เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน 18 : พ่อเลิกงานดึกขึ้น
พ่อครับ....เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา
...รถคันแล้วคันเล่าขับผ่านหน้าบ้าน บางคันก็เข้ามากลับรถ ผมจะยืนชะโงกเพื่อดูว่าใช่พ่อหรือเปล่า แต่ที่จริง ผมจำเสียงรถพ่อได้ แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะยืนรอพ่อด้วยท่าทางตื่นเต้นเลยล่ะ
...พี่ปอกับแม่กลับมานานแล้ว เหลือพ่อคนเดียวเท่านั้นที่ไม่มาถึงบ้านเราสักที
...พ่อเคยบ่นให้แม่ฟังว่า พักนี้ต้องเลิกงานดึกขึ้น เพราะเปลี่ยนผู้จัดการใหม่ต้องคอยเก็บReport มากมายจนหัวยุ่งเป็นตัวเลขไปหมดแล้ว
...พ่อครับ ผมอยากรู้จริงๆว่างานของพ่อมันยุ่งยากยังไง อ้อ...ไม่ใช่แค่งานของพ่อหรอกนะ งานของคนอื่นๆ มันยุ่งยากมากมายนักหรือ มันเครียด มันต้องแข่งขันกันมากนักหรือ
...ผมเองไม่เห็นต้องเครียดเลย จะว่าไปผมเองก็ไม่เห็นต้องทำงานเลย หรือว่าที่ผมถูกนำมาอยู่กับพ่อ กับแม่ กับพี่ปอ แล้วทำตัวดีๆ ทำตัวให้น่ารักคืองานที่ผมต้องทำ
...ผมมีค่าเพียงเท่านั้นเองดอกหรือ
...แต่ถึงยังไง ผมก็ยังคิดถึงพ่อ รักพ่อ อยากให้พ่อกลับมาเร็วกว่านี้ เพื่อผมจะได้มีเวลาเล่นกับพ่อนานๆ
...พ่อครับถึงผมจะมีหน้าที่เพียงสัตว์เลี้ยงน่ารักๆตัวหนึ่ง แต่ผมก็รักพ่อ เป็นห่วงพ่อที่ต้องทำงานหนัก เลิกงานดึกๆทุกวัน
...ผมไม่น้อยใจสักนิด
เพราะเราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน
..............
3 กรกฎาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (6)
สงสารเจ้าตัวน้อย
ไม่ค่อยซน
รอพ่อกลับดึก 555
ท๊อฟฟี่หมาน้อยผู้ซื่อสัตย์
ทอฟฟี่ น่ารัก น่าสงสารนะจ๊ะ
น่ารักมาก คงรอพ่อกลับบ้านทุกวันเลยนะคะ
อ่านงานย้อนหลัง3ปีที่แล้ว คิดถึง ห้วงวันเวลายามนั้น