เช้าวันนี้..ได้รับโทรศัพท์จากท่านอาจารย์ JJ... นานๆ ก็จะโทรมาเยี่ยมกันครั้งหนึ่ง...ทุกครั้งที่โทรมาก็จะถามคำถามนี้เสมอ "ตื่นหรือยัง"

        วันนี้ก็เหมือนวันปกติ..หลังจากทักทายกันแล้ว.."ทราบข่าวแม่มานีหรือยัง" ผมก็นึกถึงภาพแม่มานีนอนป่วยที่โรงพยาบาล คำพูดแบบนี้..ท่านคงจากไปแน่ๆ

        "ยังครับ"..."ไม่ได้อ่านบล็อกเลย" "เห็นสนิทกัน(กับแม่) ก็เลยโทรมาบอก"

        "แม่เสียวันพฤหัสบดี (๘ พฤศจิกายน) ตอนสามทุ่มครึ่ง จะเผาวันอาทิตย์" ผมได้ยินอย่างนี้ก็พูดอะไรไม่ออก.....

        ผมรู้จักแม่มานี เมื่อต้นเดือนมิถุนายน ปี ๒๕๔๙ ไปพบท่านก็นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์แล้ว..นอนอยู่อย่างนั้นมาปีกว่าๆ

       ผมมีโอกาสไปเยี่ยมแม่มานี อีก ๒ ครั้ง ทุกครั้งที่ไปเยี่ยมก็จะมีความรู้สึกผูกพัน..อยากให้ท่านอยู่สบายๆ ไม่ต้องมีสายยางมาที่จมูก...อยากให้ท่านออกจากโรงพยาบาล

       มีอยู่ครั้งหนึ่งได้ทราบข่าวจากท่านอาจารย์ JJ ว่า แม่มานีจะได้กลับบ้าน....แต่แล้วก็ไม่ได้กลับ...

      เวลาผมระลึกถึงท่านอาจารย์ JJ ก็จะระลึกถึงแม่มานีทุกครั้ง เวลาท่านอาจารย์ JJ เดินทางก็อดเป็นห่วงว่า แล้วจะได้ใครไปเยี่ยมแม่มานี...แต่ว่าจะมีคนคอยดูแลอยู่เสมอ

       ตอนนี้ท่านจากไป...เหมือนเปลี่ยนบ้านใหม่...รู้สึกตื้นตันใจ..แต่น้ำตาไม่ร่วง เพราะท่านไปดีแล้ว...

      ตอนจากไปก็ไม่ได้ทรมานอะไร นอนหลับไปเฉยๆ.. และก็มีลูกชายคนเล็กของท่านอยู่เป็นเพื่อน..

      สุดท้ายผมขอให้ท่านไปสู่สุคติสุข.. ผมเคยอธิษฐานจิตขอให้ความดีที่ผมได้เคยกระทำส่งผลให้เวลาท่านจากไป..ให้จากไปอย่างสงบ..และจากนี้ไปขอให้ท่านเดินทางไกล เปลี่ยนบ้านใหม่ไปสู่สถานที่แห่งความสงบและเป็นสุข...นตฺถิ ปรมํ สุขํ..

      (แม่มานี..JJ อ่าน ๑๘๙ ครั้ง)

มนุษย์ผึ้งมหัศจรรย์   神奇的蜂爷   (shen2  qi2  de1  feng1  ye2)