ขอบคุณสนธยากาล
ห่างหายไปนาน ไม่อยากจะโยนความผิดให้กับเวลาที่มักจะบอกว่า ...ไม่มี...
ย้อนกลับมาดู มาอ่าน ในบางเวลาที่ว่างจากงานที่เร่งรัดตัว หากแต่คือหน้าที่ที่ต้องปฎิบัติในระหว่างวัน
รับรู้...ถึงคำขอบคุณของผองเพื่อนกัลยาณมิตร มากมาย เกินจะขีดเขียน
ทุกเวลาที่ผันผ่าน ย่อมมีทุกสิ่งอย่างเกิดขึ้น และดับไป
ขอบคุณทุกสรรพสิ่ง...
ขอบคุณสนธยากาลในวันหนึ่ง ที่ฉาบสีสวยทาบทาท้องฟ้า ก่อนราตรีกาลจะมาเยือน
ขณะสายลมหนาวเย็นลมเบาๆพัดผ่าน...
เช่นเดียวกับชีวิตที่ผ่านผันไป เปลี่ยนแปลงไป ในทุกๆวันเวลา
แม้ขณะที่กดแป้นคีย์บอร์ดอยู่นี้...
ภาพถ่ายจากมือถือบนสะพานกาญจนาภิเษกวันที่ 16 ธันวาคม 2557 (หลังกลับจากไปงานรับปริญญาของหลานสาว น้องนิ)
ขอบคุณ...
ณ ที่ทำงาน เวลา 16.56 วันที่ 20 ธันวาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (4)
หายไปนานเลยครับ
ชอบใจภาพ
สวยมากๆๆครับ
ขอบคุณครับ อ. ขจิต และคุณ แสง
ตั้งใจจะมาเขียนให้บ่อยขึ้นครับ
คิดถึง G2K...
