“พัฒนาการ”เจ้าสองตัว
เกือบครบปีขนุนกับมะขามโตเป็นหนุ่มแล้ว ตั้งแต่วันแรกที่นำมาเลี้ยง เมื่อ 6 มีนาปีที่แล้ว ช่วงนั้นอายุทั้งคู่สักเดือนเห็นจะได้ ทั้งครอกของมันมีทั้งหมด 8 ตัว แม่เป็นสุนัขพันธุ์ไทยแท้ วนเวียนป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้กับที่ทำงานลูกชาย ลูกชายจึงขอแบ่งเขามาเลี้ยง 2 ตัว เลือกเฉพาะตัวผู้ เนื่องจากไม่คิดจะเลี้ยงลูกรุ่นถัดไปของมันต่ออีก ก่อนหน้านั้นคุยกันว่า ถ้าย้ายไปอยู่ในสวน เราน่าจะเลี้ยงสุนัขไว้เฝ้าบ้านหรือไว้ป้องกันงูเงี้ยวเขี้ยวขอบ้าง
โตขึ้นดูรู้เรื่องขึ้น งอแงน้อยลง เมื่อก่อนเข้ากรงนอนจะมีร้องกวน เห่าเรียกความสนใจ อาจประท้วงด้วยการกัดฉีกมุ้งเป็นว่าเล่น ไม่ว่าจะมุ้งไนล่อน หรือเปลี่ยนเป็นเป็นตะแกรงมุ้งลวดแล้วก็ตาม เอาจนขาดเป็นรูโหว่จนกันยุงไม่ได้ประจำๆ หนักเข้าจึงลองปล่อยให้นอนนอกมุ้ง โดยหาซื้อยากันยุงมาจุดให้ ไม่กี่วันมันก็เรียนรู้พอที่จะเลือกนอนที่หน้าพัดลมแอร์ ซึ่งช่วยเป่าไล่ยุงได้เป็นอย่างดี
เห็นอย่างนั้นจึงตัดสินใจไปสั่งเย็บมุ้งมาครอบกรงให้มันอีกครั้ง อาจเพราะโตขึ้นหรือรู้ว่านอนในมุ้งสบายกว่าไม่อาจทราบได้ แต่ผิดจากเมื่อก่อนชัดเจนก็คือ อาการที่ตกค่ำแล้วไม่ค่อยอยากเข้ากรงนั้นน้อยลงมาก ไม่มีลีลา อิดออด หรือโยกโย้ บางวันถึงกับมารอเข้ากรงเข้ามุ้งเองด้วยซ้ำไป
เสียงเห่าทุ้มหนักแน่นขึ้นมาก ไม่เหมือนสุนัขเด็กๆอีกต่อไปแล้ว ใครผ่านไปผ่านมาไม่ได้ ทำหน้าที่อย่างแข็งขันทันที สงสัยกลัวเจ้าของไม่เห็นคุณค่า(ฮา) เคยตื่นมากลางดึกจากเสียงเห่ากรรโชก ทั้งสองตัวช่วยกันรุมเห่าเสียงขรม ปรากฏว่าเป็นงูตัวกระจิริด ขดกลมเป็นก้อนอาจด้วยความหวาดกลัว จากทั้งเสียงและท่าทางของเจ้าสองตัว
ยิ่งโตยิ่งชอบเที่ยว ถึงเวลาจะชะเง้อหา “ทำไมไม่ไปสักที” เช้าตื่นขึ้นมาตัวเองชอบเดินเล่นไปยังรั้วหน้าบ้าน ดูโน่นดูนี่ ชมนกชมไม้ บางทีถ่ายภาพไปด้วย 4-5 รอบ ประมาณกิโลพอดี ใช้เวลาสักสิบยี่สิบนาที ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนตามปกติ ช่วงนี้เองที่เจ้าสองตัวจะตามติดทุกวัน ออกมาจากบ้านตอนเช้า จึงพบผู้ติดตามรออยู่แล้วเสมอ มันจะลิงโลดมาก พอเดินลงจากบ้านเท่านั้น ตรงดิ่งเข้ามาหา หูหลุบ หัวหางส่ายไม่หยุด ตั้งท่าโจนเข้าใส่ กอด ปีนป่าย ยินดีปรีดาอย่างออกนอกหน้า “รอตั้งนานแล้ว” คล้ายจะบอกเราอย่างนั้น(ฮา)
ทุกเย็นโรงเรียนเลิกกลับมายังไม่ถึงบ้าน จะมองเห็นเจ้าสองตัววิ่งแข่งกันออกมาต้อนรับถึงรั้วหน้าบ้านเลย ออกอาการกระดี๊กระด๊าในระดับมากจนถึงมากที่สุด หัวหางส่าย พยายามจะกอดหรือปีนป่ายให้ได้เช่นเคย ไม่มีวันใดที่มันทั้งคู่ไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส ขี้เกียจ เจ็บป่วย เหนื่อยอ่อน ขอพักขอหยุดหรือรอรับอยู่ที่บ้านก็ได้..
สุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงที่คนนิยมเลี้ยงมาก คงเพราะเหตุนี้ โดยเฉพาะความซื่อสัตย์ ความจริงใจ ซึ่งหาไม่ได้ง่ายๆในสังคมทุกวันนี้
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะอาจารย์นานๆได้เข้ามาค่ะ บันทึกความน่ารักของสุนัขที่ซื่อสัตย์ รักเจ้าของที่สุด เคยเลี้ยงตัวหนึ่งเวลาเราไม่อยู่บ้าน ทิ้งเขาไว้บ้านจะสงสารมากๆนะคะ
- ความรัก ความผูกพันที่เกิดขึ้นระหว่างกันนะครับ!
- ขอบคุณkrutoomครับ
ลักษณะดีทั้งสองตัว
เจ้าตัวแรกหมาลักษณะไทยแท้เลยครับ
- "มะขาม" ขี้อิจฉา เจ้าเล่ห์ด้วยครับตัวนี้
- ขอบคุณอ.ขจิตครับ