การคิดเชิงบวก

    จากที่ได้อ่านบันทึกของคุณโสภณแล้วทำให้ดิฉันเข้าใจและรู้สึกว่าการคิดเชิงบวกเป็นเรื่องที่ดีมากทั้งต่อตนเองและคนรอบข้างเนื่องจากว่าการคิดเชิงบวกเป็นการคิดแต่ในเรื่องที่ดีๆ ทำให้เรามองเห็นถึงคุณค่าของตนเองและคนรอบข้าง ทำให้เรามีกำลังใจที่จะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งให้ออกมาดี อย่างที่คุณโสภณเล่าในบันทึกว่า ตนเองนั้นอยากเป็นหมอแต่ด้วยความที่เป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่งอาศัยตรงที่เป็นคนขยันอ่านหนังสือ จด จำเอา และคิดในเชิงบวกเข้าไว้ว่าสักวันหนึ่งสิ่งเหล่านี้จะทำให้เราประสบผลสำเร็จแล้วก็เป็นจริงดังที่คุณโสภณฝันคือได้เรียนในคณะแพทย์ นั้นก็เป็นตัวอย่างหนึ่งที่สะท้อนให้เราเห็นว่าหากเราตั้งใจ ขยัน หมั่นเพียรและคิดในเชิงบวกเข้าไว้เราก็จะเกิดกำลังใจ หึกเหิม ผลที่เราหวังก็จะออกมาดีเอง แต่ก็นั้นละใช่ว่าทุกคนที่คิดในเชิงบวกแล้วจะประสบผลสำเร็จ ยังมีอีกหลายคนที่ไม่ประสบผลสำเร็จแต่คนเหล่านั้นก็ยังคงจะมีกำลังใจและพยายามต่อไปเพื่อให้สมหวังดั่งปรารถนา ซึ่งทั้งหมดนี้เกิดจากการคิดในเชิงบวกทำให้เรามีแรงขับเคลื่อนที่จะสู้กับอุปสรรคเรียกได้ว่าการคิดเชิงบวกเป็นเกราะกำบังที่ดีให้กับเราเมื่อพบเจอกับปัญหาและความอยากลำบาก

ความประมาทเป็นบ่อเกิดแห่งความเสียหายและความตาย เมื่อเช้านี้มีเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งวิ่งตามขึ้นรถสายในขณะที่รถไม่ได้จอดสนิทเพราะบนรถคันนั้นคนก็เต็มอยู่แล้ว แต่เด็กๆก็วิ่งตามขึ้นจนได้และมีเด็กคนหนึ่งตกจากรถในขณะที่รถพุ่งออกตัวไปเด็กคนนั้นก็ล้มกลิ้งไปหลายตลบ เห็นแล้วมานสลดใจจริงๆๆ

            เช้าวันที่ 18 มกราคม 2555 นี้ ผู้เขียนมีแรงจูงใจที่ทำให้ต้องเขียนอนุทิน ซึ่งปกติไม่ค่อยได้เขียน แรงจูงใจที่ว่า เกิดจากการได้พบกับปรากฏการณ์ที่ผู้เขียนมองว่า "เป็นเรื่องแปลก" เพราะผู้เขียนได้เขียนบันทึกใน GotoKnow.org มาจน ณ วันนี้เข้าเดือนที่ 11 ยังไม่เห็นบันทึกไหนที่มีกัลยาณมิตรเข้ามาอ่านมากเช่นนี้

       ในรอบ 11 เดือนเศษ ผู้เขียนได้สร้าง Blog 5 Blogs เขียนบันทึกมารวม 14 เรื่อง เฉลี่ยประมาณเดือนละ 2 เรื่อง 1) "Pridetoknow" ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการทำเกษตรแบบพอเพียง เขียนบันทึกมา 7 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 7 เดือนมีคนอ่าน 618 คน 2) Learntoknow ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับแนวคิดและประสบการณ์ในการจัดการศึกษา เขียนบันทึกมา 3 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 5 เดือนมีคนอ่าน 1,108 คน  3) Mantoknow ซึ่งเพิ่งสร้างได้เดือนเดียว ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมของมนุษย์ เขียนบันทึกมา 2 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 1 เดือนมีคนอ่าน 585 คน 4) Let's Learn English by the Situation Together ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้เกี่ยวกับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษตามสถานการณ์ เขียนบันทึกมา 4 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 21 วันมีคนอ่าน 527 คน และ 5) Goaltoknow ใช้แลกเปลี่ยนเรียนรู้ตามแรงบันดาลใจทางสังคม ก่อนนี้เขียนบันทึกมา 7 เรื่อง เรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุด 9 เดือนมีคนอ่าน 1,135 คน ซึ่งเป็นบันทึกของผู้เขียนที่มีคนอ่านมากที่สุด เป็นเรื่องที่เขียนจากแรงบันดาลใจที่มีเหตุการณ์นักเรียนม.6 ที่ร้อยเอ็ดฆ่าตัวตาย

       และในบันทึกเรื่องที่ 8 ใน Blog "Goaltoknow" ซึ่งลงยังไม่ครบ 3 วันดี คือเรื่อง "เด็กวอนสอนผู้ใหญ่ : วันเด็ก/วันครู ปี 2555" ลง 15 มกราคม 2555 เวลา 10.31 น. เมื่อวานนี้ช่วงบ่ายผู้เขียนเห็นมีคนอ่านสองร้อยกว่า พอหัวค่ำเห็นคนอ่านเพิ่มเป็นห้าร้อยกว่า ผู้เขียนรู้สึกประหลาดใจและไม่แน่ใจว่าระบบบันทึกข้อมูลคลาดเคลื่อนหรือเปล่า เพราะไม่เคยเห็นบันทึกไหนของผู้เขียนที่มีคนอ่านเพิ่มเร็วขนาดนี้ ยิ่งพอผู้เขียนลุกขึ้นมาเช้าวันนี้ เวลาประมาณ 05.10 น. ซึ่งยังไม่ครบ 3 วันดี พบว่ามีผู้อ่านมากถึง 2,621 คน ทำให้ผู้เขียนยิ่งงงใหญ่ ว่าเป็นไปได้อย่างไร หวังว่าคงจะไม่เกิดจากระบบ Error นะคะ ถ้าเป็นข้อมูลจริง ก็ต้องขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน ที่กรุณาเข้ามาอ่าน ผู้เขียนคงต้องบันทึกเหตุการณ์นี้ไว้ เพื่อเป็นกำลังใจในการเขียนบันทึกเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับกัลยาณมิตรผู้มีไมตรีจิต ต่อๆ ไปค่ะ               

          ในสัปดาห์แรกของการเปิดเรียน ฉันเป็นไข้หวัดโดยไม่ได้ไปหาหมอไม่ได้ไปให้เภสัชฯ จัดยาให้ ฉันเข้าสอนครบ 12 คาบ โดยเดินขึ้นไปสอนชั้น 6-7 ฉันให้ความสำคัญต่อการเรียนการสอนมาก ลาคลอดยังลาแค่ 1 สัปดาห์ ฉันเริ่มด้วยการให้นศ. ทำแบบสำรวจข้อมูลรายบุคคลซึ่งนศ.จะได้คิดวิเคราะห์และเขียนสื่อความ ช่วยให้นศ.เข้าใจตนเอง เข้าใจเพื่อน (จับคู่) และอาจารย์มีข้อมูลทางชีวสังคมของนศ. รู้ถึงความสามารถ ความสนใจ คติ ค่านิยม อัตมโนทัศน์ เจตคติต่อสถาบันและต่อสาขา และความคาดหวังในรายวิชา แล้วให้ทดสอบก่อนเรียน ฉันเห็นนักศึกษา 4 Sections รอเก้อเพราะอาจารย์ไม่เข้าสอน ประมาณ 16.30 น. เมื่อวานนี้ขณะที่ฉันยังอยู่ในห้องสอน มีผู้นำแบบประเมินไปให้ฉันเซ็นรับรอง ส่วนใหญ่ฉันได้รับการประเมินการปฏิบัติงานในระดับ 2 จากคะแนนเต็ม 4 ด้วยผู้ประเมินที่ไม่รู้จักฉันเพราะชื่อฉันถูกฝากไว้ในสาขาของผู้ประเมินที่อยู่คนละตึกกัน ซึ่งฉันก็รู้สึกเฉยๆ เพราะชินชาแล้ว หกทุ่มเศษนศ.เขียนความเห็นใน GTK  ว่า  คอลัมน์ที่ฉันเขียน น่าสนใจมาก จะแนะนำเพื่อนๆ ให้เข้าไปเรียนรู้ จะได้รู้ว่าอาจารย์ ใจดี น่ารัก เหมือนที่เธอได้สัมผัสตั้งแต่เรียนคาบแรก