วันที่ 8-10 กรกฎาคม เป็นวันที่นักเรียนม.1 ไปเข้าค่ายธรรมะ อิ่มบุญ แต่เด็กน่ารักเหล่านั้นหิวโหย อิดโรยอย่างน่าแปลกใจ การทำกิจกรรมสำคัญมากที่ผู้จัด ต้องเป็นเนื้อเดียวกับเด็ก วิทยากร และพี่เลี้ยง การเข้าค่ายแล้วทิ้งให้นักเรียนเป็นไปตามบุญกรรมของ โปรแกรม น่าสงสารมาก ถ้าฉันมีลูกคงไม่ยอมให้ลูกต้องไปเข้าค่ายที่ขาดการบริหารจัดการที่ดี ไม่พร้อมต้องไม่ทำ ทำต้องพร้อม อาหาร ขนม นม กำลังใจ เป็นสิ่งสำคัญควบคู่กันอย่างมากโรงเรียนที่ประสบความสำเร็จในการจัดค่าย กรุณาแชร์ประสบการณ์ให้ครูแก ๆ ได้ใช้เป็นแบบอย่างด้วยนะคะ
ไม่มีความเห็น