วันหนึ่งเกิดความกลัดกลุ้มรุมจิต

ก็เลยคุยกะคนสนิท  ว่ากลับรังเดิม(สพฐ)  ท่าจะดี

มันเบื่อๆๆๆๆไปหมด โดยเฉพาะวัฒนธรรมปัดแข้ง แกล้งกัน ฉันแน่

และระบบบริหารจัดการที่เก่งแต่ตำรา

คุยกับผู้เกี่ยวข้องก็ได้คำตอบว่า  กลับเถิดๆๆๆ   ครูกำลังต้องการที่ปรึกษา

ตำแหน่งที่โอนย้ายมาก็ยังสงวนไม่มีใครมาแทน.......

เท่านั้นล่ะ  เป็นเรื่อง

ขนาดหัวหน้ากล่มนิเทศฯ  บางสำนัก  นำไปแจ้งที่ประชุม

ว่าข้าเจ้าจะโอนกลับ !    แล้วข่าวมันก็รวดเร็วเหมือนไฟป่า

มีแต่คนโทร. มาถาม มาเช็คข่าวกันให้วุ่นไปหมด

ก็ได้บทเรียนรู้อีกล่ะว่า  สังคมไทยเราในยามนี้ บริโภคข่าวโดยขาด

การคิดวิเคราะห์ คิดสังเคราะห์ โดยสิ้นเชิง

ถ้าตรองสักนิด น่าจะถามว่า  เป็นไปได้หรือ  แต่นี่เปล้า  มีแต่เม้าท์

ต่อๆกัน  ยิ่งขยายผลได้มากเท่าไหร่ ดูเหมือนเป็นผลงานที่น่าภาคภูมิใจ

ทำให้อดคิดถึงหลักสูตรอบรมครู เพื่อเพิ่มวิทยฐานะ อาจารย์ 3

ที่ผ่านไปเมื่อไม่กี่วันนี้  พบว่ามีกิจกรรมให้คิดวิเคราะห์  ด้วย

ผลเลยตกไม่เป็นท่า เพราะคิดไม่เป็น   แล้วจะหวังให้เด็กคิดได้

อย่างไร  ถ้าผู้ใหญ่ก็เป็น ปูนาขาเกเสียเอง  หลายต่อหลายครั้ง

หลายเหตุการณ์ที่คนดีๆบางคนตกเป็นเหยื่อการขาดคิดวิเคราะห์

จริงๆ เท็จๆ ไม่มีใครตระหนัก  ขอประสมโรงด้วยก็แล้วกัน

ก็ไม่โทษอะไรหรอก  เป็นเช่นนี้เอง  กว่าที่จะสร้างเด็กรุ่นใหม่

ให้รู้จักคิดวิเคราะห์ คิดสังเคราะห์และบริโภคข่าวเป็นมาแทนเรา

บางที  อาจจะชาติหน้า ตอนดึกๆ กระมัง