เรียน อ.จำนง

ดิฉันเข้าใจเอาว่า เมื่อระดับกลาง เชื่อมกับระดับบน  และเชื่อมกับระดับล่างแล้ว  สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ  ทำให้บนกับล่างเชื่อมกันได้ เรียนรู้ร่วมกันได้ (จากเดิมที่บนกับล่างไม่ค่อยเชื่อมกัน)  จึงถือเป็นการเชื่อมโยงที่เป็นวิถีโค้งโดยมีระดับกลางเป็นผู้ทำหน้าที่สำคัญ

เป็นความเข้าใจตอนที่ฟังท่านผู้ว่าฯตอนนั้น  ตามประสาคนนอกที่พยายามปะติดปะต่อเรื่องนะคะ

ครูนงคะ

       "การเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง" แค่ชื่อก็สละสลวย งดงามแล้ว ยิ่งได้อ่านกระบวนการยิ่งเข้าใจว่า ทำไมเมืองคอนนั้น เป็นจังหวัดแนวหน้าด้านการใช้ KM ในพื้นที่ได้เป็นอย่างดี นี่หรือเปล่าที่ครูนงเคยสะท้อนว่า ทำไมผู้นำไม่ถือธง KM นำหน้า เหมือนที่ครูนงได้สัมผัสผลแล้วว่า  ถ้าผู้นำ"นำจริง"  ผู้ตามก็มีแรงที่จะเคลื่อนไปพร้อม ๆ กัน 

บทสรุปของท่านผู้ว่า(ที่ปรับเปลี่ยนจากการเรียนรู้ตลอดเวลา)ในโครงการ3ตำบลคือทีมงานระดับกลาง(ครูนง ผม พัชณีและคณะ)ใช้วิธีเชื่อมโยงผู้บริหารระดับสูง(คุณเอื้อ)ตั้งแต่ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด และหัวหน้าส่วนราชการจังหวัดที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเพื่อให้มาดัน(ลง)คุณเอื้ออำเภอ

ในขณะเดียวกันเราก็เชื่อมโยงกับแกนนำชุมชน      (คุณกิจ)เพื่อให้มาดัน(ขึ้น)คุณอำนวยตำบล

ซึ่งเป็นการทำงานวิถีโค้ง

ท่านเห็นว่าการทำงานร่วมกับผู้บังคับบัญชา ผู้ใต้บังคับบัญชาหรือผู้เกี่ยวข้องที่ไม่ใช่โดยตรงในลักษณะวิถีโค้งดังกล่าวจะทำงานได้อย่างเป็นธรรมชาติกว่าสายบังคับบัญชาตรง 

ซึ่งผมเดาว่ามันช่วยลดโครงสร้างอำนาจที่คนเรารู้สึกจำยอมหรือแข็งต้านอยู่ในจิตใต้สำนึกออกไป ทำให้ความสัมพันธ์ใกล้ชิดเป็นอิสระ เกิดcareตามมาด้วยshareและทำให้เกิดการเรียนรู้learnได้โดยสะดวกใจ

ถ้าลองมองดูใกล้ตัวก็อาจจะเห็นจริงตามทีท่านสรุป

อ.ปัทมาวดี ครับ

        เหมือนว่าทีมคุณอำนวยคือนักฟุตบอลกองกลางอย่างนั้นไม๊ครับอาจารย์ ที่พร้อมรุดไปช่วยกองหน้า(คุณกิจ)เพื่อทำเป้าหมายให้สำเร็จ และถอยกลับช่วยกองหลัง(ช่วยชาจแบตเตอร์รี่กองหลังหรือคุณเอื้อทั้งหลาย)เพื่อกระตุ้นให้กองหลังแทคทีมกันทำหน้าที่มากขึ้น อย่าให้เขาทำประตู  เสียประตูได้

อ.น้องอ๊อด ครับ

               การเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง คุณอำนวยคือตัวกลางเชื่อมโยง ให้ปลาทูทั้งตัวมันว่ายทวนหรือตามกระแสน้ำไปอย่างมีพลัง...ผู้นำองค์กรต้องถือธง KM นำหน้า และเปิดช่องทางให้คนทำงาน หรือกลไกการทำงาน มันยืดหยุ่น พร้อมที่จะให้เกิดวงเรียนรู้หรือบรรยากาศการเรียนรู้ได้สะดวกง่ายดายขึ้นที่ไหนก็ได้ เป็นธรรมชาติ สอดคล้องกับความต้องการของเหล่าคุณกิจหรือกลุ่มเป้ามหายผู้เรียน หรือผู้รับบริการ ไม่ใช่เป๊ะๆ ต้องทำตามกฏเกณฑ์อะไรก็ไม่รู้ที่ไม่ใช่บรรยากาศการเรียนรู้เลย ถ้าไม่อย่างนี้แล้ว มันเชื่อมโยงวงเรียนรู้ในองค์กร นอกองค์กร อย่างเป็นทางการและอย่างไม่เป็นทางการม่ได้ มันจะโค้งได้อย่างไรเล่า เมื่อจะขยับซ้ายทีหรือขวาทีต้องเจอแต่กฏเกณฑ์ ระเบียบที่ไม่ยืดหยุ่นเอาเลย.......หากจะสังเกตให้ดีเราจะเห็นว่าความสำเร็จส่วนใหญ่ มักจะมาจากการทำงานอย่างไม่เป็นทางการแบบการเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้งนี่แหละครับ คนที่ทำงานอย่างนี้เพียงไม่คนนี่แหละที่อุ้มชู องค์กรไว้ได้ การรับรู้อย่างเป็นทางการมันเกิดขึ้นทีหลัง อย่างที่ท่านผู้ว่าวิชม ทองสงค์ ผู้ว่านครศรีฯ ว่าไว้นั้นแหละครับ ว่าการยยอมรับอย่างเป็นทางการ ในนามองค์กรหรือในนามหน่วยงานเข้ามาทีหลัง หลังจากที่คนพวกหนึ่งได้พิสูจน์การทำงานวิธีหนึ่งที่แหวกแนว(นอกกรอบ)ออกไปให้เห็นแล้วว่ามันดีจริง

             แต่พอรับรู้และได้ยอมรับกันเป็นทางการมันเข้าจะเข้าอีหรอบเดิม วัฒนธรรมองค์กรที่ไม่เอื้อก็กลืนกลับเข้าไปอีก ฉะนั้นกลุ่มที่คิดแหวกแนว(นอกกรอบ)หรือคนระดับกลางขององค์กรก็จะเป็นหน่วยนำทำกิจกรรมสร้างสรรค์ อยู่อย่างไม่เป็นทางการ หรือเชื่อมโยงการเรียนรู้วิถีโค้ง สลับกันไปอีก

            สรุปคือต้องผสมผสานกันทั้งแบบความสัมพันธ์ทางตรง(ทางการ) และแบบเชื่อมโยงการเรียนรู้วิถีโค้ง(ไม่เป็นทางการ) ให้เป็นวงเรียนรู้ที่เหลื่อมหรือทับซ้อนกันได้ให้มากที่สุด

            ขอบคุณนะครับที่เข้ามาแลกเปลี่ยน

อ.ภีม ครับ

             ถูกต้อง เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยครับ.....ว่าการเรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้ง มันสร้าง care ...share ...and learn.....ตอนที่เราทำนำร่อง 3 ตำบล ทีมงานทุกคนก็ว่าอย่างนั้นคือ ทั้ง care ...share.... and learn  แม้ 2 ปี จะผ่านมาแล้วก็จริง แต่เหล่าคุณอำนวยทุกคน ยังมีความรู้สึกอย่างนั้น จึงอยากจะมีโอกาสทบทวนความรู้สึกดีๆ กันสักวันได้ไม๊ละครับอาจารย์ เราอาจจะได้บทเรียนแปลกใหม่อีกก็ได้นะครับอาจารย์สำหรับการทำดครงการชุมชนอินทารีย์ของท่านผู้ว่าฯวิชม ทองสงค์

• ตามมาเรียนรู้ด้วยคนนะครับ..
• ขอบพระคุณมากครับที่นำมาแบ่งปัน

น้องสิงห์ป่าสักครับ

              เรียนรู้เชื่อมโยงวิถีโค้งก็คือวิธีการทำงานอย่างไม่เป็นทางการ ใต้ดิน อย่างสร้างสรรค์ในองค์กรประมาณานั้นไม๊ละครับ อย่างที่เราทำๆกันนั่นนะ แต่นี่เป็นศัพท์ของท่านผู้ว่าฯวิชม ทองสงค์