ไปเยี่ยมอาจารย์ต้อย ที่ รพ.สระบุรี ครั้งแรกเมื่อวันศุกร์ที 6 พค. อาจารย์นอนหลับอยู่ และสักพักก็ตื่นมาคุยกับพวกเรา อาจารย์คุยอย่างสนุกสนานเหมือนที่เราเคยเห็นและคุ้นชิน และวันนี้ก็ได้ไปอีกครั้ง อาจารย์ไม่ค่อยมีแรงเท่าไร แต่ก็ไม่แสดงอาการท้อแท้ หรือบ่นอะไรสักนิด อาจารย์ช่างเป็นผู้หญิงที่แกร่งจริงๆ  หนูให้กำลังใจอาจารย์อยู่ตรงนี้นะคะ

วันนี้เข้า G2K ได้ครั้งแรก ในรอบหลายเดือน

สาเหตุ เนื่องจากตัวเองจำ พาสเวอร์สไม่ได้

เจอเพื่อนเก่าเข้ามาทัก  ยังไม่ได้ตอบ เพราะยังไม่มีเวลา

ไว้เย็นๆ จะเข้ามาอีกรอบ คิดถึงทุกคนนะคะ

ก้าวข้ามผ่าน

ตอนนี้มีความสุข

ไม่ประมาท เผื่อทุกข์เข้ามา

แต่จะบริหารหัวใจให้สบายๆ ไวๆ

ฉันมีความสุขจัง

ห่างหายไปนาน ทุกครั้งที่ไปทำงาน หรือกิจกรรมส่วนตัว จะจินตนาการถึงการเล่าเรื่องผ่าน G2K เสมอ เก็บภาพ เก็บความคิดไว้ แต่เมื่อมาถึงหน้าคอมฯ เข้ามาทีไร รู้สึกว่า สิ่งที่จะเขียนมันคงไร้สาระจัง ยิ่งเห็นเรื่องเล่าดีดี ที่เพื่อนมาแบ่งปัน ยิ่งหดหู่ นี่ก็เป็นอีกครั้งที่หมดกำลังใจ คงต้องไปฝึกซ้อมกำลังภายในตนเองก่อน แล้วค่อยเริ่มใหม่ค่ะ ช่วงนี้กำลังใจถดถอยบ่อยๆ ไว้เจอกันนะ G2K เมื่อชาติต้องการ

กลับจากพัทยา ในช่วงวันหยุดสงกรานต์ หลังจากไปนอนค้างสองคืน

เด็กๆ เล่นน้ำสนุกสนาน และเหนื่อยอ่อน

ขอบคุณคุณสามีที่รัก ที่พาเราไป ปลอดภัยทั้งไปและกลับ

ตอนนี้ไปขึ้นเวร เก็บตังค์ให้ลูกกะภริยาใช้อีกแล้ว ขอบคุณนะคะ จุ๊ฟ จุ๊ฟ

ดูข่าว เศร้าใจ สลด

เพราะอะไร คนไทย ต้องฆ่ากัน

เจ็บปวดในใจ เหลือกล่าว

เศร้า เศร้า เศร้า

ตื่นเต้น เครียด อึดอัด โอ๊ย สีซอให้ควายฟัง

เอาใจช่วย ประเทศไทย

สงสารประเทศชาติเหลือกำลัง

เป็นคนไทย ทำไมซ้ำเติมชาติกันขนาดนี้

เมื่อไรจะปล่อยวาง ความอยาก ความโลภกันเสียที

ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้

หน้าที่ตัวเอง มีอะไรก็ทำให้ดี ให้พอดี

จะรุ่มร้อนทุรนทุราย กระหายอะไรกันนักหนา

ช่วงนี้ติดเกมสืปลูกผักใน facebook งอมแงมเลย

เลยไม่ได้เข้ามาใน G2K

แต่เริ่มเบื่อแล้วละ

เหมือนหาห่วงมาผูกคอเลยค่ะ

วันนี้เจ็บจัง จุกด้วย

เพราะอะไรนะ

เดิน? พูด? ไม่แน่ใจ

เมื่อคืนได้ดูข่าวการผ่าตัดต้อกระจกแล้วคนไข้ติดเชื้อตาบอด และติดเชื้อรุนแรง

รู้สึกตกใจ และสงสารคนไข้ แพทย์ พยาบาล และคนที่เกี่ยวข้องทุกๆคน

เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาแล้วห้องพิเศษเก่าๆ

ที่ให้เราพักฟื้นร่างกาย อิอิ

วันนี้จาได้กลับบ้านไปรบกับเด็กๆสามคนแล้ว

ไม่รู้จะหาทางเดินเจอหรือเปล่า คงรกน่าดู

คิดถึงบ้านจัง

แข่งกีฬาสาธารณสุข

ปีนี้ตื่นหกโมงเช้า เมื่อคืนก็นอนไม่ค่อยหลับ

คนข้างๆก็ไปเตรียมพาเหรดตั้งแต่ตีสอง

วันนี้ร่วมเต้นแอโรบิก

ร้องเพลงเชียร์

กลับมานอนตอนบ่าย ยาวมาถึงเย็น

เพิ่งจะตื่นมาหม่ำส้มตำและอาบน้ำนอนค่ะ

นอนไม่หลับ

พรุ่งนี้มีงานสปอร์ตเดย์

เพราะกองเชียร์ไม่พร้อม

เลยหยิบเนื้อเพลงมาซ้อมร้อง

โดยมีหนูบุ๋นคอยเชียร์

"คุณแม่ร้องอีก คุณแม่ร้องอีก"

ก็เลยหลับไม่ลง

พอหลับตานึกถึงแต่เพลงพุ่มพวง

เฮ้อ คนเรา นี่มัน..

เร่งทำจิตสงบ พรุ่งนี้จะได้มีแฮง

วันหยุดรัฐธรรมนูญ พาลูกไปเที่ยวสวนสัตว์ เพราะคุณหนูบุ๋น request หลายครั้งแล้ว

ท่าทางจะสมใจอยาก เพราะพูดคุยทักทายกับสัตว์ทุกชนิดในสวนเลยทีเดียว

"สวัสดีนกกระจอกเทศ สบายดีมั้ย วันนี้ฉันเป็นโดเรมอน ฉันจะปกป้องทุกคนเอง"

"คุณแม่เป็นเจ้าหญิง แล้วคุณพ่อเป็นเจ้าชาย"

"คุณแม่มีความสุขมั้ยคะ น้องบุ๋นมีความสุขจังเลย คุณพ่อก็มีความสุขค่ะ"

"คุณพ่อเดินดีดีนะคะ ระวังตกสะพานนะคะ"

โชคดี ขอบคุณ

โชคดี ขอบคุณ

http://gotoknow.org/blog/paula-story/318752

เก็บไว้อ่านค่ะ

วันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวามหาราช

วันนี้ เป็นวันอันเรียบง่ายของฉันอีกวัน

แค่วันวันเดียวฉันมีอารมณ์เหล่านี้

ง่วงไม่อยากตื่น    ดีใจที่คุยกับคนข้างๆรู้เรื่อง

ง้อลูก โกรธลูกที่ไม่ยอมไปโรงเรียน สุขใจทักทายเพื่อนร่วมงาน

ยินดีกับเพื่อนที่โชคดีทำกิ๊ปประสบผลสำเร็จ ตื่นเต้นกับการนำเสนอ ภูมิใจที่ทำงานสำเร็จ เบื่อคอมพิวเตอร์ที่แฮงค์อยู่นั่นแหละ

ไม่ได้ดั่งใจ เบื่อที่ต้องนั่งฟังประชุม สนุกที่ได้ซ้อมเต้นซ้อมเชียร์

โกรธที่มีคนพูดจากระทบ ดีใจที่ปลงได้เร็ว โชคร้ายที่เจอคนไม่อยากเจอ โชคดีที่บังเอิญมีรถมารับกล้บบ้าน ดีใจที่พ่อแวะมาหาลูกก่อนไปขึ้นเวรต่อ สุขใจที่ได้ทำอาหารให้ลูกรับประทาน

นี่แค่ครึ่งวันที่พอคิดออก มันมีอารมณ์อีกมากมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น

นี่แหละชีวิต "แล้วสิ่งนั้นจะผ่านพ้นไป"ธรรมะจาก พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

เตือนตนไว้ไม่ตื่นเต้นกับคำชม ยินดีกับคำติ

เตรียมการสำหรับกองเชียร์

รู้สึกยังไม่ได้ดั่งใจหวัง

คุยกับวิต อยากได้อย่างที่อยากเห็น

ถ้าลูกทุ่งต้อง เปิดตัวด้วย"สยามเมืองยิ้ม"

อยากให้เด่น ต้องทำให้เด่น

ความสวยหรู ถ้าไม่เริ่ด อาจดูเรียบไป

พรุ่งนี้จะไปปฏิบัติธรรม

มิอาจเสนอแนวคิด

ส่งตัวแทนไปเจรจา พัฒนางาน

ถ้าเปิดใจ คงได้ดี

ซ้อมแอโรบิกที่รพ.

พาลูกไปวิ่งรอบบึงสีทา

เล่นวอลเล่ย์บอลกับเพื่อนๆ หน้าบ้าน

คืนนี้คงหลับเป็นตาย

ประชุมยาเสพติด

กลับมากับพร้อมของขวัญกล่องใหญ่

คนอะไร้ บทจะไม่พูดก็แหม...มันน่า...นัก

อย่างนี้ต้อง...................

เฮ้อ.........เรียนรู้กันไปชีวิต

เล่นวอลเล่ย์หน้าบ้าน มันส์สุดสุด

พิมพ์บันทึกเกือบจบแล้ว

มือจิ้มผิดไปถูกแป้นใหนไม่รู้ หายหมดเลย

เซ็งจิต