จากที่คุณ กอไผ่ใบตาล ผ่องถ่ายความเห็นจากบันทึก goygoodเริ่มต้นทดลองเขียน blog » 2011G08_25_R2R_ทำไมถึงรักวิจัยนักหนา (8) ว่า...

เรียน อ.กะปุ๋ม

๑.วันก่อนได้มุข R2R=Routine to Relax มาจาก "เวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้การทำงานในชุมชนอย่างได้ผล" เป็นมุข ขำ ขำ ของท่าน อ.นพ.นิรันดร ผอ.รพ.พระยืน ท่านน่ารักและสร้างความสุขให้ผู้เข้าร่วมประชุมทั้งห้องเลยค่ะ

๒.จึงคิดว่าเราควรฝึกสร้างบรรยากาศสนุกสนานให้องค์กรบ้างนะคะ แม้ตอนนี้ไม่ถนัดเลยก็ตาม

๓.ขอบคุณอ.กะปุ๋มค่ะ ที่ส่งรูปเบื้องหลังการถ่ายทำมาให้

ข้าพเจ้ารู้สึกชอบใจมากกับคำว่า "Routine to Relax"

ทำให้นึกถึงกิจกรรมที่ตนเองทำในวันนี้ ...

การจัดห้องทำงานใหม่ ทั้งๆ ที่เมื่อวันศุกร์ก็เพิ่งจัด แต่ยังไม่ได้ใจมากพอ...

ยังมีความรู้สึกว่ายังมีโต๊ะทำงานอยู่...

หลังจากที่ได้ยกโต๊ะทำงานออกไป รู้สึกเบื่อหน่ายกับกรอบที่ถูกบังคับให้นั่งโต๊ะ ... ข้าพเจ้าค่อนข้างเป็นคนขี้เบื่อ ชอบเปลี่ยนแปลงอยู่เรื่อยๆ แต่ก็ทนนั่งโต๊ะทำงานมาหกปีเต็ม ... อีกหนึ่งปีก็ครบเวลาการทำงานใช้ทุนราชการ รพ.ยโสธร (ใช้หนี้ทั้งหมด ๗ ปี)

หกปี...แต่ก็มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

วันนี้น่าจะได้เวลาปรับขยับใหม่อีกครั้ง ก็เลยยกโต๊ะทำงานออก แล้วนำชุดโซฟาสบายๆ...มาจัดวางแทนมุมโต๊ะทำงาน

น้องหนุ่ยถามว่า "แล้วพี่ปุ๋มจะนั่งทำงานตรงไหนคะ" ข้าพเจ้าก็ตอบไปว่า "ก็ตรงโซฟานั่นแหละค่ะ...ฮา"...

หากจะว่าไปแล้วที่คลินิกและที่ office จิตเวชเองนั้นมีโต๊ะเยอะมาก หากว่าเราต้องการขีดๆ เขียนๆ อะไร ก็มีโต๊ะให้รองนั่งรองใช้อยู่หลายตัว ไหนจะในห้องคลายเครียด ห้องให้คำปรึกษาอีก ...เยอะแยะ แล้วแต่ว่าเราจะเลือกใช้โต๊ะไหน

เพียงแต่ว่า...ตอนนี้ไม่เอาโต๊ะประจำตัว

ลองดู...ปกติก็ไม่ค่อยจะอยู่ที่ทำงาน

ไม่แน่อีกหนึ่งปีที่เหลือ เมื่อครบกำหนดอาจลองเขียนขอย้ายที่ทำงาน ไปอยู่ รพ.สต. ท่าจะสนุกและมีชีวิตชีวา

แต่วันนี้...ขอทำชีวิตห้องทำงานให้ Relax ก่อนดีกว่า...

เบื้องหลังความสำเร็จ...

ก็ยกเข้ายกออก ปรับนั่น ปรับนี่ ขยับชิ้นส่วนนั้นมาไว้ตรงนี้จับชิ้นนี้ไปไว้ตรงนั้น ไม่ใช้เหตุผลแต่ใช้ความรู้สึกที่ให้เกิดเป็นความรู้สึกที่ว่า...น่านั่ง สบาย และลงตัว...

เก้าอี้สีแดงมหัศจรรย์ ...ชูสามนิ้วบ่งบอกพลังวางที่ไหนก็ไม่ลงตัวเท่ากับวางมุมกลางห้อง พนังห้องเป็นแบบตัดมุม โซฟาจึงไม่สามารถเข้าได้ครบทั้งชุด

งานนี้ร่วมใจกันทั้งยามและพี่คนส่งของ น้ำใจงามมาช่วยยก

ใช้เวลาสองชั่วโมงกับการจับวาง

แต่...ก็ไม่แน่อาจมีการเปลี่ยนแปลง

...

ชีวิตการทำงานประจำ หากทำไปแบบเดิมๆ ...ซ้ำเดิมโดยที่เราไม่ได้คิด ไม่ได้สร้างสรรค์ นั่นน่ะก็เท่ากับกำลังถูกริดรอนออกจากศักยภาพแห่งความเป็นมนุษย์ ...ซึ่งมนุษย์นั้นเป็นผู้พัฒนาได้ ซึ้งการพัฒนาได้นั้นจะมาจากการเรียนรู้ การบ่มเพาะและสั่งสม...เมื่อถึงเวลาอันเหมาะ ก็พร้อมเติบโต

ลองหาสีสรรให้กับชีวิตประจำ ...

เราอาจตื่นๆ ไปทำงานเช่นเดิม เวลาเดิม สถานที่เดิม แต่ในความเดิมนั้น อาจมีจังหวะแห่งการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นซ่อนอยู่ตลอดเวลา

ชีวิต Routine to Relax จะทำให้เราเกิดศักยภาพแห่งการเคลื่อนไปสู่ Routine to Research หรือ Routine to Research อาจนำไปสู่ Routine to Relax ได้เช่นเดียวกัน

๔ กันยายน พ.ศ.๒๕๕๔