างไร อย่างไรก็ลูกฉัน
- ยังไม่เจอกับตัวก็ยังไม่รู้
ความเห็น (2)
เป็นภาพความจริงที่เห็นแล้วรู้สึกหดหู่ ดูเศร้าใจ อนาคตชาติ นะคะ
เพราะค่านิยม ด้วยเลียนแบบ ด้วยสื่อ หรือด้วย คิดไม่เป็น ?
หรือต้องเริ่มสอน เรื่องกตัญญู รู้รากเหง้า ท้าวความบรรพบุรุษ กันใหม่
จึงจะได้ซาบซึ้ง ฝังลึกในจิตใจ ว่าอะไรสำคัญกว่ากัน ขอบพระคุณค่ะ
การเข้าใจของสังคมทุกวันนี้ยึดติดที่ชื่อเสียงทรัพย์สินเฟอร์นิเจอร์มากไปคลายพักชีโรยห้นาประมาณนั้นครับ ( ทุกร์ไม่กลัวๆไม่เท่)