บางครั้งชีวิตก็ไม่มีคำตอบสำเร็จรูป .....

คำตอบที่ถูกในโลกนี้... มิได้มีเพียงคำตอบเดียว

บางครั้งชีวิตก็ไม่มีคำตอบสำเร็จรูป .....

ถ้าเข้าใจอย่างนี้ตั้งแต่เล็ก ดิฉันคงไม่ต้องนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวในห้องเรียน เพียงเพื่อจะตั้งคำถามชีวิตสำเร็จรูปกับทุกสิ่งรอบข้าง โดยไม่พบคำตอบชีวิตสำเร็จรูปที่ต้องการในหนังสือเรียนเล่มใดๆเลย...... แม้แต่เล่มเดียว

ดิฉันกลับพบคำตอบในหนังสืออ่านนอกเวลา... หนังสือนิยาย โทรทัศน์ และภาพยนตร์ ตัวละครเหล่านั้นปลอบประโลมใจดิฉัน และทำให้ดิฉันรู้ว่าเราไม่ได้อยู่อย่างโดดเดี่ยวในโลกนี้เสมอไป...

ดิฉันได้คำตอบว่าอย่าหาคำตอบสำเร็จรูปของชีวิตจากหนังสือเรียน หนังสือเรียนอาจไม่ได้ช่วยตอบคำถามชีวิต หรืออาจเป็นเพราะดิฉันคิดแคบๆตามประสาเด็กอยู่มิติเดียวว่า หนังสือเรียน พรากความเป็นมนุษย์ไป ดิฉันมองไม่เห็นหัวใจอยู่ในนั้น แต่ดิฉันบอกใครไม่ได้ ไม่รู้ว่าจะอธิบายเขาอย่างไร....

วันหนึ่งเมื่อแก่แล้ว ดิฉันได้อ่านหนังสือ ชีวิตกับความขัดแย้ง : ปัญหาจริยธรรมในชีวิตประจำวัน เขียนโดย ผศ.ดร.สมภาร พรมทา (ปัจจุบันเป็น รศ.) อ่านแล้วรู้สึกซาบซึ้งและเห็นจริง

บางเรื่องดิฉันมีคำตอบในใจ และไม่เปลี่ยนคำตอบ เพราะมีจุดตัดสินตามหลักคิดของตนเอง บางเรื่องดิฉันพยายามหาคำตอบ แต่ก็ยังคงเป็นคำตอบที่มีข้อแย้งได้ไม่สิ้นสุด

และเป็นข้อแย้งอันเป็นความเห็นตามธรรมดาของมนุษย์ ที่จะเอาผิดฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดโดยเด็ดขาด ณ ขณะนั้นมิได้ เพราะมีเหตุปัจจัยเกี่ยวเนื่องเกื้อหนุนกันอย่างสมแก่เหตุและผล ต่างฝ่ายต่างก็มีเหตุผลมาสนับสนุนแนวคิดของตนอย่างกว้างขวาง และลึกซึ้งแจ่มกระจ่าง

.จนได้เห็นจริงว่า....บางครั้ง คำตอบที่ถูกในโลกนี้ ก็มิได้มีเพียงคำตอบเดียว......

หนังสือเล่มนี้ได้รับคัดเลือกให้เป็นหนังสือห้องสมุดโรงเรียน ประจำปี 2543 จากสำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ (สปช.)

ดิฉันฝัน(และตั้งใจ)ไปว่า หากยังมีโอกาสได้อยู่ในหลักสูตรนิเทศศาสตร์ ก็จะลองเสนอให้มีหนังสืออ่านประจำหลักสูตร กำหนดไว้เป็นแกนสัก 40 เล่มตลอดหลักสูตร และจะใส่ชื่อหนังสือเล่มนี้เข้าไปด้วย

ดิฉันคิดว่าเด็กๆนิเทศศาสตร์ ควรได้อ่านหนังสือเล่มนี้เป็นอย่างยิ่ง ในฐานะสื่อมวลชน เขาควรถูกฝึกอย่างหนักให้มีหลักคิด ก่อนจะมีหลักคิดได้ เขา ควร ถูกฝึกให้คิดอย่างหนัก เสียก่อน

ดิฉันแอบเข้าข้างตัวเองว่า หากอ่านหนังสือเล่มนี้เข้าใจ ดิฉันคงฝึกเขาเรื่อง การรู้เท่าทันการสื่อสาร ได้เร็วขึ้นอีกเยอะ

ดิฉันชอบตอนท้ายของคำนำในการพิมพ์ครั้งที่หนึ่ง มากด้วย แต่ขออนุญาตไม่ยกมาไว้ที่นี่ เพื่อมิให้ความเห็นนี้ยาวเกินไป

และขออภัยผู้อ่านหากทำให้ต้องลำบากเลื่อนสครอลบาร์ยาวๆนะคะ ดิฉันกะว่าจะเขียนถึงหนังสือที่ชอบไปเรื่อยๆในบล็อกเดียวกันนี้ เผื่อมีผู้สนใจตรงกันก็จะได้คุยกันในคราวเดียวค่ะ :)

........................................................................

หมายเหตุ : ปรับเพิ่มเติมจาก มองโลกจากอีกมุมโลก และยกมาไว้ในบันทึกใหม่ เพราะเพื่อนบ่นว่าทำไมไม่เขียนแยก จะได้อ่านง่ายๆ

มีเพื่อนช่างบ่นเอ๊ยช่างแนะนำนี่ก็น่ารักดีน่ะค่ะ :)

เขียนใน GotoKnow โดย แอมแปร์
ใน สิ่งเล็กๆน้อยๆ

คำสำคัญ (Tags): #หนังสือ

หมายเลขบันทึก: 88920เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2007 21:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 08:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (35)

Bright Lily

เขียนเมื่อ 6 เมษายน 2007 21:41 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณดอกไม้ทะเล
คำตอบที่ถูกในโลกนี้ ก็มิได้มีเพียงคำตอบเดียว
ชอบนะคะ
บางครั้งหลายคนตอบคำตอบเดียวกัน แต่เหตุผลคนละเรื่องก็มีค่ะ
จะรออ่านบันทึกต่อไปนะคะ

โอ๋-อโณ

เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2007 00:57 น. ()

เห็นด้วยเหมือนกันค่ะว่าหนังสือเรียนบ้านเราขโมยจิตวิญญาณของเราไปนะคะ ตัวเองก็เป็นคนที่สมัยเด็กๆจะอ่านหนังสือเรียนก่อนจนหมด แล้วก็จะไปอ่านหนังสืออื่นๆที่อยากอ่านทั้งหลายแหล่ เพื่อเป็นการเติมชีวิตจิตใจ ตอนนั้นทำไปโดยไม่รู้เลยว่า เรากำลังเติมชีวิตวิญญาณให้ตัวเองมาตลอด

สงสารเด็กทั้งหลายที่ไม่มีโอกาสได้เติมจิตวิญญาณให้ตัวเอง แล้วแถมคุณพ่อคุณแม่ก็ยังไม่พยายามช่วยเติมเต็ม (ซึ่งมีมากมาย) ทำให้เราได้เด็กเรียนเก่ง เรียนดีแต่ขาด "จิตใจและวิญญาณแห่งความรักเรียนรู้"ไปอย่างน่าเสียดายนะคะ ดีใจเสมอที่ได้เห็นคุณครูที่ยินดีจะเติมเต็มจิตวิญญาณให้เด็กๆด้วย ไม่ใช่เฉพาะวิชาการ เห็นได้เสมอว่านี่คือสิ่งที่เด็กของเราขาดในทุกๆสาขาวิชา

มาโนช

เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2007 10:09 น. ()

สิ่งหนึ่งที่มาขโมยจิตวิญญาณของเด็กในยุคปัจจุบันคืออินเตอร์เน็ตครับ เด็กจะชอบ chat ชอบแวะเพจโน่นนี่ จะไม่สามารถทนกับการอ่านอะไรได้นานๆ ทำให้ห่างจากหนังสือดีๆ ที่กล่อมเกลาจิตวิญญาณเขาไปอย่างน่าเสียดายครับ

น่านฟ้า ~ ทะเล ~ ลม ~~~

เขียนเมื่อ 7 เมษายน 2007 10:22 น. ()

เรียน ท่านอาจารย์

ติดตามบันทึกของอาจารย์อยู่ตลอดแต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็น
เลยเกิดความละอายแก่ใจที่มาเป็นฝ่าย เก็บ เกี่ยว กอบ โกย เอาความรู้อยู่เพียงฝ่ายเดียว
ประทับใจกับ บางครั้งชีวิตก็ไม่มีคำตอบสำเร็จรูป .....
ชีวิตแต่ละคนไม่เหมือนกัน ชีวิตเราไม่เหมือนใคร และก็ไม่มีชีวิตใครที่จะเหมือนเรา

ด้วยความขอบคุณ

แอมแปร์