หายไปนาน กลับมาพร้อมความเป็นคนใหม่

ที่ดีกว่าไร้สิ่งที่ทำจิตใจให้ขุ่นมัว

ก้าวไปพร้อมชีวิตที่สดใส

และก้าวไปสู่ความสำเร็จ..............

ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้วใช่ไหม

ต่างคนต่างเลือก ต่างคนต่างเจ็บ

ก็เข้าใจ แต่นี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด

สำหรับเรา.........

เหนื่อยจัง กับงานและชีวิต

ทำไมบางครั้งก็รู้สึกดีเวลาอยู่คนเดียว

แต่...ทำไมบางครั้งก็รู้สึกเหงาสุดขั้วหัวใจ

ไม่เข้าใจตัวเอง.............

เลยได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่าทำไม

วันนี้หยุดงานไม่ได้อะไรอีกแล้วแย่จัง

กว่าจะตื่นก็ปาไปครึ่งวันเลยนั่งรถไปหาเพื่อน

ที่mbkช่วยเค้าขายโทรศัพย์มือถือ(ขายก็ไม่เปน)

ก็เลยกินแล้วก็กินยันกลับบ้าน

น้ำหนักวันนี้คงขึ้นหลายกิโลเฮ้อ

บางครั้งเมื่อสายตาเรายังดีอยู่

แล้วทำไมเราต้องเอาอะไรมาปิดตาตัวเองด้วยเล่า

มีแต่จะทำให้มองอะไรไม่ชัดเจนเสียเปล่าๆ

อย่าฝืนธรรมชาติทีสร้างมา

เพื่ออะไรที่มันไม่ชัดเจน

บุคคลที่ดีมีค่าและคู่ควรที่จะจดจำ

บุคคลที่ไม่ดีไม่มีค่าและไม่คู่ควรที่จะจดจำ

กว่าจะดูออกชีวิตก็เกือบพังทลาย

ขอบคุณหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจ

ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาในทุกๆเรื่อง

เวลาผ่านมานับเดือนหูตาก็เริ่มที่จะสว่างขึ้นมาบ้าง

ว่าที่ผ่านมาเราโง่เอง โง่อยู่กับสิ่งจอมปลอม

เพราะที่ผ่านมามันไม่เคยมีความจิงเลย

จิงอย่างที่ว่าผู้หญิงจะได้ปะสบการมา

ต้องแรกด้วยการสูนเสียที่ยิ่งใหญ่

และไม่สามารถเรียกคืนกับมาได้

ผ่านไปอีกหนึ่งค่ำคืนกับการสังสรรเฮฮาปาร์ตี้

กับเพื่อนฝูงที่ค่อนข้างสนิทแต่ไม่ชิดเชื้อ

แต่ก็ต้องรีบกลับก่อนคนอื่นพรุ่งนี้ต้องไปเปิดร้าน

แต่เช้าพร้อมกับยื่นเรื่องขอย้ายสาขา

คงต้องวุ่นวายน่าดูกับการเตรียมหาที่อยู่ใหม่ด้วย

ทั้งต้องไกล้ที่ทำงานและห่างไกลจากสิ่งเดิม

ขอให้การขอย้ายสาขาสำเร็จดั่งใจหวังเร็วๆด้วยเถิด สาธุ .....

ต่างคนต่างรู้ว่าการทำสิ่งใดแล้วต้องเกิดปัญหา แต่ก็ยังทำ ก็ถือว่าได้เลือกแล้ว

ฐานะอะไรที่พยายามหยิบยื่นให้ เอาคืนไปเถอะ ไม่อยากได้

ไม่มีคำว่าทน ไม่มีคำว่ายอม อีกต่อไป

หนึ่งปีที่ผ่านมา มันสอนอะไรมาตั้งมากมาย

ความดีที่มีให้จะจดจำไว้

ความชั่วที่ได้กระทำจะลืมไป

ทบทวนดีแล้ว ตัดสินใจหลังข้ามคืนที่ผ่านมา

บทสรุปของเรื่องนี้ไม่มีวันหวนกับมาดังเดิม

ไม่มีคำว่าให้อภัย เพราะหนึ่งปีที่ผ่านมา

ก็มากเกินพอ.............

ความใจร้อนไม่ได้ช่วยอะไร เชื่อแล้วว่าฟ้ายังมีตา

เช้านี้เราโทรหาเจ้านายเพื่อขอลาออก

เพราะรับพฤติกรรมของคนในองกรไม่ได้

แต่แล้วเหมือนฟ้าหยั่งรู้เจ้านายไม่รับโทรศัพย์

ก็เลยตัดสินใจไปทำงานตามปกติ

พอตกบ่ายผู้จัดการเข้าเรื่องทุกอย่างก็กับ

ตารปัตหน้มือเป็นหลังมือ ได้เล่าเรื่องราว

ถึงความในใจและก็ได้รับข่าวดี

ว่าหนึ่งคนลาออกอีกคนกำลังจะโดนไล่ออก

ด้วยการกระทำของเค้าเอง

ทุกที่ทุกทางและทุกๆอย่างย่อมมีอุปสรรค

อยู่ที่ว่าเราจะก้าวผ่านสิ่งต่างๆนั้นได้อย่างไร

ความอ่อนแอคือหนทางแห่งความหายนะ

โลกแห่งปัจจุบันเป็นอย่างนี้จริงๆ

คนที่กล้าแกร่งเท่านั้นถึงจะมีสิทธ์พิเศษ

ที่จะได้เลือกและทำในสิ่งที่คนอ่อนแอทำไม่ได้

ความแตกต่างของคำว่าอ่อนแอ และเข้มแข็ง

ต่างกันราวฟ้ากับดินเหมือนตัวฉันที่ตอนนี้

ที่อ่อนแอแต่ฉันก็บอกกับตัวเองว่าสักวันหนึ่ง

ฉันจะเข้มแข็งและแข็งแกร่งและฉันก็จะ

ประสบความสำเร็จเหมือนกับคนที่เข้มแข็งคนอื่นๆ

วันนี้โปรแกรมในวันหยุดทุกอย่างต้องยกเลิก

โรงเรียนก็ไม่ได้ไป เพียงเพราะเราทำอะไร

ก็ไม่ถูกใจใครบางคน ขนาดอยู่เฉยๆไม่ได้

ทำอะไรเลย เช้ามาใครบางคนยังแสดง

พฤติกรรมไม่ดีใส่เราอีก ไม่รู้ว่าไปเหยียบ

หางใครบางคนตั้งแต่เมื่อไหร่ เซ็งจัง

ถ้าหยุดงานแล้วต้องมาเจอสภาพแบบนี้

ต่อไปนี้จะไม่หยุดงานอีกต่อไป

พรุ่งนี้หยุดงานและมันก็คงเหมือนเดิมอย่างทุกๆครั้ง

ชินกับสภาพเดิมๆ .........

เหนื่อย เหนื่อย เหนื่อย

วันนี้สลับวันหยุดกับเพื่อนร่วมงาน

ที่โรงเรียนสอนเสริมสวยวันนี้ออกภาคสนาม

เลยต้องขอแจมสักหน่อย

พอเสร็จจากโรงเรียนก้อมีภารกิจ

อีกมากมายที่ต้องทำ

รู้สึกเหมือนสายตัวแทบขาด

มัวแต่เก็บทำโน่นนี่ตามปะสา

เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดมากในเรื่องเดิมๆ

จนลืมเวลาว่านี่ดึกมากแล้ว

รู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน

พรุ่งนี้ต้องตื่นหกโมงเช้า

มีเรื่องให้ทำมากมาย

โดยที่ไม่รู้ว่าวันหยุดหนึ่งวัน

จะพอกับสิ่งที่จะทำหรือเปล่า

เหนื่อย ไม่เคยเหนื่อยอะไรเท่านี้มาก่อน

เหนื่อยทั้งกายและใจ

เหมือนจะหมดกำลังที่จะก้าวเดินต่อไป

วันนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย

มิน่าล่ะปวดท้องตั้งแต่เย็น

แปลกทำไมไม่รู้สึกหิวเลย

เหนื่อยกายยังพอทน

ยังพอดิ้นรนและทนไหว

ขออย่างเดียวอย่าเหนื่อยใจ

ขอกำลังใจนั้นจากเธอ

เหนื่อยจังเลย .......

ทั่งที่วันนี้เป็นวันหยุดของเราแท้ๆ

แต่ก็กลับติดเรียน ทำผมอ่ะ

แต่เพื่อประสบการณ์ดีๆ

และความสามารถที่ดิ้นสร้างมา

ฉันเชื่อว่ามันคุ้มค่า

เพื่ออนาคตที่ดีของฉันเอง

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้มีประชุมเลยมีงานเข้า เจ้านายสั่งงาน

ภายในสองอาทิตย์ต้องเป็น ต้องเก่ง ในงานที่ได้รับ

มอบหมาย เพราะอีกสองอาทิตย์จะเปิดสาขาใหม่

ดึกแล้ว พรุ่งนี้เจ้านายเข้า มีประชุม

ง่วงก็ง่วง หิวก็หิว เอาไงดีหว่า

เกรงใจคนส่งข้าว

ว่าแล้วนอนดีกว่า ฝันดีนะ

เพื่อนๆทุกคน

เมื่อเมฆหมอกลอยกระจายหายไปแล้ว

ฟ้าสดใสไร้ราคีไม่มีหมอง

เปลี่ยนจากฝันร้ายกลายเป็นดีคลายกังวล

ใจและกายเป็นสุขไร้ทุกเอย

   ความดี อยากได้ต้องสร้างเอง ไม่มีขาย

   พูดดี พูดได้ ทำได้ ใจเป็นสุข

   วันนี้วันมาฆบูชา เพื่อนๆไปเวียนเทียนกันที่ไหนค่ะ

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ส่วนตัวผู้เขียนไม่ได้ไปค่ะ

เพราะต้องทำงาน เลิกดึก เสียดายจังไม่ได้บุญเลย

แถมคนสำคัญชวนอีกต่างหาก แต่ผู้เขียนกลับติดงาน

แต่ไม่เป็นไรเอาไว้โอกาสหน้าค่ะ เพราะบุญเราสร้าง

ได้ทุกวัน เพียงเรามีใจที่ตั้งมั่นในการทำความดีค่ะ

                           สาธุ

มองทุกอย่างให้เป็นเรื่องธรรมดา

ความทุกทั้งหลายก็มลายหายไป

โลกนี้ไม่เที่ยง ไม่มีอะไรแน่นอน

ใยเจ้าต้องทุกอยู่อีกเล่า

สิ่งไม่ดีของวันวานผ่านพ้นไป

สิ่งดีๆของวันใหม่ผ่านเข้ามา

เชื่อว่าสวรรค์ยังมีตา

เชื่อว่าโชคชะตาไม่เล่นตลก

ลองถอยออกมาหนึ่งก้าว

เพื่อก้าวใหม่ที่ดีกว่า

อย่ามัวยื้ออะไรให้เสียเวลา

สู้เริ่มต้นใหม่กับสิ่งใหม่ๆไม่ดีกว่าฤา

พรุ่งนี้ก็วันจัน ต้องไปเรียนแล้ว แค่นึกถึงการเดินทางก็ท้อแล้ว แต่คงมีเพื่อนๆหลายคนที่ต้องเดินทางลำบากกว่าเรา สู้สู้

คนที่ไว้ใจสุดท้ายร้ายที่สุด

เหนื่อยจัง...