เมื่อวานเป็นวันครู ผมขอเขียนระลึกถึงครูของผมท่านหนึ่ง ชื่อครูชลอ บัวเวช บ้านของท่านอยู่ริมคลองอ้อม ตรงข้ามวัดปากน้ำ อำเภออัมพวา ท่านเป็นครูใหญ่โรงเรียนวัดบางแคใหญ่ ผมเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ ท่านเป็นคนสะอาด เสื้อและกางเกงที่ท่านใส่จะรีดเรียบมาทำงานทุกวัน ไม่มีเน็คไท ท่านเดินจากบ้านมาสอนหนังสือทุกวันครับเดินมาตามทางในสวนมะพร้าว ท่านสอนหนังสือเด็กทุกคนรักท่านขณะเดียวกันก็กลัวท่านด้วย พักกลางวันทุกวันท่านจะส่งจานสังกะสีเคลือบสีขาวให้ผมไปซื้อก๋วยเตี๋ยวราดหน้าให้ท่านทุกวัน ผมจะไปซื้อห้ท่านด้วยความเต็มใจ เสร็จแล้วจึงกลับ้านไปกินข้าวกลางวันที่บ้าน วันนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่ ในขณะที่ผมเป็นลูกศิษย์ของท่านอีกเดือนเศษๆผมก็จะมีอายุครบ ๖๐ ปี ขอให้คุณครูมีสุขภาพแข็งแรงนะครับ
อีกท่านหนึ่งที่ผมขอกล่าวถึงท่านด้วยความเคารพ คือคุณครูรัตนา พรพิพิธ ท่านสอนภาษาอังกฤษ และตรีโกณ เมื่อคราวที่ผมเรียนชั้น มศ.๔และ๕ โรงเรียนการช่างปทุมธานี ผมเรียนหนังสือไม่เก่งครับ ไม่ชอบเลยวิชาภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ ผมได้เรียนทั้งสองวิชากับท่าน ผมเข้าใจและอยากเรียนในวิชาของท่าน ผมขอกราบคุณครูที่ทำให้ผมมีความรู้ จนสามารถมาทำหน้าที่ครูเหมือนกับท่าน มีหน้าที่บริหารโรงเรียน ผมจะไม่ลืมพระคุณของครูทุกท่านที่ได้อบรมสั่งสอนผม
สำหรับครูคนแรกของผมคือ"แม่" ผมยังระลึกถึงแม่อยู่ตลอดเวลาถึงแม้ท่านจะจากผมไปแล้วก็ตาม ผมพูดได้ ทำอะไรหลายๆอย่างได้ก็เพราะได้รับการอบรมสั่งสอนจากแม่ซึ่งเป็นครูคนแรกของผม สวัสดีครับ
ไม่มีความเห็น