ในยุคสมัยก่อน... การพัฒนาผงงานนั้น แสนยากเย็น... ด้วยเห็นที่ว่าเมื่อก่อนยังมีเครื่องมือไม่มาก การเรียนการสอนก็ยังเป็นไปด้วยหลักการพื้นฐานซะเป็นส่วนใหญ่ คนสมัยก่อนจึงมักยึดหลักการเป็นบันทัดฐานซะส่วนใหญ่... ในความคิดจึงมีแต่หลักการ หลักการ และหลักการ
ในที่นี้ผมไม่ได้หมายความว่า "หลักการ" นั้นมันไม่ดีไปซะหมดนะครับ...
แต่... อย่าลืมว่า หลักการในบางเรื่อง เป็นที่น่าเสียดายที่ไมาสามารถนำมาใช้กับความเป็นจริงในยุคปัจจุบันได้... จึงทำให้คนรุ่นหลังนี้ "ยี้" กันเป็นแถว ๆ
เพราะในปัจจุบันโลกได้เปลี่ยนแปลงไปมาก... ไม่มีใครอยากได้ผลงานที่พัฒนาขึ้นมาที่ดูแล้วเหมือนกลับไปอยู่ในโลกอดีตหรอก... ดังนั้น ผลงานที่พัฒนาขึ้นมาควรจะให้สอดคล้องกับยุคสมัยด้วย ที่ว่า "ทันยุค... ทันสมัย..."
ความจริง... การพัฒนาผลงานในบางเรื่องทีผมได้ยึดถือ (ขอย้ำ... นะครับว่าบางเรื่อง) คือ
"ไร้หลักการ"
แน่นอน... อย่างที่บอก ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป สภาพแวดล้อมเปลี่ยนไป ชีวิตความเป็นอยู่ย่อมเปลี่ยนไป... หลักการเดิม ๆ ในสมัยก่อนอาจนำมาใช้ไม่ได้ผล... เราจะมัวแต่ใช้สูตรสำเร็จในการพัฒนางาน มาใช้พัฒนา หรือแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นจากกงานที่พัฒนาได้อย่างไร...
ดังนั้น... ก่อนคิดที่จะทำอะไรขึ้นมา ควรตรึกตรองเสียก่อนว่า มันสอดคล้องกับความเป็นจริงของยุคสมัยหรือไม่... ไม่เช่นนั้น... เราอาจเสียทั้งเงิน ทั้งเวลา หรือหนักเข้าไปใหญ่อาจเสีย "ความเป็นตัวตนและกรอบความคิด" ของตัวเองไปโดยไม่ทันได้รู้ตัว...
หลักการอาจจะเป็นแนวทางได้ค่ะ แต่เรื่องรายละเอียดก็จะแตกต่างออกไปค่ะ ซึ่งดิฉันคิดว่าขึ้นอยู่กับแต่ละสถานการณ์ที่จะได้เจอค่ะ
สูตรความสำเร็จของใครคนหนึ่ง อาจจะไม่ใช่สูตรสำเร็จที่เหมาะสมกับอีกครหนึ่ง ต้องปรับและเปลี่ยนให้สอดคล้องกับสถานการณ์ แล้วความสามารถของคน คนนั้นค่ะ
ขอบคุณ คุณ