สวัสดีค่ะ  จะมาเล่าฝันแปลกๆให้ฟัง

เราฝันว่า เราไปที่โรงเรียนเก่าสมัยมัธยม  เราไปนั่งตรงบันไดแาคารเก่าๆที่เป็นอาคารไม้ และได้เจอกับเด็กผู้ชายคนนึง  หน้าตาน่ารัก ยิ้มหวาน มานั่งชวนเราคุย  เราคุยกันถูกคอมาก และเหมือนว่ายิ่งคุยยิ่งรู้สึกดี เราเลยถามชื่อน้อง

เรา: น้องชื่อไรหรอ

น้อง: ไม่บอก

เรา: เอ้า บอกดิ

น้อง: บอกไปพี่ก็ไม่ได้เรียกชื่อผมอยู่ดี  พี่ก็ไม่ได้เจอผมอยู่ดี

เรา: ทำไม่จะไม่เจอละ

น้องก็ยิ้มให้และไม่พูดอะไร 

เรา: แล้วน้องเรียนห้องไหนหรอ

น้อง: ผมอยู่  ม.4/6 คับ

จากนั้นเราก็กลับบ้าน  และเราก็ไม่เจอน้องอีกเลย  เราเลยไปตามหาน้องที่ห้อง ม.4/6  แต่ก็ไม่เจอ เด็กในห้องยืนยันว่าไม่มีคนลักษณะแบบที่เราบอกในห้องนี้เลย   เราเศร้ามาก คิดว่าจะไม่ได้เจอน้องอีก  ผ่านไปสามวัน เราเจอน้องอีกครั้ง  น้องจูงมือเราบอกจะพาเราไปบ้าน

น้อง: ไปกัน

เรา: ไปไหน

น้อง: ไปบ้านผม  ไปหาพ่อกับแม่

เรา : ห่ะ!!

น้อง : เอานา

เราไปถึงบ้านน้อง ก็เหมือนมีงานอะไรสักอย่าง  คนเต็มบ้านไปหมด  น้องก็พาเราไปหาพ่อกับแม่ของเขา  เราก็ไหว้พ่อกับแม่  หันไปอีกที น้องไม่อยู่แล้ว  แม่ของน้องก็พูดกับเราว่า

แม่น้อง: ไป เข้าข้างในไปไหว้กระดูกก่อน

เราก็งงๆ  พอเดินเข้าไปในบ้าน  ก็เจอรูปถ่ายน้อง และที่ใส่กระดูก  แม่น้องก็ยื่นธูปให้เรา

แม่น้อง: แปปเดียวเนอะ ผ่านไปสิบปีละ

แม่น้องก็เดินออกไป  เราร้องไห้อย่างบอกไม่ถูก  จากนั้นน้องก็เดินออกมาจากหลังรูป  

น้อง: พี่รู้แล้วใช่มั้ยว่าผมตายแล้ว จริงๆผมเป็นรุ่นพี่ของพี่ เมื่อ10 ปีที่แล้ว  ผมเห็นพี่มานานแล้ว  แต่ผมอยากให้พี่เจอผม ก่อนที่ผมจะไป

เรา: รู้ตั้งแต่วันที่ไปตามหาที่ห้อง ม.4/6 แล้ว

น้อง: แล้วพี่ไม่กลัวผมหรอ

เรา: ไม่หรอก  ไม่เคยกลัว  อยากเจอมากกว่า

น้อง: ผมขอโทษนะ ที่อยู่เจอพี่ไม่ได้แล้ว  ผมต้องไปแล้ว

เราร้องไห้หนักมาก

น้อง : จะร้องไห้ทำไม  ผมอาจจะเกิดมาเป็นลูกของพี่ก็ได้นะ  เราจะได้รักกันแบบไม่มีเงื่อนไข

แล้วน้องก็ยิ้มและค่อยๆหายไป  เราก็ตกใจตื่น ?

มโนราห์ คือหนึ่งในเอกลักษณ์วัฒนธรรมของชาวภาคใต้
ครูเปลื่อง ประชาชาติ ปราชญ์ด้านมโนราห์แห่งเมืองพัทลุง ได้ชี้ชัดว่า ต.ท่าแค อ.ท่าแค จ.พัทลุง ได้เป็นที่กำเนิดของมโนราห์ ของภาคใต้ ในตำนานของมโนราห์ ได้กล่าวไว้ว่า มีกษัตริย์แห่งเมืองพัทลุง ชื่อพระยาสายฟ้าฟาด มีพระมเกสีชื่อพระนางสีมาลา และมีธิดาชื่อนวลทองสำลี วันหนึ่งนางทองสำลีได้ฝันว่ามีนางรำมาร่ายรำต่อหน้าตนเอง และนางยังสามารถจำท่ารำทั้ง 12 ทั้ง ได้ทั้งหมด
อยู่มาวันหนึ่ง นางอยากกินเกสรดอกบัว จึงให้นางสนมไปเก็บดอกบัวมาให้ และนางก็ได้กินดอกบัวจนหมดสิ้น และนางก็ได้ตั้งครรภ์ขึ้นทั้งๆที่ไม่มีสามี เมื่อเรื่องนางทองสำลีตั้งครรภ์ไปถึงหูพระยาสายฟ้าฟาด จึงเรียดนางมาถามว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง นางตอบว่าไม่มี เพราะนางไม่ได้สมสู่กับชายได แต่นางตั้งครรภ์เพราะเพียงแค่กินเกสรดอกบัว แต่พระยาสายฟ้าไม่เชื่อ จึงนางออกจากวัง
หลังจากที่นางทองสำลีอยู่นอกวังนางก็ได้ซ้อมท่ารำที่นางฝันทุกวัน จนนางคลอดลูก เป็นลูกชาย และนางก็ได้สอนท่ารำให้ลูกของนางจนเชี่ยวชาญและร่ายรำได้อย่างอ่อนช้อยสวยงาม จนเป็นที่กล่าวขานของคนในย่านนั้น จนเรื่องของเด็กน้อยไปถึงหูของพระยาสายฟ้าฟาด จึงให้ทหารไปนำตัวเด็กน้อยมารำให้ดู พระยาสายฟ้าฟาดรู้สึกชื่นชอบ และถามเด็กน้อยว่าเป็นลูกของใคร เด็กน้อยได้ตอบว่า แม่ชื่อนวลทองสำลี แต่ไม่มีพ่อ เพราะแม่ตั่งครรภ์จากการกินดอกบัว หลังจากพระยาสายฟ้าฟาดได้ฟัง จึงได้รู้ว่าเด็กน้อยเป็นหลานของตน จึงได้มอบเทริด ซึ่งเป็นเครื่องทรงของพระมหากษัตริย์ให้หลานชาย และได้ตั้งชื่อใหม่ให้ว่า “ขุนศรีศรัทธา”