ตามติด...ชีวิตเห็ดโคน....ที่บานปีละหนึ่งครั้ง
แม้ว่าข่าวคราวของบรรยากาศในพื้นที่จะน่ากลัวเกี่ยวกับเหตุการณ์ของสถานการณ์ชายแดนใต้
แต่บรรยากาศในการเรียนรู้ก็ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะแยะพอที่จะให้เรียนรู้ริมรอบขอบรั้วบ้าน
ที่บ้านครูแอนพบเห็ดโคน กันค่ะ เห็ดชนิดนี้พบได้เพียงปีละหนึ่งครั้งเท่านั้นในสถานที่ที่พบนั่น เราเลยตื่นเต้นกันทีเดียวเทียวค่ะ แถวๆ ละแวกบ้านครูแอนในจังหวัดสงขลามักพูดกันต่อๆ กันมาว่าใครพบเห็ดโคนชนิดนี้เหมือนคนๆ นั้นได้พบทองเลยทีเดียว
มีเรื่องราวจากคนเฒ่าคนแก่บอกเล่ากันมาไม่น้อยเกี่ยวกับเห็ดโคนชนิดนี้ เช่น
- มันจะบานตอนวันพระ(ข้อนี้ก็ไม่แน่ใจ...แต่ปีที่แล้วที่พบก็ตรงวันพระนะคะ แต่มันโดนหนอนรุมกันกินก่อนจนเหลือแต่โคนไว้ให้เราเจ็บใจเล่นๆ )
- การเก็บเห็ดโคนห้ามใช้เหล็กหรืออลูมีเนียมในการเก็บ ต้องใช้ไม้เท่านั้น (อ้าว....เราก็ไม่กล้าลองใช้จอบหรือพลั่วเหล็กอีก เสียดายน่ะค่ะ....กลัวมันจะไม่โผล่มาให้เชยชมอีกในปีต่อๆ ไป)
- ถ้ามีคนพบมันแล้ว มันจะบานเร็วมาก
เหล่านี้คือคำบอกเล่า...ที่เล่าต่อๆ กันมาเกี่ยวกับเห็ดชนิดนี้
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในวันที่ 22 - 23 เดือนธันวาคม 2555 ผ่านช่วงวันพระขึ้น 8 ค่ำ เดือน 1 มาเพียง 2 วันเอง...........
“ เริ่มจากเมื่อเช้าวานนี้สองตายายผู้เป็นน้องสาวและน้องเขยของแม่ครูแอนตื่นแต่เช้าตรู่เลยพากันออกมาเดินเล่นในสวนหลังบ้าน พลันสายตากวาดไปใต้โคนต้นลองกองต้นหนึ่งบนจอมปลวกเห็นสีขาวๆ เกลื่อนมาแต่ไกลต่างพากันเข้าใจว่าสงสัยลูกลองกองต้นนี้คงร่วงหล่นกราวไม่ทันเก็บเสียแล้ว เลยรีบโทรศัพท์บอกหลานสาวซึ่งเป็นพี่สาวครูแอนว่าให้มาเก็บลองกองเสีย เดี๋ยวตากับยายจะไปช่วยเก็บด้วย เมื่อทั้งสามมุ่งหน้าจะไปเก็บลองกองใกล้จอมปลวกกลับพบว่าไม่ใช่ลูกลองกองอย่างที่เข้าใจในตอนแรกนั่น หากแต่เป็นตุ่มก้อนขาวๆ ของเห็ดโคนซึ่งเป็นเห็ดชนิดหนึ่งที่หากินได้ยากมากในละแวกพื้นที่นี้ ปลูกก็ไม่ได้เสียด้วย เขาบอกกันว่ามันจะบานวันพระ แถมบานปีละครั้ง หากใครพบเจอละก็นั่นหมายถึงโชคเข้าข้างเลยทีเดียวเชียว หากเปรียบได้คงประมาณว่าพบเจอทองเลยก็ว่าได้ ส่วนใหญ่มักจะเจอกันในป่า ปีก่อนๆ นี้ชาวบ้านที่เค้าพบกันในป่าก็เคยนำมาฝากพ่อครูแอนเสมอๆ แต่วันนี้โชคมาโผล่อยู่ในสวนหลังบ้านครูแอนเลยทีเดียว
มันเพิ่งโผล่มาจากใต้ดินเพียงตุ่มขาวก้อนเล็กๆ เท่านั้น เลยส่งผลให้วันนี้ทั้งวันสมาชิกในครอบครัวครูแอนต่างพากันแวะเวียนไปเฝ้าดูเห็ดกันทั้งวันว่ามันจะเริ่มบานตอนไหน แม้ว่าฝนจะพรำๆ ตลอดทั้งวันในช่วงหน้าฝนนั่น แล้วที่แปลกตรงที่คนเฒ่าคนแก่บอกว่า เห็ดชนิดนี้ถ้าใครบังเอิญไปเจอมันเข้าแล้วละก็ มันจะบานไวมาก เอ๋า....เป็นงั้นไป เราก็เลยต้องหมั่นแวะเวียนกันไปดูแบบเก็บอาการกันไม่อยู่ ขนาดฝนตกเกือบทั้งวันยังอุตส่าห์กางร่มแวะเวียนไปดูกันเฉยเลย
ณ ตอนหกโมงเย็น ออกมาแค่ตุมๆ ก้อนเล็กๆ
จนกระทั่งเย็นแล้วเห็ดมันก็ยังไม่บานพอที่จะเก็บได้ ยังเป็นยอดตูมๆ อยู่นั่นแหละ หนึ่งทุ่มแล้วน้าเขยครูแอนไปดูมันก็ยังไม่บาน เอาละวา....ห้าทุ่มกว่าๆ แม่ครูแอนแอบสะกิดบอกลูกสาวสองคนว่า "แม่ว่าเห็ดน่าจะบานแล้วนะ แม่อยากไปดู" ลูกสาวพากันสกัดด่านวัยรุ่น(คุณยาย)ใจร้อนแล้วบอกว่าเดี๋ยวจะไปดูกันเอง สัมภาระพร้อมทั้งรองเท้าบู๊ทยาว, ไฟฉาย, ตะกร้าเตรียมสำหรับใส่เห็ด และร่ม (ก็วันนี้ฝนมันปรอยๆ ลงมาได้ทั้งวันจริงๆ ) ก่อนออกจากบ้านแม่บอกให้พี่น้องสองสาวเอามะนาวใส่ถุงเสื้อกันคนละลูก แม่บอกว่าคนเฒ่าคนแก่เชื่อกันว่าหากเดินทางในยามค่ำคืนนั้นหากมีมะนาวพกติดตัวไปด้วยจะไม่เจองูเงี้ยวเขี้ยวขอ เราเลยพกมะนาวกันไปคนละลูกให้แม่ได้สบายใจ
ตอนสี่ทุมครึ่ง....บานขาวไปทั่วบริเวณ
โอแม่เจ้า.....เมื่อพากันมาถึงใต้โคนต้นลองกองใกล้จอมปลวก....จุดเกิดเหตุ.....แล้วสาดแสงไฟฉายไปเรากลับพบว่าบัดเดี๋ยวนี้ดอกเห็ดหลายดอกต่างพากันบานรับราตรีกาลเสียแล้ว แน่นอนว่าหากเราปล่อยทิ้งไว้ล่ะก็มันอาจสายเกินไปเหมือนครั้งหนึ่งที่แม่เคยพบประสบการณ์เกี่ยวกับมันที่บังเอิญเจอมันหน้าบ้านไม่กี่ดอกเมื่อสักปีที่แล้วและทิ้งไว้เพียงหนึ่งคืน รุ่งเช้าเธอรีบตื่นมาเพื่อตั้งใจจะเก็บเห็ดปรากฏว่ามันเหลือแต่โคนจริงๆ ก็เจ้าหอยมันเจอของอร่อยของมันเข้า มันเลยฟาดซะเรียบก่อนที่แม่ครูแอนจะไปเก็บ ที่หนักไปกว่านั้นตรงที่มันแอบทิ้งรอยเว้าๆ
แหว่งๆ ฝากวีรกรรมผลงานของมันไว้ให้เจ็บใจเล่นๆ นั่นเป็นประสบการณ์ที่แม่เล่าไว้ก่อนแล้ว เมื่อเราพบว่ามันบานแล้วจริงๆ เลยรีบไปตามน้าสาวและพี่สาวอีกคนมาดูและช่วยกันเก็บในยามค่ำ ณ ราตรีกาลนั้นทีเดียวเทียว
น้าสาวครูแอนแอบเตรียมไม้ที่มีปลายแหลมๆ ไว้สองสามอันตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว เมื่อมาถึงบริเวณที่เห็ดมันงอกขึ้นมาเธอบอกพวกเราว่าคนเฒ่าคนแก่บอกว่าเวลาเก็บเห็ดชนิดนี้ห้ามใช้เหล็กหรือวัสดุปลายแหลมที่เป็นอลูมีเนียมใดๆ ในการขุด เพราะมันจะทำให้เห็ดชนิดนี้ไม่งอกขึ้นมาอีกในปีต่อๆ ไป และให้ใช้เพียงไม้ปลายแหลมในการแซะซอนดินเท่านั้น การเก็บเห็ดโคนนี้คนเฒ่าคนแก่ยังบอกอีกว่าให้ขุดลงไปใต้ดินจุดที่ใกล้กับที่เห็ดงอกนั้นแล้วแซะดินขึ้นเราจะดึงเห็ดขึ้นมาได้ทั้งโคนของมันจริงๆ โอ....ไม่น่าเชื่อ โคนที่อยู่ใต้ดินของมันยาวจริงๆ ค่ะ บางอันที่ดึงหลุดติดมือขึ้นมายาวกว่า 12 นิ้วอีก แต่มันก็หักไปก่อนนั้นแล้วคาดว่าแท้ที่จริงแล้วมันคงจะยาวกว่านี้เป็นแน่
ในค่ำคืนนี้เราช่วยกันเก็บมาได้ตะกร้าใหญ่ แต่ก็ยอมที่จะทิ้งไว้อีกส่วนหนึ่งที่ดอกมันยังตูมๆ อยู่เพื่อรอมันบาน และรอดูการเปลี่ยนแปลงของพวกมันในเช้าวันพรุ่งนี้ในตอนที่มีแสงสว่างเพียงพอ รอดูกันมั๊ยคะ
..........เช้าแล้ว...........
ที่ไหนได้ครูแอนอุตส่าห์ตื่นมาก่อนใครแล้วพร้อมสะพายกล้องเพื่อมาตามติดชีวิตเห็ดโคน กลายเป็นมาพบกองเห็ดโคนที่น้าสาวครูแอนตื่นมาเก็บก่อนแล้ว ถามไปถามมาน้าสาวครูแอนบอกว่า “ ยายตื่นเต้น ยายนอนไม่หลับทั้งคืน กลัวเห็ดบานหมด กลัวหนอนมาเล่นงานก่อนจะเช้า” เลยรีบตื่นมาเก็บแต่เช้าแข่งกับหนอนเธอว่าอย่างนั้น แต่เธอก็ยังเก็บไม่หมด ครูแอนเลยได้แอบเก็บชีวิตน้อยๆ ของเจ้าเห็ดโคนมาใส่กรุความรู้อะไรต่อมิอะไรอีกเยอะแยะของครูแอน และนี่คือเรื่องราวของเจ้าเห็ดชนิดนี้.......เห็ดโคน"
มาเก็บเห็ดกันแต่เช้าตรู่..... อิอิอิ
คู่พี่น้องสองยายกำลังก้มเก็บเห็ดกันเพลินเชียวค่ะ
พี่สาวครูแอนเก็บตามวิธีการที่สองยายบอกเล่า
จากเริ่มต้น......จนท้ายสุดกับหลุมเห็ดที่มันโผล่มา
เก็บได้แล้วนำมาล้างตัดแต่ง เก็บเข้าตู้เย็นแต่ แหม....มันบานเร็วมากเชียวค่ะ
แอบเก็บส่วนที่ทิ้ง....สังเกตพบเช่นนี้ค่ะ
ตรงส่วนท้ายสุดของมันจะเป็นก้อนแข็งๆ ตรงหัวจุกที่เป็นสีดำนั่น แล้วเมื่อตัดท่อนมัน มันเป็นปล้องๆ ที่ทำให้นึกถึงสายบัวที่เรานำมาแกงกินน่ะค่ะ เหมือนกันเลยค่ะ แต่แข็งกว่าหน่อยเดียวเอง แอบเสียดายนิดเดียวว่า ทำไมฉันไม่ไปขุดดินให้ลึกๆ เพื่อดูข้างล่างมันนะว่ามันเป็นยังไง เฮ้อ....ไม่ทันเสียแล้ว รอปีหน้าละกัน....
และแล้ว.....สำหรับปีนี้ ชีวิตเห็ดโคนที่งอกขึ้นมาปีละครั้งก็สิ้นสุดในเดือนธันวาคมของปีนี้
ความเห็น (25)
ดูจากภาพหน้าตาไม่เหมือนเห็ดโคนทางเหนือเลยค่ะ ขาก็ยาวกว่าด้วย แต่ใครได้กินเห็ดโคนถือว่าโชคดีน่ะค่ะ
สวัสดีค่ะคุณกอหญ้า
เป็นเห็ดโคนทางใต้ค่ะ เอามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ
ขามันยาวมากๆ เลยค่ะ แต่ตรงขามันก้กินได้นะคะ ส่วนใหญ่ทางนี้เขาต้มกับผัดพริกไทยดำกันน่ะค่ะ แต่วันก่อนครุแอนทำต้มยำกันก้อร่อยไปอีกแบบค่ะ
ขอบคุณสำหรับการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันนะคะ ขอบคุณค่ะ
ดูแล้วคล้ายๆๆ กันนะคะ
ขอบคุณค่ะ
น่ากินจัง...ค่ะ เอามาชุบแป้งทอด
แถวหมู่บ้าน และที่สวนลำไยก็มีค่ะ แต่ไม่รู้พันธุ์เดียวกันหรือเปล่า แต่ว่ามันเล็กกว่าที่เห็นในภาพครึ่งหนึ่ง
สวัสดีค่ะท่านพี่ Dr.Ple
แถวๆ บ้านท่านพี่มีเห็ดคล้ายกันนี้เรียกว่าเห็ดโคนเหมือนกันใช่ไหมคะ อย่างน้อยวันนี้ก็ได้ทราบเพิ่มเติมค่ะว่ามีคล้ายๆ กันนี้ที่แถวๆ จังหวัดของท่านพี่ Dr. Ple ด้วย
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องยุ้ย สาวน้อยใจดี นู๋ยุ้ยแก้มตุ่ย
ที่สวนลำไยของหนูก็มีเหรอคะ ดีจังค่ะ คล้ายกันนี้เหรอคะ แต่เล้กกว่า และก็ไม่รู้ว่าพันธุ์เดียวกันใช่ไหมเท่านั้นเอง บานปีละครั้งด้วยเหมือนกันไหมคะน้องยุ้ย โอดีจังค่ะ ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน แต่ที่แน่ๆ พี่ว่าเมนูชุบแป็งทอดดูน่าจะอร่อยไม่น้อย ไว้พี่จะลองทำปีหน้านะคะ หากว่ามันจะโผล่ขึ้นมาให้ได้ยลโฉมของมันอีก อิอิอิ
ขอบคุณน้องยุ้ยค่ะ
พี่แอนครับ ทำไมมันเยอะมากๆ แสดงว่าพื้นดินชุ่มชื่น ที่บ้านผมก็มีเพียงปีละครั้งเหมือนกันครับ แต่ดอกไม่ใหญ่เหมือนบ้านพี่แอน
ขจิต......
อ้าว....เหรอ.....ที่บ้านมีเหมือนกันเหรอ ชื่อเห้ดโคนเหมือนกันเหรอ อันนี้มันโผล่มาแถวๆ จอมปลวกหลังบ้านยายจิตไง ใต้ต้นลองกอง ประกอบกับเป็นช่วงหน้าฝนด้วยมั๊ง ดินมันเลยชุ่มน้ำเยอะไปหน่อยมั๊ยล่ะ มันเลยทำให้ดอกใหญ่กว่าไง (อิอิอิ....เกี่ยวไหมเนี่ย....ซะนะ)
ดีใจด้วยปีใหม่ได้กลับบ้านล่ะสิ....เนอะ.....ฝากสวัสดีปีใหม่แม่ขจิตด้วยแล้วกัน ขอให้ท่านสุขภาพแข็งแรงนะคะ ส่วนขจิตเองก็ขอให้อ้วนน้อยลงหน่อยในปีใหม่ที่จะถึงนี้ คิคิคิ (คงเป็นพรปีใหม่ที่แปลกไปมั๊ยเนี่ย 5555)
เห็ดนมหมู ครูแอน มันจะงอกเดือนสิบสอง แบบนี้เขาเรียกเห็นนมหมูย่าน คือถ้าพบแล้ว เป็นสายย่าน เก็บไม่หมด
ปลวกไหนงอกปีต่อไก็จะงอกอีก
สวัสดีค่ะบัง
อ้าว....เหรอคะ....ชื่อเห็ดนมหมูเหรอคะ ที่พัทลุงเค้าเรียกว่าเห็ดนมหมูหรอกเหรอคะเนี่ย
คะบัง....หนูจะรอเฝ้าสังเกตการณ์จอมปลวกนี้ในทุกๆ เดือนสิบสองของปีต่อๆ ไปเลยนะคะ มันเยอะพอประมาณค่ะ พอที่จะแจกคนบ้านใกล้เรือนเคียงได้ แต่ไม่สามารถแจกหมดทั้งหมู่บ้าน แหม๊....นึกแล้ว....มันน่าจะออกมาเยอะกว่านี้หน่อยจะได้แจกได้ทั่วถึงหน่อย อิอิอิ
บังสบายดีนะคะ ปีใหม่แล้วคุณตาพาหลานๆ ไปเที่ยวไหนคะปีใหม่นี้
มีความสุขส่งท้ายปีเก่านะคะบังขา
สวัสดีปีใหม่นะครับครู
สวัสดีปีใหม่ ครับ
ขอให้สุขกาย สบายใจ
และเบิกบานกับชีวิต และความฝัน
นะครับ
พี่แอน เปิดเทอมเมื่อไรเนี่ย
อยากลงไปใต้ แต่งานยุ่งมากๆ
ลงไปได้แค่ชุมพร แงๆๆๆๆ
คุณครูต้องไปโรงเรียนเพื่อประชุมและลงเวลาทำงานวันแรกก็วันที่ 7 พฤษภาคม โน่นเลยล่ะค่ะ
แหวะ.....ไม่ต้องมาพูดเลยนะท่านขจิต......อยากลงมาใต้เนี่ยนะ......
หืย....ก็เห็นพี่แสงแห่งความดีถามว่า......จะลงมาต่ำกว่าชุมพรอีกไหม เข้าใจว่าพี่แสงคงหมายถึงสุราษฎร์ฯ แต่ก็ได้คำตอบแล้วผ่านทางพี่แสงแล้ว......ว่ามาไม่ได้แหง๋ๆ ......
งานยุ่งมากไม่ใช่เหรอ....งั้น....ก็ไม่ต้องมาทำเป็น แงๆๆๆๆ เลยนะ....
อีะ....ล้อเล่นๆๆ ไม่กลัวเหตุการณ์เหรอขนาดคนใหญ่ๆ โตๆ ยังไม่กล้าลงมาเลยอ่ะ ขจิตจะกล้ามาเหรอ อิอิอิ
อันนี้ เห็ดนมหมู เจอที่บ้านสวนถ้ำทะลุ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ค่ะ น้องแอน
....
ยินดี มากๆ ที่ได้เจอหน้ากันวันนี้
ว่างๆ แวะมานะคะ จะทำขนมให้กิน วันนี้ไม่ทันตั้งตัวจึงมีแต่กล้วย :)
พี่หนูรีคะ....ป้าๆ น้าๆ ที่บ้านน้องบอกว่าเห็ดนมหมูมีเหมือนกันค่ะ แต่ไม่เหมือนกับเห็ดโคน เหมือนว่าเห็ดนมหมุมันอีกแบบนึงไหมคะ.....
น้องก็ดีใจเป็นที่สุดค่ะ....ที่ได้เจอตัวจริงเสียงจริงของพี่หนูรี
อย่างที่บอกเลยค่ะพี่ว่า....แอบอิจฉาพวกพี่ๆ ที่ได้เจอกันตั้งแต่ที่พี่นายช่างมาวันก่อนนั้นแล้วล่ะค่ะ
เย้....วันนี้ได้ทีหนูซะที ได้เจอทั้งทีเจอทั้งพี่หนูรีและพี่จามเลย....
ตกลงว่าไม่ย้ายบ้านหนีแล้วแน่นะคะพี่สาว.....อิอิอิ
เห็ดน่าทาน อร่อยด้วย แต่หาทานยากมากเลย
ค่ะท่าน ผ.อ. หาทานยากมากๆ เลยค่ะ ถ้า.....ไม่ใช่ช่วงฤดูของมัน ปีละครั้งมังคะ อิอิอิ
ครูแอนชอบผัดแบบผัดพริกไทยดำน่ะค่ะ อูย นึกแล้วน้ำลายไหลเลยอ่ะค่ะ
ปีละครั้ง
คือ ..คุณค่า
และมูลค่า
อันน่าทะนุถนอม...
งดงามสมค่าการรอคอยกับปีละครั้งค่ะอาจารย์
ที่สำคัญ....อิ่ม และ อร่อย ได้แค่ครั้งเดียวเองค่ะ
น่าทนุถนอม แต่....ไว้นานไม่ได้นี่สิคะ เสียดายจัง
ขอบคุณค่ะอาจารย์แผ่นดิน
พี่แอน ผมอยุ่ตรัง พัทลุง 555
พี่แอน
ปีนี้ไปช่วยโรงเรียนสอนหนังสือ
ได้กินเห็ดโคนเกือบทุกวัน
555
lioness_ann
มีความสุขอ่ะดิ่......ได้ขลุกอยู่กับเด็กๆ โดยไม่ต้องเครียดกับการจัดการเวลาที่ผูกมัดตัวเอง
แถม....ยังได้กินต้มเห็ดทุกวันอีกนะเนี่ย....
มีความสุขนะคะ....อิจฉาง่ะ....
พี่แอน
ปีนี้เห็ดโคนขึ้นไหม
ไประนองเจอเห็นโคนเต็มเลยครับ