<div style="text-align: center"></div><h2> พ่อครูบาสุทธินันท์และท่านอ.พิชัย </h2><h2> <div style="text-align: center"></div> </h2><h2> ท่านอาจารย์ handy ผู้มีอุดมการณ์และทุ่มเทให้กับนักศึกษา เราขอยึดไว้เป็นแบบอย่างเพราะท่านเหมือนเดินผ่านอุปสรรคต่างๆมาก่อนเรา ปลาบปลื้มใจที่ท่านอาจารย์ยังนึกถึงอาจารย์ธรรมดาๆคนหนึ่ง และให้โอกาสได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้กับท่าน ยามเมื่อท่านอ้าแขนมาเราก็พร้อมที่จะสวมกอด เพราะรู้สึกถึงความเอื้ออารีย์ของท่าน รู้สึกเหมือนเป็นคุณพ่ออีกท่านหนึ่งค่ะ </h2><div style="text-align: center"></div><h2> คราวนี้มาถึงพี่สาวที่แสนดี อ.แป๋วซึ่งเจอกันเป็นครั้งที่สองแล้ว ยังคงรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มที่เป็นมิตรและใจดี คืนหนึ่งที่เชียงใหม่หลังจากกลับเข้าห้องพักคนเดียวตอนเที่ยงคืน ไม่สามารถรูดการ์ดประตูได้ ตอนนั้นมืดมากเลย แล้วพี่แป๋วก็เข้ามาช่วยและชวนลงไปหาเจ้าหน้าที่ชั้นล่าง และรูปสวยๆส่วนใหญ่ในนี้ล้วนเป็นฝีมือพี่สาวคนสวยแสนดีคนนี้เอง….. </h2><h2> นอกจากนี้ความตั้งใจเกินร้อย เพื่อเขียนบันทึกลงทุนนั่งอยู่หน้าห้องสัมมนาจนตี 2 เพื่อให้ได้สัญญาณอินเทอร์เน็ต สุดยอดจริงๆค่ะพี่... </h2><h2 style="text-align: center"></h2><h2 style="text-align: center" align="left">สำหรับรายนี้เรียกร้องขอลัดคิวมาก่อนเลยต้องจัดให้ คุณพี่ขจิต ศิษย์ครูบา พี่ชายที่แสนดีของหลายๆคน แวะมารับสายใยความรักไปร่วมทักถอให้กับทุกๆคน ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ผ่านมา พี่ให้คำปรึกษาในยามที่เราทุกข์และเห็นความตั้งใจจริงในการทำงานตลอดช่วงเวลาที่เชียงใหม่ และหนูขอโทษด้วยถ้าทำให้กล้องพี่เสีย อิอิอิ....</h2><h2 style="text-align: center" align="left"></h2><h2 style="text-align: center" align="left"> พี่ตุ๋ยขา...พี่เป็นคู่นอนที่หนูภาคภูมิใจ อิอิ..เอ๊ย! เพื่อนร่วมห้องค่ะ พี่มีความน่ารัก เอาการณ์เอางาน รายงานสถานการณ์สดได้เป็นอย่างดี แม้ในยามดึกไม่มีอินเทอร์เน็ตพี่ก็ยังไปซื้อชั่วโมงอินเทอร์เน็ตจากโรงแรมมาเช็คบันทึก มีความรักต่อครอบครัวเป็นอย่างดี แม้จะปล่อยให้หนูนอนเดียวดายหนึ่งคืนก็ตาม มารับรักจากหนูไปด้วยค่ะพี่สาวที่น่ารัก…..</h2><p style="text-align: center" align="left"> </p><h2 style="text-align: center" align="left"> พี่อึ่งอ๊อบ เพื่อนออนเอ็มยามค่ำคืน เป็นพี่สาวที่มีธรรมะในหัวใจ มีความห่วงใยน้องในหลายๆเรื่อง </h2><h2 style="text-align: center" align="left">เราทักทายกันทุกวันอยู่แล้ว อาจจะเขียนถึงไม่มาก แต่อยากบอกว่า </h2><h2 style="text-align: center" align="left">"รักพี่อึ่งอ๊อบจังเลย...มารับรักหนูหน่อยค่ะ"</h2><p style="text-align: center" align="left"></p><h2 style="text-align: center" align="left"> สำหรับพี่สาวรายนี้ พี่ติ๋ว หนูหารูปคู่กับพี่ไม่ได้เลยค่ะ น้อยใจจังเลย มีแต่ท่านอื่นนั่งคั่น แต่ถึงอย่างไรใจก็ถึงใจกันอยู่แล้วนะคะคุณพี่ ยามพี่ติ่วมา…จะพกพาอารมณ์ขันมาให้กับคนรอบข้างเสมอ หลายวันที่เชียงใหม่หนูขอขอบคุณ "ของฟิต"ที่พี่หยิบยื่นให้กับหลายๆคน หนูขอส่งใจจากสองแควถึงขอนแก่นนะคะ </h2><h2 style="text-align: center" align="left"> "รับรักหนูหน่อย" </h2><h2 style="text-align: center" align="left"> <div style="text-align: center"></div> </h2><h2 style="text-align: center" align="left"> รายต่อไปครูอ้อยที่แสนน่ารัก ใครๆก็ว่าเราเป็นคู่แฝด แต่งตัวก็คล้ายกัน ครูอ้อย ผู้ขยันเขียนบันทึกได้อย่างน่าแปลกใจ แต่งกลอนก็แสนเก่ง กราบขอบพระคุณที่พี่อ้อยช่วยส่งเสริม เขียนเชียร์บันทึกของเรา ทำให้เราได้มีวันนี้ ถึงแม้เราจะไม่ค่อยได้คุยเล่นกัน แต่สายตาที่พี่อ้อยแอบมองมาอยู่บ่อยครั้งก็บ่งบอกได้ว่า </h2><h2 style="text-align: center" align="left">"พี่อ้อยก็แอบรักหนูเข้าให้แล้ว..รับรักหนูด้วยนะคะ".</h2><p style="text-align: center" align="left"> </p><h2> เรื่องราวยังไม่จบนะคะ ยังมีคิวขอคุณอยู่ ท่านใดใน g2k เผลอเข้ามาอ่านก่อน กรุณามารับรักไปด้วยค่ะ แต่มีข้อแม้ว่าถ้ารับรักไปแล้ว เรามาร่วมเป็นเครือข่ายชุมชนแห่งการเรียนรู้กันค่ะ มีแต่ความรัก ความปรารถนาดีต่อกัน ช่วยกันสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้เกิดขึ้นกับสังคมของเรากันดีกว่า </h2><p> </p><p> </p><p> </p><h2> </h2>
สวัสดีค่ะ น้อง อ.ลูกหว้าที่รัก
มารับรักเป็นคนแรก (เพราะน้องยังไม่บอกรัก อ.ขจิต.....อิอิอิ)
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ พี่เองก็มีความรู้สึกไม่ต่างกันค่ะ
พี่เชื่อว่าเราทุกคนที่ได้เข้าอยู่ตรงนี้อย่างเปิดใจ เราพร้อมที่จะให้และรับความรักจากกันและกัน ใช่มั้ยค่ะ
โห กอดดะเลยนะพี่ เจอใครเป็นกอดหมด
พี่ขจิตก็ไม่เว้น อิอิ
ไม่ได้เป็นคนแรก ขอเป็นคนสุดท้ายละกัน 555555
ลาล่ะครับ
สวัสดีค่ะ น้องลูกหว้า
น้องซูซาน.. แก้มยุ้ย ขนาดเพิ่งจะรู้จักกันแต่สนิมกันเร็วมากเลยนะน้องรัก เห็นหนูซูซานก็มักจะนึกถึงของแจกฟรี !! แบบไม่อั้น ใจดีจริงนะตัวเอ๊ง!! มองผิวเผินดูลุยๆแต่จริงๆแล้วหญิงไม่ใช่เล่นนะ ที่ชวนพี่ไปเที่ยวเมืองปายหน่ะ น่าสนใจมากเลย ว่างๆเราออนเอ็มกันหน่อยนะน้อง
น้องกะปุ๋ม...หนูทำให้พี่ทึ่งมาก และที่สำคัญความลับที่เก็บมานานต้องมาแตกเอาที่นี่ อุตส่าห์แอ๊บแบ๊วมาซะนาน จะติตตามงานของน้องกะปุ๋มนะคะ นานๆจะเข้ามาซะที
พี่สร้อยคะ...ขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำเรื่องการออกกำลังกายค่ะ คอยดูนะ คราวหน้าหว้าจะผอมซะ!!! ตอนนี้ก็รอรับของฝากอยู่ค่ะ อิอิอิ...
โห...มารับและส่งรักช้าไปนิดดดดด... ไม่เป็นไรใช่ไหมน้องลูกหว้า คนสวย ^ ^
ดูหน้าพี่ตอนถูกกอดสิว่ามันแสดงความดีใจขนาดไหน 55555 เห็นแล้วขำตัวเองอ่ะ
เสียดายไม่ได้อยู่ต่อคืนสุดท้าย ไม่ได้เป็นหญิงเหล็กช่วยยกและพับโต๊ะ (งานถนัดเลยนะนี่ ^ ^) ทิ้งให้น้องหว้านอนเป็นซินเดอเรลล่าอยู่คนเดียว...
เอ..แล้วไอ้ที่เข้าห้องไม่ได้น่ะ มันคืนไหนคะ พี่หลับสนิทแหงเลย เป็นเด็กอนามัยอ่ะ ต้องนอนก่อน ๕ ทุ่ม... ^ ^
สวัสดีค่ะ อ.ลูกหว้า
ถึงแม้จะยังไม่มีโอกาสได้กอดกัน แต่ก็รับรัก ตั้งนานแล้วค่ะ เพราะเรามีพ่อคนเดียวกัน จริงไหมค่ะ
อิอิ
หนุ่มเมืองปายนามเอก..จตุพร
น้องลูกช้างม.ช.ที่น่ารัก เห็นความตั้งใจจริงในการทำงานที่เชียงใหม่ ขอบอกว่าตอนที่เข้ามาใหม่ๆ เข้าไป comment งานของเอก แล้วเอกก็ข้ามไปตอบแต่คนอื่น ทำให้เราคิดว่า คนดังเขาคงจะเลือกคนคุยด้วยกระมัง เลยไม่ได้เข้าไปเยี่ยมเยียนอีกเลย มาคุ้นก็ตอนเข้าบันทึกของพ่อครูนั่นเอง...
ขอทายว่าอนาคตของเอกจะรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ เป็นกำลังสำคัญของชุมชนแห่งการเรียนรู้ต่อไป
ขอบคุณสำหรับการต้อนรับที่ดีเยี่ยมที่เชียงใหม่
อิอิ..ชอบรูปนี้จัง
กะปุ๋มแบนแต๊ดแต๋ไปเลย...ถูกถล่มยกกำลังสาม.....อิอิ
ตามมาบอกรักน้องลูกหว้าแหล่ะ....คนอะไร้ น่ารักน่ากอดซะ.....พี่ว่าน้องอย่าผอมกว่านี้เลย..ตอนนี้กำลังดี...น่ารักดีค่ะ
ปล. ของฝากใส่ซองแล้วจ๊ะ...รอส่งไปที่สาขาวิชานะคะน้องลูกหว้า....
เออ...จริงด้วยจิ.....วันนั้นน้องเอกกอดแต่ครูบา...มิเห็นกอดคนอื่นเลย....
เอ้อ....ขอประทานโทษค่ะ คนที่ชอบกอดกัน
....โปรดระวังภัยในการกอด......
1. อยู่ตรงกลางอาจจะขาดออกซิเจน...ม่อยกระรอก
2. สำหรับท่านหญิงที่ใช้ชุดชั้นในแบบมีโครง..ระวังโครงเหล็กทิ่มเพื่อนๆ...อันตรายมั้กๆค่ะ....
3.ถ้าหญิงกอดกัน...ระวังชายอิจฉา อาจคิดสั้นได้...อิ...อิ...
.......โปรดได้รับความเป็นห่วงจากเรา....สาวลูกสาม..อิ...อิ.....
เพิ่งมารู้ประจักษ์แจ้ง ว่าผมอาจลืมตอบ อ.ลูกหว้าไปในบันทึกใดบันทึกหนึ่ง ต้องขออภัย ไม่ตั้งใจจริงๆครับ
ปกติผมตอบทุกคนเพื่อให้กำลังใจกัน ...แบบว่ารักทุกคนครับ
ตอนกลับที่ อ.ลูกหว้า ให้ผมกอดได้นั้น ผมเขินมากๆครับ เลย ใจเต้นตุ้มต่อมๆ ...ต้องขออภัยหากกอดนั้นไม่เต็มอุ่น
"จะรับรักกันมั้ย???"
เจออย่างนี้ไม่รับรักได้ยังไงครับ คนในสังคมนี้น่ากอดทุกคนเลย เดี๋ยวเจอพี่ขจิตผมจะกอดสักที 5555
นะพี่หว้า Free Hugs นะ
ตามมากอดด้วย :)
แต่รู้สึกว่ามาช้า เพราะมัวเขียนบันทึก
เขาจึงกอดกันจนช้ำไปหมดแล้วทุกคน
มาทีหลัง ขอไล่ตามขอไล่กอดให้หายช้ำครับ :)
สำหรับรายต่อไปที่ขอบอกรัก... คุณแผ่นดิน หรือ น้องพนัส ผู้ที่เข้ามาเป็นสมาชิก gotoknow พร้อมๆกัน แต่ก็ไปไกลกว่าเรามากแล้ว ด้วยตัวหนังสือที่สละสลวย พลิ้วไหว สามารถสะกดให้หลายท่านต้องเข้ามาอ่านเป็นประจำ
พวกเรามาด้วยพิกัดที่ใกล้เคียงกัน
ยามถ่ายรูปคู่กันก็จะมีเสียงว่า “ เหมือนเลขศูนย์สองตัวเลย”
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า และทุกท่านครับ
สวัสดีครับ... (ยังนึกชื่อที่เหมาะกับ อ.ลูกหว้าไม่ได้เลย) ...
บันทึกนี้อุ่นอิ่มไปด้วยความรัก ทั้งคนบอกรักและผู้เข้ามารับความรัก ..
อีกไม่เกิน 3 วันจะเปิดตัว "นินทาบล็อกเกอร์" แล้วนะครับ... ใครน้อจะถูกหยิบมาเปลือยตัวตนเป็นอันดับแรก แต่ที่แน่ ๆ ยังไม่ใช่อาจารย์ลูกหว้าแน่ เพราะตอนนี้ยังตั้งชื่อให้ไม่ได้เลย ...
.....
เราสองคน น้ำหนักใกล้เคียง, .... อายุใกล้เคียง ตอนตีนกาผมอาจจะดูเปิดเผยกว่า
แต่ที่ผมดูจะได้เปรียบก็คือ ผมขึ้นรถไฟไปแล้ว.... เลยไม่แน่ใจว่า ขบวนสุดท้ายออกจากชานชลาหรือยัง... (อันนี้ต้องถาม อ.ลูกหว้าเอาเอง)
อิอิอิ... ยังต้องตามเกาะกัดอีกต่อไป
อ.ลูกหว้าครับ แค่ได้นั่งข้างๆ อาจารย์ก็ปลื้มแล้วครับ ผมจำไม่ได้แล้วว่าใครถ่ายรูปนี้ ^___^
ตามมาขำหมอโนช
นอกจากผ่าตัดเก่งแล้ว
ผ่ารูปคนเก่งกว่าครับ
ยกนิ้วโป้งมือซ้ายให้ครับ
อ.พิชัยครับ ภาษาเหนือเขาเรียกว่า "ขอย" ใช่ไหมครับ อยากไปจังแต่ ติดภาระกิจ เลยต้องใช้อภินิหาร photoshop (ตามคำของคุณ Little Jazz \(^o^)/ ) เข้าช่วย อ.ลูกหว้าคงไม่ถือนะครับ
สัมมนาที่ ม.นเรศวร เชื่อว่า อ.ลูกหว้าจะแสดงศักยภาพได้อย่างไม่น่ากังขา เช่นเดียวกับพิกัดน้ำหนักก็จะถูกบริหารจัดการได้เป็นอย่างดี
สำหรับผม, ตอนนี้เริ่มทานเข้าไปหนัก ๆ ประหนึ่งชดเชยช่วงที่ผ่านมา ...
สมบูรณ์ขึ้นอย่างน่าชัง ครับ
สวัสดีครับ "ลูก" หว้า
ตื่นมารับ-ส่งความรักครับ ... ตอนแรกก็งงๆ ว่าน้องบ่าว ธรรมาวุธ เขาพูดอะไร มาดูแล้ว ก็พบว่า เราซ่อนความสุขไว้ไม่มิดเลย .. รอยยิ้มและสีหน้าในรูป บอกอะไรมากมาย .. ดูแล้วสบายใจเหลือเกิน
กำลังเตรียมข้อมูลเรื่องไปเชียงใหม่รอบสอง อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าครับ .. แล้วคงมีอะไรมาแบ่งปันกัน ... รักครับ .. ยืนยันว่า รักมาก รักเสมอ .. รัก "ลูก" หว้า และรักทุกคนที่มีใจ "รักผู้อื่น" ทั้งใน - นอก Gotoknow ครับ.
เสียดาย..ม่อยหลับไปตอน 5 ทุ่ม....เลยไม่ได้เจอจอมกวนดึกๆ....แต่ก็ยังนอนฝันถึงได้....จริงๆ...ไม่ได้โม้
.......(ติ๋ว)...รักทุกๆคนค้า........
สวัสดีค่ะ
ม่ายเห็นมีแนนเลย
อิอิ ก็ไม่ได้ไป
^___^
บรรยากาศอบอุ่นจังเล้ยยยย
สวัสดีค่ะ...พี่หว้า...กะปุ๋มมาซึมซับความสุขจากภาพนี้ค่ะ
และขำขำอย่างอารมณ์ดี...กับภาพและเรื่องราว...อย่างคนอารมณ์..ของคุณหมอมาโนช...ค่ะ
(^_____^)
คิดถึงนะคะ ... พี่หว้าน่ารักมากค่ะ
กะปุ๋ม
แวะมาดูรูปหมอมาโนช..โห...ถ้าอาจารย์พิชัยไม่บอกใบ้...พี่คงนั่งเสียดายว่าไม่ได้เจอหมอมาโนช...ฮ่าๆ
แวะมาขอความอบอุ่นคะ...อิๆแม้มิได้ไปร่วมงานแต่รู้สึกประทับใจ...รับรู้ได้ถึงไออุ่นและความรู้สึกดีๆที่ผู้จัดและผู้ร่วมงานทุกคนมีให้แก่กัน...อยากให้สังคมภายนอกน่าอยู่เหมือนสังคมของชาว G2K จังเลยคะ
เห็นภาพนี้แล้วตกใจเหมือนกันค่ะ ว่าอาจารย์หมอมาโนช ไปเชียงใหม่ทำไมเราไม่ทราบกันเลย ดูไปดูมาแปลกๆค่ะ ...
เอารูปมาฝากค่ะ
อดมาทักทายอีกรอบไม่ได้ ^ ^
แวะมาส่งรักอีกรอบจ้า...
ขำรูปคุณหมอเหมือนกัน เกือบเหมือนแน่ะ ถ้าอ.หมอไปสงสัยจะฮอตฮิตน่าดู อิอิ
สวัสดีจ๊ะหว้า
พี่เผลอใจเข้าไปอ่านประวัติหว้าอีกหน และอ่านจนจบไปรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ...ถึงแม้จะยังไม่ได้พบตัวจริง แต่พี่ก็ได้เห็นจากถ้อยคำของหลายๆท่าน ว่า อ.ลูกหว้าที่น่ารักในบล็อกนั้น ตัวจริงยิ่งน่ารัก สดใส และมีน้ำใจ อย่างเป็นธรรมชาติ (พี่รู้สึกอย่างนั้นนะคะ)
ถึงพี่แอมป์จะเข้ามาช้า...แต่ก็ไม่ได้แปลว่าไม่รักนะจ๊ะ : )
สวัสดีอีกรอบค่ะ อ.ลูกหว้า
ดีนะที่งานนี้พี่แป๊ดไม่ได้ไป ไม่งั้นหละก็ ศูนย์ ศูนย์ ศูนย์ แน่นอน
อิอิ
สวัสดีค่ะ
ไว้งานหน้านะ รับรองไม่พลาดแน่ ๆ
ขอให้มีความสุขมาก ๆ สำหรับวิทยากรทุกท่าน
ขอบคุณ อ.ลูกหว้าที่อ่านบันทึกของน้องเดือนค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ ^-^
เป็นบันทึก ที่เป็นตำนานได้อย่างดี
อาจจะขอยืมบางส่วนไปทำPower Point
สวัสดีครับ อ.ลูกหว้า
ขอบคุณครับ
อ.ลูกหว้าค่ะเห็นภาพนึกถึงวันที่KM เชียงใหม่เสมอ เหมือนกลิ่นไอยังไม่จางหายไปไหนเลย คิดถึงค่ะ
เห็นด้วยกับน้องหว้าค่ะ
ลูกหว้าคะ
พี่ชอบคำว่า "นึกว่าเลขศูนย์" อ่ะ...ฮ่าๆ คิดได้ไง..มันใช่เลย...อุ๊บ!