นิสิตแพทย์ V.S. หัวใจแห่งความเป็นมนุษย์
เมื่อซักห้าหกวันที่ผ่านมา ผมต้องทำหน้าที่อย่างหนึ่งซึ่งทำมาประจำสี่ห้าปีแล้วครับ คือสอนนิสิตแพทย์ ปี 4 เพื่อให้เค้ารู้เรื่องของเวชศาสตร์ครอบครัวว่าคืออะไร ดูแลประชาชนทั้งป่วยและไม่ป่วยของเราอย่างไร งานของเราเป็นงานแรกเลยนะครับที่หมอน้อยเหล่านี้ได้สัมผัสกับผู้ป่วยตัวจริง ผมและทีมงานมีหน้าที่ถ่ายทอดให้หมอน้อยๆเหล่านี้รู้ว่า การจะเป็นแพทย์ที่ดีได้ในอนาคต จะต้องสั่งสมทั้งฝีมือและประสบการณ์การวินิจฉัยรักษาที่ถูกต้องแม่นยำ แต่นั่นก็เป็นแค่ส่วนเดียวเท่านั้นครับ อีกส่วนหนึ่งที่หมอน้อยๆเหล่านี้ต้องหมั่นฝึกฝนอยู่เสมอให้ประทับเป็นส่วนหนึ่งฝังอยู่ในตัวเค้าตลอดไปคือ การสร้างความตั้งใจดีกับคนที่อยู่ต่อหน้าโดยใช้หัวใจแห่งความเป็นมนุษย์มากกว่าการใช้สมองคิดคำนวณ ทำอย่างไรจึงจะเติบโตเป็นหมอที่ทั้งเก่งทั้งดีนั่นแหละครับ บางคนอาจจะคิดว่าผมฝันไปรึเปล่า ไม่ใช่ความฝันหรอกครับ เพราะแบบอย่างดีๆของแพทย์รุ่นพี่หลายๆท่านที่นำมาเป็นแบบอย่างได้มีมากมาย
หมอน้อยคุยกับผู้ป่วยโดยเริ่มต้นฝึกการใช้หัวใจพูด
พี่จอย พยาบาล ศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลบ้านกร่าง ช่วยเป็นพี่เลี้ยงอย่างใกล้ชิด นั่นผมอยู่ในกระจกกำลังเก็บภาพ
ถ่ายภาพร่วมกันหน้าอนามัยก่อนที่จะออกเยี่ยมบ้านภาคบ่าย
ผมว่าน้องหมอทั้งแปดคนคงเข้าใจในสิ่งที่ผมอยากให้พวกเค้าได้เรียนรู้ คงเข้าใจว่าการดูแลด้วยความใส่ใจนั้นได้ประโยชน์มากแค่ไหน และจำเป็นจริงๆที่ต้องฝึกฝน ผมว่าผมไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะครับ สิ่งที่ผมสัมผัสได้ในวันนั้น ผมว่าหมอน้อยทั้งแปดเริ่มจะเรียนรู้แล้วหล่ะครับว่า การดูแลด้วยหัวใจของความเป็นมนุษย์นั้นเป็นเช่นไร เดี๋ยวภาคบ่ายเราไปเยี่ยมบ้านกัน แล้วผมจะมาเล่าให้ฟังต่อนะครับ
ความเห็น (15)
ต้องสอนให้หมอน้อยๆ รู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง ถ้าเกิดวันหนึ่งเราได้เป็นผู้ป่วยแล้วอยากได้อะไร อยากได้การปฏิบัติแบบไหน ก็ควรปฏิบัติแบบนั้นแล
- ลป! คะ โต้งว่า 4-5 ปีที่ผ่านมาที่ ลป ได้พยายามทำให้พี่เพื่อน น้องแพทย์ทั้งในและนอก รพ. ได้เห็นถึงความสำคัญของงานเวชศาสตร์ครอบครัวคือการดูแลคนด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ก็จะเห็นได้ว่าบุคลากรทั้งในรพ.และเครือข่ายได้หันมาดูแลสุขภาพแบบองค์รวมอย่างเข้าใจมากขึ้น
- จากภาพการไปเยี่ยมบ้านของน้องหมอที่แฝงด้วยรอยยิ้มก็น่าจะเป็นคำตอบได้นะคะ เป็นกำลังใจให้บรรลุสิ่งที่หวังไว้ค่ะ ลป
สวัสดีครับอาจารย์
- มีความรู้สึกดีๆร่วมกับสิ่งที่เกิดขึ้นครับ
- เขามาสวัสดีครับ
- เป็นเรื่องราวดีๆ ต้อนรับปีใหม่ไทยเลยค่ะ นู๋รัตน์คอยติดตามเรื่องราวและความรู้ใหม่ๆของอาจารย์อยู่เสมอเลย และเห็นด้วยกับแนวคิดของอาจารย์อย่างยิ่งที่จะทำให้น้องแพทย์รุ่นใหม่ๆ ใช้หัวใจของความเป็นมนุษย์ในการดูแลคนไข้
- เอาไว้นู๋รัตน์จะเล่าความถึงรู้สึกของพยาบาลในการเป็นพี่เลี้ยงน้องหมอบ้างนะคะ
- แฟนคลับตัวจริงอยู่แล้ว จะคอยเป็นกำลังใจให้อาจารย์เสมอ เพราะรู้ว่าหน้าที่การงานที่รับผิดชอบอยู่ต้องเจอปัญหามากมาย ถ้าตั้งมั่นอยู่ในทางที่ถูกต้องทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดีอย่างแน่นอน
- จะบอกพี่ๆ น้องๆ ที่บ้านกร่างช่วยมาเป็นกำลังใจให้อีกหลายๆแรงเลย จะได้ทำงานแบบไม่เหนื่อยดีมั้ยคะ
อ่านแล้วชื่นใจจังค่ะสัมผัสได้ถึงความสุขของคุณลุงคุณป้า ดูไม่รู้เลยว่าเป็นผู้ป่วย