ไป KMเชียงใหม่ทั้งที ไม่มีอะไรตลกมาเล่าให้ฟัง....สงสัยเสียชื่อ.....
เอาง่ายๆเป็นว่าขอเล่านิทานจากภาพที่เก็บตกได้จากงานนี้ก็แล้วกันค่ะ.... ไม่งั้น... อ.พิชัยคงผิดหวัง เพราะดูท่าอยากให้ฉันเล่นตลกมากกว่าจะสาระ(ซึ่งฉันเองก็ช้อบชอบ...ไร้สาระ)...
เอ้า..ท่านผู้นำว่าไงว่าตามค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า.........
เมื่อหลายวันก่อนมีเด็กหญิงและเด็กชายคู่หนึ่ง...หลงทางอยู่กลางป่า....
เขาทั้งสองหาทางออกไม่ได้...
จนกระทั่งพบแหล่งน้ำ....และมาพบเส้นทางเดินเส้นหนึ่ง...
น่าจะเป็นหนทางที่เราค้นหา......
"เอ้า...ข้ามด้วยๆ"......ว่าง้ายง่าย......เดินตามต้อยๆ.....
"ฉันว่าทางนี้นะเธอ"
"ใครว่าทางนั้น...ทางนี้ต่างหาก ตามฉันมา"
"เอ้า...ไม่ใช่ก็ไม่ใช่....ไปด้วยคนค่ะไปด้วย...ไปไหนไปกัน"
"เดินอุ้ยอ้ายๆชักช้าจริง....หนักอะไรเหรอ"
Goto....Know Goto....Know .......GotoKnow.......
แล้วทั้งสองก็ชวนกันเดินไปบนหนทางเส้นนี้.....มันจะใช่ไหมเนี่ย?....
สุดท้ายได้พบผู้ใหญ่ใจดีสองท่านแนะทางให้.....แถมใจดีช่วยพาไป......
...ยัง...ยังไม่เคลียร์ตามประสาเด็กฉลาด...ต้องซัก ต้องถาม......จนสะใจซะก่อน ก่อนจะตามไป
แน่ะ!...ถึงกับท้าวสะเอวเลยรึ...เอาการ....
“เอ้า...พูดกันดีๆคร๊าบ...มีอะไรสงสัยค่อยๆถามก็ได้คร๊าบ”
"หนูสงสัยว่า ทำไมหนูเหนื่อยจังเลยน่ะค่ะ"
"ไม่ต้องวิตกจ้ะหนู..เดี๋ยวเราจะพาหนูไปพบสิ่งดีๆ...."
สุดท้ายก็พบสิ่งที่ตนปรารถนา...ช่างสวยงามและมีความสุขแท้ๆ....นี่เองที่ใฝ่หา
Goto....Know Goto....Know .......GotoKnow.......
อ้อ...คราวนี้ยิ้มออกแฮะ....ท่าจะมีความสุข
........................................
อ้าว....อุ๊ย!...ต๊ายตาย....มีอย่างนี้ด้วยเหรอ
.......ที่เหลือก็จินตนาการเอาเองนะคะ...อิ...อิ......
(ขอขอบพระคุณ :
เดินชมสวนร้องเพลง gotoknow อยู่ดีๆ ไหงมาจบที่สปาอ่ะ ^ ^ 
พี่ตุ๋ยคะ..
คุณแป๊ดจ๋า....
คุณ 
ฝากความคิดถึงมาให้ค่ะ เธอฝากบอกว่า "คิดถึงพี่ติ๋วมากๆๆๆๆๆๆๆๆ" และคืนนี้เธอขอ good night พี่ติ๋วก่อนค่ะ ฝันดีนะคะ
คุณ
