คุณฉอย้ง แซ่ฉั่ว
เมื่อวานนี้ 29 ธันวาคม 2557 ทางฝ่ายธุรการได้แจ้งมาทางเมล์ ให้หัวหน้างานขึ้นไปอำลาคุณฉอย้ง ผู้จัดการอาวุโสที่เกษียณในปีนี้และคุณมาลัย ที่ลาออกในปีนีั
พอขึ้นไปเข้าห้องประชุมหัวหน้างานมากันเกือบเต็มห้องเข้าใจว่าจะไม่มาเฉพาะคนที่ไม่มาทำงานในวันนี้ คุณมาลัยกล่าวจบไปแล้ว ขณะที่คุณฉอย้งกำลังกล่าวอำลาอยู่ ...คุณฉอย้งบอกว่า ตลอดเวลา 40 ปีที่ทำงานอยู่ที่นี่ รู้สึกว่าเหมือนบ้านหลังที่สอง รุ้สึกใจหายที่จะไม่ได้มาบ้านหลังนี้อีก...
คุณฉอย้งเป็นเจ้านายคนแรกของผู้เขียน ชื่อจริงก็คือ ฉอย้งนั่นแหละ นามสกุล แซ่ฉั่ว วันแรกเมื่อสิบปีที่แล้วที่ได้ยินชื่อเข้าใจว่าเป็นชาวจีน แต่แกก็มีเชื้อสายจีนอยู่แล้วจากชื่อและนามสกุล รวมทั้งหน้าตาแก ก็บ่งบอกว่าเป็นคนไทยเชื้อสายจีน
คุณฉอย้ง เป็นผู้ที่ให้คำสอนหลายๆอย่างในเรื่องความอดกลั้น อดทน ในการทำงาน ทั้งคำพูดและการกระทำให้เห็น การทำงานที่บริษัทนี้มา 40 ปีบอกอยู่แล้วว่าเป็นผู้ที่มีความอดทนสูงมากเลยทีเดียว กับบริษัทเอกชนที่เป็นของชาวตะวันตกนี้
หลายครั้งที่คุณฉอย้งได้ถูกโยกย้าย จากหัวหน้าคลัง64ใหญ่สุด ให้เข้ากรุไปเปิดซองเอกสารในสำนักงานกับเด็กฝึกงาน แต่แกก็ยังอยู่ต่อขณะที่คนอื่นที่โดนโยกย้ายไปพร้อมกัน ต่างลาออกกันหมด
หลังจากนั้นแกก็โดนย้ายกลับมาที่คลังอีก ซึ่งเป็นคลังใหม่ใหญ่กว่าเดิมที่คลัง103 ทำหน้าที่เช็คสินค้ากับลูกน้องอย่างผู้เขียนที่เคยเดินเข้ามาสัมภาษณ์งานกับแก แต่แกก็ยังอยู่ต่อ
หลังจากนั้นไม่นานคุณฉอย้งก็ถูกให้ไปดูแลคลังสินค้าอีกที่หนึ่ง ก่อนจะย้ายมาอีกที่คลัง101 เป็นสินค้าที่อยุ่กับความร้อน คลังเก่าที่ยังปรับปรุงไม่เสร็จ ไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีเครื่องใช้สำนักงาน ไม่มีเครื่องปรับอากาศ ไม่มีน้ำดื่ม ต้องกรอกน้ำจากคลัง 103 ไปให้ ไม่มีแม้กระทั่งห้องน้ำฉุกเฉินต้องเดินเข้าไปใช้บริการในตลาด
ผู้เขียนเป็นคนหนึ่งที่คามไปทำงานที่นั่น แต่หลังจากติดตั้งเครื่องปรับอากาศ และปรับปรุงแล้วเสร็จแล้ว นั่นหมายถึงมีน้ำดื่ม มีห้องน้ำไว้ใช้ยามฉุกเฉินแล้ว รวมทั้งเครื่องใช้สำนักงานอย่างครบถ้วน แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนถูกให้มาทำในที่ทุรกันกชดารยังไงชอบกล
แต่แกเคยบอกว่านั่นเป็นหน้าที่ เป็นงาน สมมุติว่าเราสมัครเข้ามาทำงานใหม่ๆแล้วรู้ว่านี้คืองานที่ต้องทำ ก็คือต้องทน การบุกเบิกกับสิ่งใหม่ๆ ไม่ใช่การโดนกลั่นแกล้งแต่เป็นสิ่งที่ท้าทาย
อยู่ที่คลัง 101 ไม่ถึง 2 ปีคลังก็ถูกซื้อเพื่อทุบทิ้งเป็นคอนโด เลยต้องย้ายไปอยู่ที่คลังใหม่ที่ กม.12 ถนนบางแก้ว และส่วนหนึ่งย้ายไปที่บางนาตราด กม.23 ซึ่งมีทีมงานประจำอยู่แล้ว ส่วนพนักงานที่เหลือถูกให้ที่จะต้องเลือกว่าจะทำงานที่ไหน ระหว่าง คลัง 103 กับคลัง กม.12
ผู้เขียนเลือกที่จะไปอยู่ที่ใหม่ด้วยเหตุผลว่าคุณฉอย้งไปดูแลที่คลัง กม.12 ผู้เขียนขอเลือกตามไป ด้วยความเต็มใจที่จะเผชิญกับความท้าทายใหม่อีกครั้ง
อยู่ไม่ถึง 2 ปี คลังใหม่กม.19สร้างเสร็จเป็นคลังที่ใหญ่มากสามารถรวมทุกๆคลังมาอยู่รวมกันได้ทั้งหมด นั่นรวมถึงพนักงานทุกๆคนก็มารวมอยู่มี่คลังใหม่นี้ด้วยเช่นกัน
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกอย่างที่เขาว่าจริงๆ คุณฉอย้งเกษียณไปเมื่อ 2 ปีก่อนและยังต่อสัญญาทำงานมาอีกถึงจนถึงปีนี้เป็นปีสุดท้าย ได้ฝากบทเรียนชีวิตทั้งต่อตัวคุณฉอย้งเอง ต่อบริษัท ต่อเพื่อนร่วมงาน และลูกน้องทุกๆรุ่นที่เปลี่ยนผ่านไปตามกาลเวลา เป้นบทเรียนที่ไม่ต้องสอน แต่เป็นการให้ดู อยู่ให้เห็น
และคงจะเป็นบทเรียนที่ผู้เขียนจะจำไว้ตลอดไป จนถึงวันสุดท้ายของการทำงานเช่นกัน
..............
30 ธันวาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (6)
หน้าที่...มันคือหน้าที่
ทุกวันนี้เราพูดกันแต่สิทธิ์
เรียกร้องสิทธฺิ และลืมทำหน้าที่
หากเราทำหน้าที่ สิทธิก็ตามมา
ขอบคุณบันทึกนี้ ที่ได้ทบทวนหน้า ที่
แวะมา..สวัสดีปีใหม่..เจ้าค่ะ..มีดอกไม้ของต้นไม้ที่มีชีวิตได้..โดยไม่มี ดิน..มาฝากเจ้าค่ะ..
อโรคา ตลอดไป..รักษา..สุขภาพ..เจ้าค่ะ..
เป็นองค์กรที่มีความสุขจังครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ
