๐ ว่าจักบุแผ่นพื้นเทียวท่อง .........ทำฤทธิ์
ทะยานเวหาฮ่วมเฮียง .............. พระจันทร์แจ้ง
ดำดินดั้นเมโฆ ..................... ขำเมฆ
ผันล่วงฟ้าอิงเอื้อม ................. แท่นอินทร์ ฯ

๐ แปดแผ่นพื้นพรหมวาส ........... วงกฏ
ในพงไพรเดือดกระหาย ............. หิวฮ้อน
อาเกียรติ์ล้อมคณานัน .............. เนืองนี่
สัตว์สามานย์มอดเมี้ยนพระไมติ์ขั้น ..ขาดแคลน ฯ

๐ ที่ จะยืนหยัดได้ ....... โดยหวัง
พึ่ง อื่นตลอดชีวัง ......... ไป่ได้
แห่ง ไหนไม่จีรัง .......... เท่าอาต- มะแฮ
ตน แหละฝึกหัดให้ ....... ชนะได้ดีหลาย
๑๙.๔๑ น. : ๑๕ ต.ค. ๒๕๕๖

"..ทาง ตรง ทาง เบี่ยง.."
๐ ทาง หลวงกว้างต่อกว้าง ..... ไป่เทียว
ตรง ดิ่งฤาแลเหลียว ............. ดุ่มด้น
ทาง รกรักกันเชียว ............... ชอบฝ่า
เบี่ยง บิดติดตามก้น .............. กลับยื้อแย่งเดิน
๑๙.๑๓ น. : ๑๕ ต.ค. ๒๕๕๖

๐ ชนะท่านที่โกรธอ้าง ........... อโกธา

ชนะหมู่มุสา ...................... สัตย์สู้

ชนะพวกพาลา ................... ดีรับ รองแฮ

ชนะตนนั่นรู้ ...................... เร่งรู้ใจตน

๐ โบราณท่านสอนสั่ง        ช้างที่นั่งพระราชา

พระสงฆ์ทรงศีลา             ขัตติยาทรงอาภรณ์

๐ อีกอย่างอิสตรี             จรลีอย่ารีบร้อน

เดินเหินให้สังวร              ยามทัศนาน่าชื่นชม

๐ ปากดีออกโอษฐ์เอื้อน .......... อ่อนหวาน
ฟังเสนาะใจเบิกบาน ............... บ่เศร้า
ปากชั่วเอ่ยพจมาน ................. มักหยาบ คายนา
มีแต่จะยั่วเย้า ....................... ยุให้ใจหมอง

๐ ปากบุญเผยพจน์ได้ ...... ดังประสงค์

หวังสิ่งใดก็คง .................. ไป่ข้อง

ปากบาปจิตจำนง .............. ในสิ่ง ใดนา

หวังสิ่งใดเรียกร้อง ............. ย่อมไร้ความหมาย

๐ เหยียบตะปูกลางฝ่าเท้า ..... จังจัง
ดีว่ารองเท้ายัง ................... รับไว้
เพียงแค่แทรกผิวหนัง .......... นิดหน่อย
ความปวดรู้สึกได้ ................ ดั่งนี้เชียวหรือ

๐ มรณัสสติท่านซ้อง ...... สรรเสริญ
ควรคิดจะเจริญ ............. มากไว้
ถึงคราจักเพลิดเพลิน ..... ไม่พรั่น พรึงนา
มีสติกำหนดได้ ............. ดั่งนี้ดีหนา

๐ ห้ามตายใครจักห้าม ...... ได้หรือ
ห้ามอย่างอื่นยังถือ ........... ว่าได้
ที่ดีนั่นก็คือ .................... อย่าประมาท
เพียรก่อกุศลไว้ ............... จักย้อนมาสนอง

๐ ต่างแต่วันจักสิ้น ..... สังขาร
ดีชั่วจักยืนนาน ......... นั่นไซร้
พยาธิสถาน ............. ที่ต่าง กันนา
คติบ่รู้ได้ ................. สู่ห้วงแห่งไหน

๐ บ่ได้หวั่นแม้กระ ....... ทั่งตาย
ทุกสิ่งย่อมมลาย ......... อยู่แล้ว
อะไรหละที่หมาย ........ ชีวิต
จะกระเบื้องหรือแก้ว .... ก็ล้วนดุจกัน

๐ ไปเยี่ยมคนป่วยไข้ ......... ตอนเย็น
นี่แหละอนิจจังเห็น ............ ชัดแล้ว
เกิดแก่เจ็บตายเป็น ............ สิ่งเที่ยง แท้นา
ใครรึจะคลาดแคล้ว ............ สิ่งนี้มีหรือ

หลักฐานเกี่ยวกับวัดที่หลงเหลือจากครั้งเหตุการณ์ไฟไหม้วัด

หลักฐานหนังสือวิสุทธิมัคที่ท่านพระครูพรหมจริยาภิรมย์ บูรพาจารย์ผู้ก่อตั้งวัดสุปัญญาราม สร้างถวายวัด เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๖

อุโบสถวัดสุปัญญาราม บ้านผักกาดหญ้าในปัจจุบัน

แท่นหินที่ขุดได้จากนาของชาวบ้าน เอามาไว้ที่วัดนานแล้ว ในภาพตั้งพิงไว้หลังพระพุทธรูป ชาวบ้านก็บอกว่าเป็นที่ตั้งของเสาธงบ้าง เป็นประตูเมืองเก่าบ้าง แต่ข้าพเจ้าว่าเป็นแท่นรองรับศิวลึงค์ บริเวณเดียวกันยังขุดได้พระพุทธรูป และเครื่องใช้สมัยโบราณ 

ต้นผักกาดหญ้า สัญลักษณ์ของบ้านผักกาดหญ้า 

เป็นผักมีกลิ่นฉุนเล็กน้อย มีรสเปรี้ยว ฝาดเล็กน้อย รับประทานกับหมกหน่อไม้ ซุปหน่อไม้ ลาบ ก้อย ป่น

หลวงปู่พระราชสิทธาจารย์ (บุญเรือง ปภสฺสโร)

บูรพาจารย์วัดสุปัญญาราม 

กราบระลึกถึงหลวงปู่เนื่องในวันมรณภาพ ๑๙ กันยายน ๒๕๐๘

พระครูพรหมจริยาภิรมย์ (พรหม สุปญฺโญ)

บูรพาจารย์ผู้ก่อตั้งวัดสุปัญญาราม พ.ศ. ๒๔๗๗

"การซึ่งมีอายุมากถึงบรรจบครบรอบปีไม่ตายไปเสียก่อนเป็นลาภอันอุดมอย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ควรยินดี เมื่อผู้มารู้สึกยินดีเช่นนั้น ก็ควรจะบำเพ็ญกุศลซึ่งเป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่น สมกับที่มีน้ำใจยินดี และควรที่จะทำใจให้เป็นที่ตั้งแห่งความไม่ประมาท ด้วยไม่สามารถจะรู้ได้ว่า จะอยู่ไปบรรจบรอบปีอีกหรือไม่ ควรที่จะประพฤติหันหาสุจริตธรรม วันเกิดปีหนึ่งเป็นเครื่องเตือนใจครั้งหนึ่งให้รู้สึกว่าอายุล่วงไปใกล้ต่อมรณะอีกก้าวหนึ่งขั้นหนึ่ง"

..พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว อ้างอิงจากหนังสือพระราชพิธีสิบสองเดือน พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หน้า๔๕๖ บรรทัดที่ ๙ ถึงบรรทัดที่ ๑๕

ของหวานพื้นบ้านประจำฤดูกาล นี้เรียกว่า "นึ่งกลอย" กับ"ข้าวต้มกลอย" หากินยาก

อาหารคาวหวาน หมากพลู บุหรี่ สำหรับห่อเป็นข้าวสาก (สลากภัต)

สำหรับทำบุญให้กับบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปในวันพรุ่งนี้ (ประเพณีบุญเดือน ๑๐ บุญข้าวสาก) 

๐ ปัญญามีทั่วถ้วน ...... ทุกสถาน
มีอยู่ทุกเหตุการณ์ ...... กล่าวอ้าง
เพียงมีวิจารณญาณ .... ให้ยิ่ง
คงจะเกิดขึ้นบ้าง ......... บ่น้อยก็หลาย
๑๒.๕๓ น. : ๖ กันยายน ๒๕๕๖

๐ ตีหม้อตีให้ทรวด ..... ทรงงาม
หาใช่จักตีตาม .......... แตกขว้าง
คุณครูสั่งสอนความ- .. รู้ศิษย์
ตีเพื่อกำราบบ้าง ........ แต่รู้พอดี
๒๐.๑๖ น. : ๑๑ ก.ย. ๕๖