ตอนที่ 3  

       ผู้คนเริ่มจะถามว่าแล้วดิฉันเป็นด่านหน้าในการผลักดันให้เขาทำชุมชนกันอยู่นี้มีอะไรอยู่บ้างที่ทำเองเริ่มต้นเองสำเร็จหรือไม่อย่างไร ดิฉันปรึกษาเจ้านาย(ผู้อำนวยการกองการเจ้าหน้าที่)ว่าเราลองมาทำดู ชุมชนผู้ปฏิบัติงานด้านการเจ้าหน้าที่ของเรานี่หล่ะ ที่มีคนอยู่แล้วมีการพบปะแบบพบหน้ากันอยู่ตามปกติอยู่แล้วแล้วเราเริ่มต้นกันไม่กี่คนจัดแฝงตัวในกลุ่มเดิมนำคุยประเด็นโน้นประเด็นนี้...ในการพบปะกันธรรมดานี่หล่ะจดบันทึกออกมาเป็นความรู้จากประสบการณ์เชื่อมั๊ยคะ...ฝ่ออีก....เพราะเป็นการประยุกต์จากการประชุมประสานงานการเจ้าหน้าที่เดิม....มีรูปแบบการประชุมที่เป็นทางการมากมีประธาน มีวาระรูปแบบการประชุมเต็มรูป  ดิฉันก็ไม่ละความพยายามอีก ทุกครั้งที่นัดประชุม จะจัดช่วงของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ไว้ดีขึ้นค่ะ...ในช่วงนั้นมีการแลกเปลี่ยนกันหนาตา.....เป็นอันว่าเรามีชุมชนในบริหารจัดการ สร้างความเชื่อถือให้แก่คำแนะนำของเรา
          มหาวิทยาลัยของเรามีคนมาก......ในตองอูนี้มีแน่ๆ ที่มีชุมชนแบบธรรมชาติดิฉันก็เอาอีกค่ะ ร่อนหนังสือไปยังคณะหน่วยงาน บอกกล่าว....ชุมชนคืออะไร ถ้าคิดว่าเป็นมีแนวโน้มจะเป็นชุมชนหรือใกล้เคียง เชิญจดทะเบียนกับเราแล้วเราจะดูแลค่าน้ำชา กาแฟในคราวที่ท่านนัดพบกันโดยขอเข้าไปฟังด้วยคน โอ้โห....มีชุมชนที่แจ้งเขามารวม 36 ชุมชนซึ่ง มีทั้งที่อยู่บนไอที และชุมชนแบบพบหน้า เราสืบค้นกันไปกันมามีบ้างที่ไม่มาจดทะเบียนกับเรา..ไม่เป็นไรค่ะตามแต่ท่านสบายใจ....วันดีคืนดีดิฉันก็กดโทรศัพท์ไปคุยชักชวน เชิญชวน มาซิคะพี่ไม่เสียอะไรแถมได้คุยกับคนอื่นๆ ที่ทำในสิ่งเดียวกันมาติวกันว่าเค้าทำอะไรกัน เราเชียร์กันแบบไม่เป็นทางการแบบนี้เกือบปี.....จึงมีการนัดพบชุมชน   (มีตอนต่อไปนะคะ)