หายหน้าหายตาไปซะนานเลยไอ้ "น้องบอย"

ลองคิดถึง ปู่ย่า ตายาย ของพวกเราซิ

เขาไม่มีเงินเดือน รายได้ที่ได้ก็แค่ อาหารการกิน

หากจะเหลือกิน จึงจะเอาไปแลกเป็นอย่างอื่น

ของอย่างอื่น หรือแลกเป็นตัวเงิน

พวกเขาอยู่กันสบาย แต่พวกเรา เงินเดือนเข้าบัญชี

ช้าไปสักวัน เหี่ยวแห้งกันแล้ว

ความสุข ไม่ได้กันที่การมีเงินใช้ แต่

อยู่ การมีกินอิ่มปากอิ่มท้อง ต่างหาก

แต่กับดักของสังคมเมือง ที่ต้องดิ้นรน

ปากกัดตีนถีบ มันเป็นตาข่ายตาละเอียด

ติดแล้วแกะออกยาก