วันที่ 8-10 กรกฎาคม เป็นวันที่นักเรียนม.1 ไปเข้าค่ายธรรมะ อิ่มบุญ แต่เด็กน่ารักเหล่านั้นหิวโหย อิดโรยอย่างน่าแปลกใจ การทำกิจกรรมสำคัญมากที่ผู้จัด ต้องเป็นเนื้อเดียวกับเด็ก วิทยากร และพี่เลี้ยง การเข้าค่ายแล้วทิ้งให้นักเรียนเป็นไปตามบุญกรรมของ โปรแกรม น่าสงสารมาก ถ้าฉันมีลูกคงไม่ยอมให้ลูกต้องไปเข้าค่ายที่ขาดการบริหารจัดการที่ดี ไม่พร้อมต้องไม่ทำ ทำต้องพร้อม อาหาร ขนม นม กำลังใจ เป็นสิ่งสำคัญควบคู่กันอย่างมากโรงเรียนที่ประสบความสำเร็จในการจัดค่าย กรุณาแชร์ประสบการณ์ให้ครูแก ๆ ได้ใช้เป็นแบบอย่างด้วยนะคะ
ไม่มีความเห็น
ขอบคุณอาจารย์ขวัญชัยค่ะ ถอยไปแล้วค่ะ หนึ่งคืนที่หัวหิน ดูน้ำดูฟ้า ฝนตก จิตได้พักหนึ่งคืนก็มีแรงนะพักมากไป เดี๋ยวงานจะล้มทับตัวตายอีกหายใจไม่ออก ทุกอย่างเป็นผลจากความชราแน่ ๆ แล้ว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ งานใหม่ทั้งภาควิชาการ กะภารโรงประจำห้องก็ต้องเริ่ม อีกตามวาระที่สร้างเงื่อนไข สร้างห้องเรียนแบบมีชีวิต เป็นแหล่งเรียนรู้ตามที่อยากได้ เริ่มต้นด้วยความสะอาด ไป 1 สัปดาห์ ต่อไปก็เป็นแหล่งเรียนรู้ที่หลากหลาย ซัก สองอย่าง สังคม และภาษาอังกฤษ คู่กันไป ทำไปก่อน อีกสี่ปีก็พักแล้วนะคะ
ไม่มีความเห็น
วันนี้เป็นวันสถาปนาลูกเสือ แก่ขนาดฉันก็ต้องไปเดินนำเด็ก แต่มันเป็นหน้าที่ที่เราทำด้วยความเต็มใจ สังขารขา นี่ซิ มันเจํบ แต่วิธีที่ดีที่สุด เราก็ค้นพบด้วยตัวเราเอง เสร็จจากลูกเสือ ก็ต้องไปหาระบบจุดอ่อนจุดแข็งจากโรงเรียนอื่นเพื่อเป็นข้อมูลในการทำแผนประจำปีการศึกษางบประมาณ 55 ยิ่งตัวเลขมาก ก็แปลว่า เราจะสบายแล้ว ปี 58 ทุกอย่างในชีวิตจะสงบนิ่ง ถือซะว่าปีนี้เป็นวปีวิกฤต สำหรับชีวิตที่ต้องเข้มแข็ง สร้างแรงจูงใจจากภายในให้ได้….แต่มันเหนื่อยมากนะ
สวัสดีครับ พี่แป้นจำผมได้มั้ยครับ ตอนนี้ก็ยังคงสอนอยู่ที่พอกวิทย์เช้นเดิม พี่จากพอกวิทย์มายี่สิบกว่าปี พอกวิทย์เปลี่ยนไปเยอะมาก ว่างๆ กลับเยี่ยมพอกวิทย์บ้างนะพี่ คิดถึงพี่เสมอ
ทำงานเป็นครูมา กว่า สามสิบปีแล้ว คิดว่าตนเองรักอาชีพครูมาก แต่ปีนี้มันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นแล้ว รู้สึกตัวเองแก่ลง เดินช้า ปวดเข่า สอนไม่เต็มที่ ที่สำคัญ รู้สึกไม่รักนักเรียนเหมือนที่เคยเป็น น่าแปลกมาก
อาจารย์อาจจะเหนื่อยกับอะไรๆ
ลองถอยออกมา หรือพักร้อนสักพักดีใหมครับ
น่าจะดีขึ้น