อนุทิน 144549
ดอกหญ้าน้ำ
เขียนเมื่อ(67) บทสนทนาของน้องนศ.พยาบาลกับชาวบ้าน ณ หมู่บ้านหนึ่งในอ.อมก๋อย (แปลเป็นไทยกลางแล้ว)
น้องนศ. : ป้าคะ ป้าป่วยด้วยอาการหลายโรคแบบนี้ทำไมไม่ไปหาหมอละคะ
ป้า : ป้าไม่มีเงิน ป้าไปหาหมอไม่ได้หรอก ป้าทนเจ็บได้
น้องนศ. : ทำไมต้องทนคะ ไปนะไปหาหมอเถอะ หนูแค่แนะนำการปฏิบัติตัวที่ถูกต้องให้เท่านั้นนะ
ป้า : ป้าไม่มีเงินจริง ๆ ถ้าป้าจะต้องไปหาหมอ ป้าต้องมีเงินเยอะมาก แค่ค่าเดินทาง ก็ 3,000 บาทแล้ว ไหนจะค่าหมออีกละ
น้องนศ. : ไม่ต้องจ่ายค่าหมอค่ะ ป้าไปหาหมอเลยนะ เดี๋ยวหนูจะหาค่ารถให้ค่ะ
ป้า : ป้าเคยไปหาหมอแล้ว หมอบอกว่าป้าไม่มีบัตรประชาชน ป้าต้องจ่ายเงินเยอะมาก
แล้วการสนทนาก็จบลงด้วยความเงียบ...(มันน่าสลดนะ คนไทยด้วยกัน แต่ขาดสิทธิในการรักษา เพราะบัตรประชาชนใบเดียว)
หมายเหตุ : ป้าเป็นโรคปอด นิ่ว ตับ และความดันสูง
ความเห็น (6)
ความเหลี่ยมล้ำของการรักษา
แล้วทำไมป้าไม่มีบัตร เดี๋ยวนี้บัตรก็ทำไม่ยาก หายก็ไม่ต้องแจ้งความ แต่คงต้องมีทะเบียนบ้าน กำนัน ผู้ใหญ่บ้านน่าจะอนุเคราะห์ด่วน นศใ อาจารย์ที่พบเห็นถ้าเป็นไปได้ ช่วย ๆกันได้นะคะ ถึงยังไง คนไม่มีก็ลำบากไปทุกเรื่อง ค่ารักษาไม่เสีย แต่ก็มีค่าใช้จ่ายอื่น เช่นค่ารถ ค่าที่พัก ชุมชนที่เอื้ออาทรก็ควรคิดวิธีการช่วยเหลือผู้ยากไร้จริง ๆ คนภายนอก คนห่างไกลหวังยาก เตร้า ๆ
ขอบคุณค่ะอาจารย์Wasawat Deemarn
ไม่ใช่แค่ความเหลื่อมล้ำด้านการรักษาเท่านั้นค่ะ ด้านอื่น ๆ ก็มีอีกมากมาย ค่ะอาจารย์ต้น
คุณGD ดูจากที่พูดมาก็เหมือนจะง่ายนะค่ะ แต่ในทางปฏิบัติยากเหลือเกิน (เรื่องการทำบัตร) ส่วนการช่วยเหลือเรื่องการรักษา ทางทีมงานกำลังให้ความช่วยเหลืออยู่ค่ะ
แต่ถ้าพูดถึงชุมชนเอื้ออาทร...ชาวบ้านเอื้ออาทรต่อกันแน่นอน แต่ถ้าการรักษาต้องเดินทางบ่อยครั้ง นั่นคือค่าใช้จ่ายทั้งนั้นค่ะ (ชาวบ้านบนดอยไม่ได้มีรายได้ประจำค่ะ)
ถ้าคุณGD จะเอื้ออาทร ให้ความช่วยเหลือ ก็ยินดีนะค่ะ
น่าสงสารครับ มีหมอเคลื่อนที่ไปรักษาไหมครับ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ขจิต ฝอยทอง มีหมอเคลื่อนที่ค่ะ แต่ก็ไม่ได้มีตลอดทุกเดือน และได้ข้อมูลว่ามีหมอฝรั่งไปฝังตัวอยู่ในหมู่บ้านบริเวณนั้นด้วยนะค่ะ แต่ก็ให้ความช่วยเหลือได้ไม่มาก เพราะอาการบางอาการต้องใช้เครื่องมือทางการแพทย์ในการตรวจและรักษาค่ะ