เลือกที่เกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเติบโตได้

ขณะที่เขียนเรื่องราวอยู่นี้ ผมกำลังเดินทางจากเชียงรายเป้าหมายของเราคือดอยตุง ในที่ๆ ทุกคนอยากมาสัมผัสความเย็นสบาย และความสวยงามของมวลดอกไม้นานาพันธุ์ หลากสีสันต์ ผ่านเส้นทางคดเคี้ยวสูงชัน ผมเชื่อว่าหลายๆ ท่านคงเคยมาสัมผัสหรือเคยอยู่พื้นที่นี้ แล้วสิ่งที่เห็นมีมากมายทั้งความหลากหลายของชาติพันธ์เศรษกิจที่เกิดจากการรังสรรค์ด้วยฝีมือของคนในพื้นที่ ที่สำคัญความสวยงามก็ต้องอยู่คู่ธรรมชาติที่ดี การบริหารจัดการขยะที่ดีมีการรณรงค์ลดพลาสติกเปลี่ยนมาใช้ถุงผ้าแทน ผู้คนส่วนใหญ่จึงพก พา กระเป๋า เป้ ถุงผ้า ซึ่งน่ามองกว่าการหิ้วถุงพลาสติกเสียดายไม่ได้ถ่ายภาพไว้

ส่งต่อความดี ความช่วยเหลือ….เพื่อนผมคนหนึ่งเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง มีธุรกิจและมีฐานะที่มั่นคง ผมได้พบเจอกับเพื่อนคนนี้บ่อยๆ และได้พูดคุยกันเป็นประจำ แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้ได้มีเวลาพูดคุยกันนานเป็นพิเศษ เพราะผมจะขอความช่วยเหลือจากเพื่อนให้เอารถบรรทุกไปขนสัมภาระย้ายบ้านให้กับอดีตผู้บังคับบัญชาที่ผมเคยติดตามในสมัยที่ผมช่วยราชการที่ ศอ.บต. เพื่อนก็รับปากว่าจะให้รถพร้อมกับลูกน้องไปช่วยยกของให้ท่าน ในขณะเดียวกันเพื่อนคนนี้ก็มีความทุกข์ใจเรื่องค่าปรับที่ทางราชการต้องปรับเป็นเงินไม่น้อยกว่า สองล้านบาท ที่เกิดจากก่อสร้างล้าช้า แต่ไม่อยากจะทิ้งงาน ผมก็เลยรับปากกับเพื่อนว่าจะปรึกษากับอดีตผู้บังคับบัญชาให้ว่าจะมีวิธีการอย่างไรที่พอจะช่วยได้ไม่มากก็น้อย และเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากอดีตผู้บังคับบัญชาสำเร็จลงด้วยดี เพื่อนผมมีทางออกสำหรับค่าปรับจำนวนมาก และในขณะเดียวกันเพื่อนผมยังส่งต่อความดีให้กับผมโดยบอกว่ามีข้าราชการท่านหนึ่งต้องการจ้างคนงานถางสวนยางกว่า 30 ไร่ ให้ผมหาคนงานให้ ผมเห็นว่าช่วงนี้ฝนตกบ่อยชาวบ้านไม่ค่อยมีงานทำ เลยบอกชาวบ้านแถวนั้นให้รวมตัวกันได้ซัก 10 คนเพื่อรับเหมาถางสวนยาง ซึ่งค่าจ้างรวมๆ ประมาณ ห้าหมื่น พอให้ชาวบ้านมีรายได้บ้างในช่วงนี้ ไม่นึกเลยว่าการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน จะเป็นการส่งต่อความช่วยเหลือกันเป็นทอดๆ ให้ทุกคนได้รับผลประโยชน์อยู่อย่างมีความสุข อดีตผู้บังคับบัญชาผมได้ขนย้ายสัมภาระเรียบร้อย เพื่อนผมมีทางออกสำหรับธุรกิจ ประชาชน มีรายได้หาเลี้ยงครอบครัว ###ผมสุขใจที่ได้เป็นคนกลางในการส่งต่อความดี## สุขที่ได้ทำส่งต่อความดี

ส่วนใหญ่คุณเป็นผู้ฟัง หรือผู้พูด…. ในวงสนทนาผมเจอบ่อยๆ คนชอบแย่งกันพูด แล้วไม่ค่อยฟังผู้อื่นพูด แล้วบางครั้งเราแย่งพูดกับเขาไม่ทัน เหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นได้กับวงสนทนาทุกวง หรือแม้แต่รอบโต๊ะทำงานของเราเอง ในวันนี้ผมมีโอกาสสนทนากับพี่ๆ ที่ทำงานในระหว่างร่วมรับประทานอาหาร พี่ๆ เป็นคนงาน การรับประทานอาหารร่วมกันและการพูดคุยกันจึงกลายเป็นอรรถรสของอาหารที่เพิ่มความอร่อยมากขึ้น ถึงแม้จะดูไม่สุภาพ และเป็นวิถีชีวิตที่แยกออกจากกันไม่ได้ในระหว่างรับประทานอาหารก็ตาม และในขณะเดียวกันการสนทนาจะมีนัยยะซ่อนเร้นเสมอ เพราะพี่ๆ มีบางอย่างที่จะบอกเราบางครั้งไม่กล้าพูดตรงๆ ผมจะไม่แย่งพูดแต่จะเป็นคนรับฟังและตั้งคำถาม ถ้ามีโอกาสแล้วค่อยอธิบายให้ฟัง แต่การเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ได้หมายความว่าเราโง่ เราควรตั้งคำถามอย่างชาญฉลาดต่างหากถึงจะได้ข้อมูลที่ดี แต่กระนั้นการฟังก็เป็นการเยียวยาอย่างหนึ่งที่ทำให้คนพูดรู้สึกดี และมีความสุขได้ ….นะครับ

เช้าวันนี้ จะเหมือนเช้าวันพรุ่งนี้ใหม? … เป็นคำถามของวัยกลางคน ที่สัมผัสอากาศ ยามเช้าทุกเช้าพร้อมกาแฟหอมกรุ่น อุ่นๆ หนึ่งแก้ว น้ำร้อน หนึ่งกา แล้วคู่สนทนาด้วย หนึ่งคน ถ้าเป็นคำถามของเด็กคงไม่ต้องแปลกใจ แต่นี่วัยที่ปาเข้าไป ใกล้ 40 แล้ว ก็คงจะแปลกเอาการ แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่สำคัญ ถ้าคนเราจะเริ่มสังเกต เห็นการเปลี่ยนแปลง ภาพบางภาพก็อยากให้อยู่เช่นเดิมตลอดไป แต่นั้นคงหนีกฏแห่งธรรมชาติไปไม่ได้ เพราะทุกอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลง จะเป็นการเปลี่ยนแปลงด้านลบ หรือด้านบวกนั้น ก็อยู่ที่มุมมอง ความรู้สึกนึกคิด และการรู้จักใช้ประโยชน์ของแต่ละคน การเปลี่ยนแปลงสอนให้เกิดการเรียนรู้ การปรับตัว และการเอาชนะ สุดท้ายคือการมีชีวิตรอด อยู่กับการเปลี่ยนแปลงของการเวลา ซึ่งเป็นที่มาของ “เช้าวันนี้ จะเหมือนเช้าวันพรุ่งนี้ใหม?”