สองวันนี้มีแต่ข่าวดีสำหรับเราและเพื่อน  เมื่อวานได้รับเมล์ จากม่วยเกี๋ย บอกว่า วัน อาการดีขึ้นแล้ว สามารถพูดเป็นคำ ๆ ได้ สามารถบอกได้ว่ามีใครมาเยี่ยมบ้าง  รู้ข่าวนี้แล้วดีใจมาก  โทรไปบอกนิต เปี๊ยก พี่เจี๊ยบ แต๋น ทุกคนดีใจด้วย

 วันนี้นิตโทรมาบอกว่าได้ข่าวมาว่าผลงานอาจารย์ 3 ของนิตผ่านแล้วดีใจมาก ๆ แล้วจะนัดไปฉลองกันเราขอเป็นเจ้ามือเอง

 วันนี้เจอลูกศิษย์หลายคนและอดีตเพื่อนร่วมงาน  เขาไปงานเลี้ยงขอบคุณที่ร้านเรา  นั่งคุยกันอินทิราบอกว่า อ.สุรินทร์ จะสร้างมัสยิดจึงเอาซองไปแจกบอกบุญพวกลูกศิษย์ (คนพุทธ)

 หม่วยส่งเมล์มาให้อ่านเรื่อง " จูเลียง ลิ้ม " ซึ่งอัญชะลี ไพรีรักษ์ เขียนถึงหลาน ๆ ที่นิวยอร์ค  ความจริงเราอ่านจากหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการแล้ว  อ่านแล้วน้ำตาคลอ ภูมิใจในตัวหลาน ๆ

อ่านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ที่ขอถ่ายสำเนามาเมื่อวานแล้ว  ศาลท่านชี้แจงรายละเอียดในการพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น  แต่ท่านเห็นว่าคอมพิวเตอร์ที่ถูกตำรวจยึดไว้เป็นของกลางนั้น  ทางโจทย์ (ฉัน) สามารถนำกลับมาใช้ประโยชน์ได้อีก  จึงให้ลดค่าคอมพิวเตอร์ไป 10,000 บาท  แต่จริง ๆ แล้วฉันไม่ได้ไปเอาคืนหรอก  อ่านจบแล้วสรุปได้ว่า  ศาลท่านตัดสินคดีอย่างเป็นธรรม

วันนี้ไปฟังคำพิพากษาของศาลอุธรณ์  ผลก็คือศาลลดค่าเสียหายที่เราซึ่งเป็นโจทย์เรียกไป 150,000 บาท ลงเหลือ 140,000 บาท ส่วนค่าธรรมเนียมและค่าทนายคงให้เหมือนเดิม  ต้องรออีกหนึ่งเดือนแล้วไปติดตามว่าฝ่ายจำเลยจะฏีกาหรือไม่

เมื่อวานไปเวียนเทียนตอนหกโมงเย็น  รีบไปเพราะกลัวฝนตก  แต่ก็ดีคนยังไม่มาก 

วันนี้ได้ถวายเทียนพรรษา  หลอดไฟฟ้า ธูป ร่ม ผ้าอาบน้ำฝน หนังสือธรรมะ  เงินทำบุญค่าน้ำค่าไฟ  ทำร่วมกันสามคนเหมือนทุกปี

ไปเยี่ยมวันตอนเย็นกับนิตและพี่อรจิตร  วันกำลังหลับ  จึงออกมาคุยกับพยาบาลและญาติข้างนอก   พยาบาลบอกว่าจริง ๆ แล้วไม่อยากให้คนมารบกวนผู้ป่วย  ต้องการให้ผู้ป่วยพักผ่อนให้เต็มที่   เขียนบันทึกลงในสมุดเยี่ยม  แล้วกลับ   ถึงบ้านสวดมนต์โพชฌังคปริตร  ขอพรพระให้วันหายป่วย

เมื่อวานเปี๊ยกโทรมาบอกว่าวันเส้นเลือดฝอยในสมองแตก  ตกใจมาก โทรบอกเพื่อน ๆ และให้เขียวไปดูที่ร.พ.ว่าเยี่ยมได้หรือเปล่า  เขียวบอกว่าวันกำลังหลับอยู่พยาบาลเขาไม่อยากให้เข้าไปรบกวน  วันนี้ค้นข้อมูลจาก google เรื่องเส้นเลือดแตกในสมอง  เกิดได้ทั้งในคนอายุ20-30ปี  และผู้สูงวัย น่ากลัวมาก  นิดโทรมาบอกว่าต้อยให้พยาบาลที่เป็นลูกศิษย์ที่ดูแลวันช่วยซื้อดอกไม้เยี่ยมไข้ในนามเพื่อน ๆแล้วและวันอาการดีขึ้นเป็นลำดับ  เลือดหยุดไหลแล้ว  ต่อไปก็เป็นขั้นตอนการรักษาและการทำกายภาพบำบัด  ฟังแล้วก็สบายใจขึ้น  ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักสิทธิ์โปรดคุ้มครองให้วันหายดีด้วยเถิด

-เข้าเนตไม่ได้มาวันหนึ่งแล้ว  วันนี้ตื่นขึ้นมาลองเข้าเนตดู  เข้าไม่ได้อีกจึงโทรไปที่ ที โอ ที เจ้าหน้าที่บอกให้คลิกไปตามขั้นตอน  ในที่สุดสรุปว่าคอมเสีย  ให้ยกเครื่องไปให้ร้านซ่อม  ก็เลยโทรไปบอกจินต์ซึ่งเป็นเพื่อนกับหลานของน้อย(พี่เลี้ยงป๋า)ให้ช่วยมาดูให้หลังเลิกงาน

-กลับจากร้านขายของเกือบสามทุ่มแล้ว  ไม่ไปร้านอาหาร  กลับบ้านมาเปิดเนต  ดู gmail แล้วเข้ามาอ่านบันทึกใน g2k  และเขียนบันทึก

-วันหยุด  พาป๋าและน้อย(พี่เลี้ยงป๋า)ไปกินติมซำ  จากนั้นแวะตลาดซื้อจาระเม็ด(เต๋าเต้ย)มาตัวนึง ขนาดครึ่งกิโล 170 บาท แวะซื้อผัก ซื้อไก่ ให้น้อยซื้อหมูสามชั้นมาหนึ่งชิ้น 30 บาท ออกจากตลาดแวะส่งน้อยที่บ้าน(วันหยุดของน้อย)

-กลับถึงบ้านทำอาหารสองอย่างคือจาระเม็ดนึ่งซีอิ้วและต้มซุปไก่ใส่หอมใหญ่ มันฝรั่ง มะเขือเทศ

-ระหว่างที่ปลายังนึ่งไม่สุกก็มาอ่านบล็อกและเขียนคอมเมนต์

-กินข้าวเที่ยงกัน อร่อยมาก

ตื่นนอน  ดูทีวีช่อง 3 เรื่องเล่าเช้านี้  เปิดรายการด้วยข่าวการตายของไมเคิล แจคสัน ตามด้วยข่าวการตายของ ซาร์ร่าห์ ฟอร์เซท ติดตามข่าวด้วยความสนใจ  เปลี่ยนช่องไปดู เอ เอส ทีวี คุณอัญชลีพร  กุสุม  เล่าถึงคอนเสิร์ตของไมเคิล แจคสัน ครั้งแรกในเมืองไทย ต้องเลื่อนไป ในที่สุดไม่ได้จัด ต้องจัดใหม่ในปี 38 แต่คนเสื่อมความนิยมไปแล้ว  คุณอัญชลีพรบอกว่าเพลงของไมเคิล แจคสันฟังเพราะไม่ว่าจะเป็นเพลงเร็ว หรือเพลงช้า ส่วนตัวเองไม่ใช่แฟนของไมเคิล แจคสัน  แต่ก็เสียดาย  ขอแสดงความไว้อาลัยแด่ ไมเคิล แจคสัน และ ซาร์ราห์  ฟอร์เซท "หากจะรัก อย่าลืมคำว่าเสียใจ-Love means never having to say you're sorry" คำพูดของ ไรอัน โอนีล จากหนังเรื่อง Love  Story

-บ่ายโมงครึ่งพาอาป๋าไปหาหมอตามที่หมอนัด  และฉีดวัคซีนป้องกันโรคปอดบวม

-ตอนเย็นโทรไปหาลูกบุญธรรม  เล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนเจอกับแม่ของเพื่อนเก่าของลูกสมัยม.ต้น  แม่เขาถามเรื่องการเรียนของลูก  ม่ามี๊ก็เลยบอกว่าลูกเรียนวิศวะเคมี  ที่มหิดล  ลูกได้เกรดเฉลี่ย 4 เทอม 3.6 แน่ะ  แม่เขาชมว่าลูกเรียนเก่ง  มามี๊ภูมิใจในตัวลูกมาก  ส่วนเพื่อนของลูกเขาเรียนฟูดส์ซาย     

ดูละครช่อง3 "ตระกูลใหญ่ในม่านเมฆ" ทำให้คิดเตี่ยที่อพยพมาจากเมืองจีน  เตี่ยคงจะเป็นคนร่วมสมัยกับ เหยามู่หลาน  ขงลี่ฟู่  คุณชายสาม  ต่างกันแต่ว่าคุณชายสามและเหยามู่หลานเป็นคนส่วนน้อยของประเทศจีนที่ร่ำรวย  "ถึงไม่หาเพิ่มก็กินไม่หมดแล้ว"-คำพูดของแม่ของเหยามู่หลาน  แต่เตี่ยเป็นคนกลุ่มใหญ่ของประเทศที่ทำงานแทบตายก็ยังไม่มีจะกิน  จึงพากันอพยพมาอยู่ที่ปีนัง  ต่อมารัฐบาลไทย  อนุญาตให้คนต่างชาติมาบุกเบิกป่าทำสวนยางพาราได้เตี่ยก็อพยพจากปีนังมาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร  ทำให้ลูก ๆ ไม่ต้องอดอยากเหมือนเตี่ย

-ตอนเย็นไปซื้อของที่ห้างโลตัสเนื่องจากต้องการใบเสร็จไปหักภาษี  วันนี้ได้ vat 86 บาท  เมื่อวานได้ 190 บาท เฮ้อ ! เหนื่อย  

-เอาของที่ซื้อจากห้างไปให้ที่ห้องครัว  ฟังเครื่องเสียงที่ห้องอาหารชั้นล่างซึ่งปรับปรุงใหม่ตั้งแต่เมื่อวาน  แต่เมื่อวานยังปรับเสียงไม่ดีฟังแล้วรำคาญ  วันนี้นักดนตรีปรับใหม่ฟังแล้วพราะมาก

-กลับบ้านสี่ทุ่มฟังเพลง " For The First Time " ร้องโดย Rod Stewart  เพลงเดียว  จบแล้วกดเลือกเพลงเดิม  จากร้านถึงบ้านฟังได้สามรอบแน่ะ 

เพิ่งกลับจากพาอาป๋าไปทานราดหน้าปลากระพงที่ร้านข้างศาลากลางจังหวัด  จอดรถหน้าร้าน  พี่เลี้ยงพยายามจะจูงอาป๋าเดินขึ้นทางลาดเข้าไปในร้าน  อาป๋าขาดความมั่นใจไม่กล้าก้าวขา  ยังไม่ทันลงจากรถไปช่วยพี่เลี้ยงก็มีคุณพี่ผู้ชายสองคนจากชมรมผู้สูงอายุมหาดไทยมาช่วยพยุง  ขอบคุณท่านพี่ทั้งสองที่มีน้ำใจแบบไทยแท้ 

- ตื่นเกือบเจ็ดโมงเพราะฤทธิ์ยารักษากระดูก 

- เปิดคอมอ่านบล็อก ฟังเพลงจากบล็อกของเพื่อนขณะทานกาแฟกับขนมเปี๊ยะอร่อยจากเมืองตรัง

- ล้างแผลให้อาป๋า (พ่อสามี)

- หยอดตาให้สามี

- กลับมาอ่านอนุทิน  มองหาอนุทินของท่านเตวิชโช  เจอแล้ว  ลอกเก็บไว้ในสมุดเพื่อเดือนสติตัวเอง

- แค่นี้ก่อน  ต้องไปตลาดชำระเงินให้แม่ค้า (โทรไปสั่งของแล้ว)

วันนี้ไปร.พ.ตามที่หมอนัด  ต้องไปขึ้นบัตรคนไข้ก่อนแล้วจึงไป x-ray  เสร็จแล้วเอาฟิล์ม x-ray  ไปนั่งรอหน้าห้องตรวจโรค  ได้ตรวจเป็นคนที่ 3  ผลปรากฏว่ากระดูกคอยังอยู่ในสภาพดี  ปอดก็ดีแต่กระดูกบาง  คุณหมอจึงให้ยาป้องกันกระดูกพรุนมาทานด้วย

ขับรถผ่านถนนตัดใหม่ในเมืองซึ่งบัดนี้เกือบจะเป็นถนนสายบันเทิงอีกสายหนึ่งเพราะเต็มไปด้วยร้านขายเหล้าปั่น  ร้านน้ำชา  ร้านอาหาร 

ขับรถไปพร้อมกับคิดถึงเพลง " Trade  Winds " ของ Rod Stewart  เมื่อค้าปลีกข้ามชาติเข้ามาจะให้คนในท้องถิ่นค้าขายอะไรเล่า  ก็ต้องแย่งกันเปิดร้านอาหาร  ร้านเหล้า  แล้วก็ทยอยกันปิดเพราะไม่มีลูกค้า  ร้านที่ยังเปิดอยู่ก็อยู่อย่างรอความหวังว่าอีกไม่นานเศรษฐกิจคงจะดีขึ้น  ลูกค้าคงจะเต็มร้าน  คงจะไม่นาน ๆ

เมื่อคืนใช้ผ้าเช็ดตัวพับเป็นรูปสี่เหลี่ยมบาง ๆ หนุนคอ(ไม่หนุนหมอน)เพื่อช่วยให้กระดูกคอไม่ต้องรับน้ำหนัก   แต่พอตะแคงต้องใช้หมอนแข็งรองใต้คอ  (ทำตามคำแนะนำของคุณหมอ)  ตื่นขึ้นมาตอนเช้าอาการมดไต่บริเวณหลังก็หายไป  แต่พอไปจ่ายตลาดสะพายกระเป๋าที่ไหล่ข้างซ้ายอาการมดไต่ก็มาทันที   แสดงว่าน้ำหนักกระเป๋าที่ไปกดที่ไหล่มีผลต่อกระดูกด้วย

ไปทานข้าวที่ร้านได้คุยกับคุณหมอกระดูกผู้ชื่นชอบเพลงคาราบาว   ได้โอกาสปรึกษาอาการเหมือนมดไต่อยู่ในกล้ามเนื้อบริเวณสะบัก  คุณหมอบอกว่ากระดูกคอเสื่อมทับเส้นประสาท  แล้วคุณหมอก็เขียนใบสั่งให้ไปเอกซ์เรย์ที่โรงพยาบาลวันพุธนี้  ขอบคุณคุณหมอมาก ๆ

เมื่อคืนไปงานคืนสู่เหย้าที่โรงเรียนเก่าซึ่งจัดทุกปีโดยศิษย์เก่ารับช่วงจัดกันเป็นรุ่น ๆไป  ในงานได้ทักทายกับลูกศิษย์ซึ่งเป็นหมอกระดูกอยู่ที่ม.อ.ได้โอกาสปรึกษาเรื่องปวดคอเมื่อนั่งทำบัญชีหรือนั่งเล่นคอม ฯ นาน ๆ คุณหมอฟังแล้วก็ลงมือนวดคอให้แล้วบอกว่าเกิดจากกล้ามเนื้อเกร็งนวดได้ครับอาจารย์  แต่พอบอกว่าบางครั้งครูรู้สึกเหมือนมีอะไรจิ๊ก ๆๆๆอยู่ข้างในกล้ามเนื้อบริเวณต้นคอด้วย  คุณหมอก็เลยบอกว่าถ้างั้นอาจารย์ลองไปตรวจเช็คดีกว่าเพื่อจะได้สบายใจว่าไม่เป็นโรคร้าย  แต่อาการแบบนี้เรียกว่าเป็นไปตามวัย  ส่วนเพื่อนสนิทก็ปรึกษาเรื่องกระดูกนิ้วหัวแม่เท้าคดเข้าไปชิดนิ้วชี้แล้วกระดูกโคนนิ้วหัวแม่เท้าโป่งออกทำให้หารองเท้าใส่ยาก  คุณหมอก็นั่งยอง ๆ เอามือจับที่นิ้วเท้าของอาจารย์แล้วแนะนำว่าให้อาจารย์เลือกซื้อรองเท้าที่หัวไม่บีบมาก  เมื่อคืนฉันขับรถไปส่งเพื่อนที่บ้านแม้เราจะไม่ได้คุยกันแต่ฉันก็คิดว่าเพื่อนของฉันก็ต้องประทัปใจและภูมิใจในตัวลูกศิษย์คนนี้เช่นกัน

เมื่อเดือนเม.ย.ได้ไปเที่ยวปีนัง  ซื้อหนังสือพิมพ์ของเขามาอ่าน  มีบทความหนึ่งที่สนใจ  บทความนี้พูดถึงผู้หญิงเวียตนาม  เขาบอกว่าปัจจุบันนี้ผู้ชายสิงคโปร์นิยมแต่งงานกับหญิงเวียตนามเพิ่มขึ้น  จากเดิมความนิยมนี้อยู่ในกลุ่มชายสิงคโปร์ที่ด้อยการศึกษาแต่ปัจจุบันชายสิงคโปร์ที่จบการศึกษาระดับปริญญาตรีก็เริ่มหาเจ้าสาวเวียตนามมาเป็นภรรยาเช่นกัน  เหตุผลที่หญิงเวียตนามเป็นที่ชื่นชอบของชายสิงคโปร์ก็เพราะมีรูปร่าง  หน้าตา  ผิวพรรณ  วัฒนธรรม ไม่ต่างกับชาวสิงคโปร์มากแถมยังขยันขันแข็งอีกต่างหาก  แม้แต่พี่สาวหรือน้องสาวของเจ้าบ่าวก็ยังชมสะใภ้ชาวเวียตนามเลย  ทีนี้วิธีการหาเจ้าสาวชาวเวียตนามมาแต่งงานด้วยหนุ่มสิงคโปร์ก็ติดต่อผ่านบริษัทจัดหาคู่ที่เพิ่มขึ้นเป็นดอกเห็ด  ส่วนสาว ๆ เวียตนามเมื่อเห็นรุ่นพี่ ๆ แต่งงานกับหนุ่มสิงคโปร์ไปแล้วส่งเงินกลับบ้านให้พ่อแม่สร้างบ้านใหม่ก็อยากแต่งงานกับหนุ่มสิงคโปร์บ้าง  ดังนั้นจะเห็นว่าเจ้าสาวนำเข้าจากเวียตนามมักจะมาจากหมู่บ้านเดียวกัน  นอกจากนี้ความต้องการเจ้าสาวเวียตนามไม่ได้หยุดแค่สิงคโปร์เท่านั้นนะแต่ยังระบาดไปถึงเกาหลีใต้ด้วย  เขาบอกว่าหนุ่มเกาหลีก็นิยมแต่งงานกับสาวเวียตนามเหมือนกัน  และความนิยมนี้ก็มีทีท่าว่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ 

ขับรถผ่านร้านกาแฟเปิดใหม่  มีลูกค้าเยอะ  นึกถึงคำพูดของบางคนที่มาอุดหนุนร้านอาหารเปิดใหม่ของเราเมื่อ 6 ปีก่อน "ร้านอาหารจะไปรอดหรือไม่ให้ดูหลังจาก 3 เดือนไปแล้ว"  ส่วนเราเตือนตัวเองเสมอว่า "ร้านอาหารอย่าให้ตก ตกแล้วฟื้นยาก"

เมื่อคืน(วันเสาร์)แคชเชียร์ลาฉันจึงต้องไปทำงานแทน  มีงานเลี้ยงย่อย ๆ 2 งาน  ชั้นบนมีงานเลี้ยงสังสรรค์ของอาจารย์วิทยาลัยเทคนิคประมาณ 20 คนโต๊ะหนึ่ง  นอกนั้นก็เป็นโต๊ะเล็ก ๆ 3-4 โต๊ะ แวะเวียนกันมา  ชั้นล่างมีงานเลี้ยงแสดงความยินดีกับการได้เลื่อนตำแหน่งของท่านผ.อ.ชลประทานมีแขกประมาณ 30 คน นอกนั้นก็เป็นแขกโต๊ะอื่นหลายโต๊ะ  มีแขกหลุดไป 2-3 กลุ่ม   กลุ่มใหญ่เสียด้วยสาเหตุเพราะไม่สามารถจัดโต๊ะให้ได้  แหม่ะ ! เสี่ย..ด่ายย..จัง  (จะได้ไปชดกับคืนที่ขาดทุน)  แขกส่วนใหญ่ร้องเพลงเก่ง  บางคนร้องได้ไพเราะ  บางคนร้องได้สนุกสนานแถมท่าเต้นยังเรียกเสียงฮาจากแขกโต๊ะอื่นได้ด้วย  ยิ่งดึกยิ่งครึกครื้นจนคุณแม่(เด็กเสิร์ฟในร้านเรียกแขก)วัย 65 กับคุณพี่(ผู้หญิง)วัย 50 ต้องลุก(จากคนละโต๊ะ)ขึ้นมาจับคู่วาดลวดลายในจังหวะ ชะ ชะ ช่า ในขณะที่คุณหมอโรงพยาบาลประจำจังหวัดร้องเพลงของแอด คาราบาว  ร้านเลิก  ฉันขับรถกระบะคู่ใจกลับบ้าน  รีบอาบน้ำแล้ว เข้านอน 

อ่านอนุทินของคุณครูวราภรณ์แล้วสงสัยว่าภาษาไทดำเป็นภาษาถิ่นของที่ไหน  พยายามจะหาวิธีถามยังหาไม่ได้จะพยายามต่อ

ผลจากการทำน้ำยาล้างจานเมื่อวานพบว่าผงฟองละลายไม่หมดดังนั้นควรละลายผงฟอง,เกลือ ในน้ำตามปริมาณที่กำหนดก่อนที่จะมากวนผสมกับส่วนผสมอื่น ๆ