เช้านี้เกิดอาการนึกถึงท่านคณบดีขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลครับ จริงๆ ไม่ได้นึกถึงตัวท่านหรอกครับ นึกถึงคำพูดของท่านประโยคหนึ่ง ซึ่งผมได้ยินท่านพูดในหลายเวที ในหลายบริบท ประกอบกับเมื่อใช้ได้รับอีเมลมาจากศิษย์เก่าคนหนึ่ง เล่าให้ผมฟังถึงฉายาที่ผมได้รับ แฮะแฮะ เข้าจังหวะพอดีกับที่นักข่าวกำลังตั้งฉายาให้กับดาราและรัฐบาล

คำที่ท่านคณบดี(ที่น่ารัก) พูด คือ ระหว่างกำแพงกับสะพานนี้ต่างกันที่อันหนึ่งรูปทรงของมันเป็นแนวตั้ง ส่วนอีกอันหนึ่งเป็นแนวนอน หากเรามีปัญหา เรามีความขัดแย้ง วิธีการแก้ไขปัญหาที่ดีที่สุด คือการทำให้กำแพงให้นอนราบลง มันก็จะกลายเป็นสะพานเชื่อมระหว่างกันแล้วก็จะเกิดพลังแห่งความร่วมมือครับ

ผมนึกไปถึงวลีเด็ดของทาสสมัยซอฮาบะห์ท่านหนึ่งที่พูดว่า จงอย่าสนใจว่าใครจะเป็นผู้พูด แต่ให้สนใจในเนื้อหาสาระที่เขาพูด

เหตุผลก็เพราะหากเราไปใส่ใจให้ความสำคัญกับตัวคนที่พูด ที่กล่าวหา การโต้แย้ง อคติ ความขัดแย้งระหว่างเรากับคนอื่นก็จะเกิดขึ้นตามมา ซึ่งมันจะเป็นกำแพงกั้นความร่วมมือ กั้นความสามัคคี แล้วนั่นคือเครื่องบอกเหตุถึงความไม่สำเร็จของงาน

ในมุมกลับกัน หากเราไม่ได้สนใจว่าใครพูด ใครกล่าวหา ใครต่อว่า แต่นำเนื้อหาดังกล่าวมาคิด มาตรวจสอบตนเอง เราก็จะได้คำเตือน ได้หลักการ ได้แนวทางในการพัฒนาต่อไป แล้วเราก็จะได้สะพานข้ามไปยังฝั่งแห่งความสำเร็จครับ