...วันนี้หยุดงานหนึ่งวัน เพื่อรับพี่สาวที่ลงมาส่งลูกชายไปเรียนที่ออสเตรเลีย

เช้าวันเสาร์ ไปงานศพ ลุงเฉลิมที่กำแพงเพชร ไปถึงเลี้ยงพระเช้าเสร้จพอดี ช่วยนำศพไปไว้ที่วัด ไม่มีพิธีเป็นทางการอะไรมาก คนเราเกิดมาก็ตายเท่านั้นเอง

...วันนี้เลิกงานดึก ปิดคลังเกือบห้าทุ่ม เหนื่อยใจมันอยาก พักผ่อน ความอยากอื่นๆ ตามมาหลายอย่าง รู้ตัว จะตามใจมันสักอย่างโดยรู้ตัว

...สนองความอยาก เพื่อปลดเปลื้องความเหนื่อย มันเป้นข้ออ้างของคนไม่มีความอดทน

...ไม่รู้คอมฯเป็นอะไร ไม่เห็นรูปภาพบางส่วน

วันนี้ไปทำงานครึ่งวัน...กลับบ้านรู้สึกปวดหัว อาจเป้นที่สายตาจ้อง คอมฯ มากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้

...วันนี้เด็กๆทำงานได้เยอะมาก   1025 บิล น้ำหนักร่วม 200 ตัน เห็นลูกน้องทำงานแล้วก็เห็นใจ...

...เจ้าทอฟฟี่วิ่งออกบ้าน ตามกลับแทบแย่

...เช้าวันอาทิตย์ ตื่นขึ้นมาก็เจอกับฝนที่ตกหนักมาก หลายคนคงชอบอากาศแบบนี้ในวันหยุด ส่วนวันพรุ่งนี้ที่เริ่มทำงานวันแรกหลังจากที่หยุดมาหลายวัน หลายคนอีกนั่นแหล่ะที่ไม่อยากให้ฝนตกระหว่างเดินทางไปทำงาน

...ความอยาก ความไม่อยาก เกิดขึ้นสลับกันไปมาไม่หยุดแม้ในเวลาที่ห่างกันไม่ถึงนาที

...พรุ่งนี้จะพาคุณแม่ของลูกสาว ไปไหว้แม่

...อยู่ความคิดก็วาบเข้ามาว่า อยากเขียนเรื่องสั้นๆเกี่ยวกับชีวิตของตัวเอง เท่าที่นึกได้ตั้งแต่เด็กๆ

....วันนี้พาเจ้าทอฟฟี่ไปหาหมอ ครบรอบ 1 ปี ฉีดวัคซีนรวมพิษสุนัขบ้า และยาป้องกันพยาธิหัวใจ

...วันนี้ไปทำงานพิเศษ ดูแลแทนเพื่อนที่พาลูกน้องไปเที่ยวกัน ไม่ได้ทำอะไรมากแต่พอเลิกงาน เหนื่อยเพลียมากจนแทบหลับระหว่างขับรถ

...วันนี้เป้นวันที่สองของการปิดตัวเลข เหมือนจะไม่หนักแต่สุดท้าย บิลพวกเครื่องสำอางค์ก็มาแบบถล่มทลายในชั่วโมงสุดท้าย

..เด็กทำงานกัน เครียด เหนื่อย เราเองก็รู้สึกอย่างนั้น มานั่งปรึกษากันระหว่างหัวหน้า ว่าเด็กๆจะไหวกันไหม อาจจะต้องมาต่อพรุ่งนี้

...แต่ทุกคนก็ลุยกัน จนในที่สุดเราก็ทำสำเร็จ เกือบจะถอดใจเสียแล้ว

...วันนี้ตอนเย็นพาทอฟฟี่ออกไปวิ่งเล่น เที่ยวหนึ่งมาส่งเข้าบ้าน แล้วไปวิ่งต่ออีกสามรอบ ได้เหงื่อพอสมควร

...หมอบอกให้ออกกำลังกายนานมากแล้วล่ะที่เพิ่งได้ออกวิ่งเสียที

บอลโลกผ่านไปเสียที ชีวิตเข้าสู่ปกติ แต่จริงๆ ก็ไม่มีอะไรปกติหรอก ถ้าเรายังเฝ้าตามโลกอยู่อย่างนี้...

เฝ้าดูใจจะดีกว่าไหม เห็นความเปลี่ยนแปลงต่างๆ เกิดดับๆ อยู่ตลอดเวลา เฝ้าดูโลก เฝ้าดูจิต

...วันก่อนงานช่วงสิ้นเดือนเยอะมากๆ สี่ทุ่มยังอยู่ที่ทำงาน ตาก็แดงแต่หมอบอกสาเหตุจากอาจเผลอขยี้ตา

..พี่สาวที่เป็นครูโทรมานึกว่าเราอยู่บ้าน พี่บอกทำไมถึงลำบากอย่างนี้

...พี่เขากุ้มใจที่ลูกชายคนสุดท้องจะถูกรีไทร์ เราเองก็ตกใจ พี่เขาพร้อมทุกอย่างส่งลูกให้เรียนดีๆ แต่ก็ทำไม่ได้

...ก็ได้แต่ภาวนาใจให้พี่เขาผ่านช่วงแห่งความทุกข์นี้ไปให้ได้ บอกพี่เขาว่าหาวิธีแก้ปัญหาไป และอาจจะต้องปล่อยวางหากมันไม่เป็นไปตามที่เราต้องการหรือหวัง

...เมื่อคืน ฝนตกหนัก ฟ้าร้องจนตกใจตื่น แต่ไม่กลัวหรอก เพราะนานมากแล้วที่ฝนไม่ตกหนักแบบนี้ ฟ้าคำรามต่อเนื่อง ทำให้นอนหลับต่ออย่างมีความสุข

...พรุ่งนี้ทำงาน ทำใจ ทำกายให้พร้อม รู้จิต รู้ตัว

...พร้อมรับกับเรื่องต่างๆที่เราไม่รู้ล่วงหน้า

...ทำปัจจุบัน ตอนนี้ให้รู้ตัวอยู่เสมอ อนาคตอย่าเอาใจไปคิดล่วงหน้าให้เกิดทุกข์

...โลกนี้ช่างน่าพิศวงจริง

...คนทั้งโลกตามดูบอลโลก

...ลืมความทุกข์ ความข่มขื่นที่เพิ่งผ่านไป

...ลืมความตาย

...ลืมตาย

...ขณะ ที่บางคนและอีกหลายๆๆๆๆ คน กำลังตาย

...สี่ทุ่ม ฝนได้เทลงมาอย่างหนักหน่วง หลังลมโหมกระหน่ำจนใบไม้ร่วงกราว

...หลายอนุทินแล้วสินะ ที่ผมได้ร้องขอต่อฟ้าดินให้ทานฝนลงมาให้ผืนดินอันร้อนระอุนี้ให้เย็นลงบ้าง

...บางทีใจคนอาจจะไม่ร้อน แผ่นดินอาจไม่ร้อนอย่างที่เพิ่งผ่านมาก็เป็นได้

...ขอบคุณสายฝนอันเย็นฉ่ำ ขอบคุณธรรมชาติอันงดงาม

...ขอบคุณความดีงามที่จะพึงมีในผินดินนี้.....

...ทอฟฟี่ ไม่กินอาหารที่ให้ไว้แต่เช้า ดมดูบูดแล้ว รีบหาอาหารให้ใหม่ ผสมอาหารให้ก็ไม่กิน จึงแบ่งหมู่เป็นชิ้นๆวางบนอาหาร กินไปเกือบหมด

...วันนี้ทั้งวันทอฟฟี่ไม่ได้กินอาหารเลย ...หรือรอกินพร้อมกัน

...ห้าทุ่มแล้ว เสียงจิ้งหรีดส่งเสียงปลุกให้ตื่นจากภวังค์

...นานแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงจิ้งหรีด ถึงอากาศจะร้อน รอฝนตกอยู่ แต่เสียงเจ้าก็ยังมีเสน่ห็ทุกคราไป

...ปิดตัวเลข ประจำเดือนนี้ งานไม่เยอะอย่างที่เตรียมตัวกัน แต่ถึงยังไง วันนี้ก็ต้องไปทำครั่งวัน

...ผลของการชุมนุม เริ่มส่งผลแล้ว

...ดีเหมือนกัน ไม่ต้องเครียดและโหมเหมือนทุกๆเดือนที่ผ่านมา

...ดีเหมือนกันจะได้พักผ่อนมากขึ้น

...ดีเหมือนกัน...

...เลิกงานถึงบเกือบห้าทุ่มแล้ว หลังอาบน้ำกินข้าว มานั่งอ่านบันทึก รู้สึกง่วงมาก กายมันอยากพักผ่อนแต่ใจอยากแสวงหา เป็นกิเลสทั้งคู่ รับรู้เห็น แล้วจึงบันทึกอนุทิน

...ราตรีสวัสดิ์

...ทุ่ม กว่าๆ ลมพัดแรง ก่อนฝนจะเทลงมา เทลงมา

...อากาศยังคงร้อนอบอ้าว อาจเพราะบ้านอบด้วยไอร้อนมานาน

...ใจรู้ว่าฝนเย็น ก็เย็นตาม หากใจร้อน ฝนมากขนาดไหนคงไม่เย็น