วันที่ 24 มีนาคม ได้รับโควตานำนักเรียนไปเข้าค่าย YOUNG ICT SUMMER CAMP #2 ณ ม.พ. จำนวน 18 คน จากนักเรียนที่มีอยู่ 20 กว่าคน โดยทาง ม.พ.จะจัดรถมารับ-ส่งถึงที่โรงเรียน จัดที่พัก-อาหารให้ และให้ครูเข้ารับการอบรมเรื่องการเขียนแอพพลิเคชั่นบนแอนดรอยด์ รวม 5 วัน 24-28 มี.ค.56..มีนร.ตกลงไปแค่ 12 คน ทีเหลือไม่ยอมไป..บางคนอ้างว่าต้องสอบแก้ตัววิชาคณิตศาสตร์..โทร.ถามครูผู้สอนก็บอกว่าไปได้ แล้วค่อยมาสอบตอนเปิดเทอม..แต่ นร.กลุ่มนี้ก็ยังไม่ไปอยู่ดี...

วันนี้ 25 ตุลาคม 2555 ประชุมคณะครูก่อนเปิดภาคเรียน แจ้งกำหนดการ ปฏิทินงานต่างๆที่ต้องปฏิบัติ..มีเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ คือเรื่องนักเรียนที่มีผลการเรียน 0 ร มส. มผ ในรายวิชาต่างๆซึ่งทางโรงเรียนได้ดำเนินการแก้ไขจนเกือบเสร็จสิ้น แต่ยังคงมีนักเรียนอีกส่วนหนึ่ง ไม่ได้รับการแก้ไข สาเหตุ ทางครูผู้สอนแจ้งว่า นักเรียนไม่ยอมแก้ไข เช่น ให้ส่งสมุดบันทึกงาน..ไม่ยอมส่ง ทางโรงเรียนก็บอกว่า เป็นหน้าที่ของครูผู้สอนต้องติดตามให้ได้..ครูผู้สอนก็บอกว่า ติดตามแล้ว นักเรียนก็ไม่ยอมส่ง ก็พูดกันไปมาอยู่อย่างนี้....ชีวิตจริงที่ผมมองเห็นก็คือ นักเรียนที่มีปัญหาไม่ได้สนใจทีจะดำเนินการใดๆเพื่อแก้ปัญหา ผู้ปกครองก็จนใจที่จะควบคุมดูแลหรือบังคับเด็กของตนได้..ครูก็ทำทุกวิถีทางที่จะให้นักเรียนผ่าน ปัญหานี้เป็นของใคร..นโยบายคือไม่ให้นักเรียนติด 0 ร มส. มผ. สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ นักเรียนบางส่วนขี้เกียจ ไม่สนใจเรียน หรือมีปัญหาอื่นๆ ก็จะไม่ใส่ใจเรื่องผลการเรียนเลย เพราะเชื่อว่าตนจะต้องผ่านทุกรายวิชาโดยไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้.........รายวิชาใดไม่มีผลการเรียน 0 ร มส. มผ. จะไม่มีผู้ใดติดใจสงสัยอะไร รายวิชาใดมีผลการเรียน 0 ร มส. มผ....ครูผู้สอนจะถูกมองว่าไม่ใส่ใจนักเรียน ไม่ติดตาม ไม่เป็นผู้เชี่ยวชาญ ไม่ใช่มืออาชีพ 555  ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมจึงมีรายงานผลว่าเด็กไทยไอคิวต่ำกว่ากลุ่มประเทศอาเซียน..เช่น ปี 2554 เด็กไทยไอ.คิวต่ำกว่าเด็กพม่า (ซึ่งภาพรวมล้าหลังไทยเป็น 10 ปี)...เราหลงชื่นชมกับเด็กกลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นคนเก่ง คนดี คนฉลาด...แต่เราลืมสนใจเด็กอีกกลุ่มซึ่งหลงทาง มีปัญหา ด้อยโอกาส ...เราเห็นข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ว่าเด็กไทยได้เหรียญโอลิมปิก..ชนะเลิศแข่งขันหุ่นยนต์ ฯลฯ  ทำให้คนไทยหลงตัวเองว่าเด็กของเราเก่ง ประเทศของเราเจริญ..โอ น่าสงสารจริง..เราไม่ให้เด็กสอบตกเพราะมันเป็นปัญหา..ผมอยากทราบจริงๆว่า มันเป็นปัญหาของใคร เราพยายามผลักดันเด็กเหล่านี้ให้พ้นๆภาระไป จากประถม สู่ มัธยม ครูผู้ชำนาญการพิเศษมากมาย แต่ นักเรียนไร้คุณภาพเป็นส่วนใหญ่...เด็กในระดับอาชีวศึกษา หรืออุดมศึกษาก็ได้รับการสั่งสมมาแบบนี้ ก็เรียนกันไปแบบไม่มีความรู้ ขอให้ผ่าน ขอให้จบ ขอให้ได้ปริญญา..เด็กต้องการเรียนแพทย์ไม่ใช่เพราะอยากเป็นหมอ..แต่เพราะอย่างอื่น....ต้องการเรียนครู ก็ไม่ใช่อยากเป็นครู..ต้องการเรียนพยาบาลก็ไม่ใช่เพราะรักอาชีพพยาบาล....ผมไม่ได้หมายความว่าทั้งหมดเป็นแบบนี้ แต่ส่วนที่ผมเห็นมันเป็นแบบนี้...มีความทุจริตในจิตใจตั้งแต่ต้นเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการโดยไม่สนใจวิธีการ..หรือว่าผู้ใหญ่ก็เป็น.??

วันนี้ 22 ตุลาคม 2555..นำนักเรียนจำนวน 13 คน ไปเข้าค่าย Young ICT Creative Camp #1 ที่ ม.พะเยา..นัดนักเรียน 7.00 น. รถจะออก 7.30 น. นักเรียนทั้งหมด 26 คน มา 12 คน อีก 1 คนให้ไปรับที่บ้าน ที่เหลือไม่มา ถามเพื่อนๆดูบอกว่า..."เขาบอกว่าขี้เกียจไป.." นักเรียนทั้งหมดนี้เป็นนักเรียนในโครงการข้อตกลงร่วมการศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาใน 3 สาขาวิชาของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ม.พะเยา ซึ่งมีจังหวัด พะเยา เชียงราย แพร่ น่าน พะเยา เข้าร่วมโครงการ..3 สาขาที่ว่าคือ 1.การเขียนโปรแกรม 2.กราฟฟิก 3.มัลติมีเดีย...นักเรียนเข้าค่ายครั้งนี้รวมราวๆ 500 คน นักเรียนของเราได้โควต้ามา 26 คน(จากทั้งหมด 28) แต่มาเพียง 13 คน รู้สึกไม่ค่อยดีเลย