เรื่องของเร(ผมอยู่กับปู่ย่า...แต่ว่าผมเรียนเก่ง)
ผมในที่นี้มีชื่อว่า เร เรเป็นเด็กนักเรียนชั้น ป.1ก อาศัยอยู่กับปู่ 1 คน และย่า 3 คน (อย่าตกใจว่าปู่มีภรรยาหลายคน แต่ย่าในที่นี้เป็นภรรยาปู่เพียงคนเดียว ที่เหลือเป็นพี่น้องกัน) ส่วนพ่อและแม่ไปทำงานต่างจังหวัด เวลามาโรงเรียนย่าทั้ง 3 คนจะผลัดกันมารับมาส่ง และมักจะฝากฝังเร ให้ครูดูแลเพราะย่าไม่มีความรู้ไม่สามารถจะสอนการบ้านหรือสอนอ่านหนังสือได้ แต่เรก็เป็นเด็กที่มีความกระตือรือร้นในการเรียน ตั้งใจเรียน และเรียนเก่ง ครูประจำชั้นจึงมักจะหาข้อสอบ ใบกิจกรรมมาให้เรฝึกทำอยู่เสมอ
ในงานแข่งขันความเป็นเลิศทางวิชาการของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสุพรรณบุรี เขต 2 เรได้รับคัดเลือกให้เป็นหนึ่งในผู้ที่จะเข้าแข่งขันของโรงเรียน ซึ่งในชั้นป.1 จะมี2 วิชา คือ ภาษาไทย และ คณิตศาสตร์ จะให้ส่งวิชาละ 2 คน เรขอเข้าสอบแข่งขั้นทั้ง 2 วิชา ครูก็ถามว่าจะไหวหรือ เรบอกด้วยความมั่นใจว่า “ สบายมาก” ตลอดระยะเวลาที่ฝึกซ้อมก่อนสอบแข่งขัน เรตั้งใจฝึกซ้อมเป็นอย่างมากถึงแม้ว่าในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ครูก็นัดเรมาติว แต่เรก็ไม่เคยบ่น บางครั้งครูประจำชั้นสงสารจึงจะให้เรเข้าสอบแข่งขันแค่วิชาเดียว แต่เรบอกว่า “ไม่ได้หรอกครับ ผอ.ฝากความหวังไว้แล้ว”(ผอ.เคยเรียกนักเรียนที่จะเข้าแข่งเพื่อให้กำลังใจและฝากความหวังว่านักเรียนคงจะนำเหรียญทองมาฝากผอ.)
ในวันเสาร์ อาทิตย์ที่นัดเรและนักเรียนคนอื่นๆมาติว ก็จะมีข้อสอบกลับไปทำที่บ้านเรก็จะตั้งใจทำด้วยตนเอง เพราะเวลาย่าคนใดคนหนึ่ง(ในสามคน) มารับย่าก็จะบอกว่า “เขาทำของเขาเอง ชั้นไม่ได้สอนหรอก ชั้นอ่านหนังสือไม่ได้”(ทำเสียงเหน่อแบบคนสุพรรณ) และเมื่อถึงวันสอบแข่งขัน เรก็สามารถคว้าเหรียญทองมาฝากผอ. และครูประจำชั้นทั้ง 2 วิชา(เยี่ยมจริงๆ)
นอกจากเรจะเป็นเด็กที่เรียนเก่งแล้ว เรยังเป็นเด็กที่ กตัญญู มีน้ำใจ ในแต่ละวันเรจะพกนมมา 2 กล่อง 1 กล่องดื่มเอง และอีก 1 กล่องฝากครูประจำชั้น แต่ครูประจำชั้นก็ไม่เคยดื่มนมของเร แต่จะเก็บไว้ให้เรดื่มก่อนกลับบ้าน ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากการที่ครูประจำชั้นซื้ออาหาร และขนม น้ำให้เรในช่วงที่ติววิชาการนั่นเอง และเรก็ยังช่วยเหลือเพื่อนนักเรียนที่เรียนอ่อน เช่นช่วยสอนเพื่อนทำการบ้าน สอนเพื่อนอ่านหนังสือ และอีกหลายๆอย่างที่สามารถทำได้
เห็นไหมคะ การที่เด็กสักคนหนึ่งจะเป็นคนดี เรียนเก่ง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการเลี้ยงดู และอบรมสั่งสอนของพ่อแม่แต่เพียงอย่างเดียว เด็กบางคนพ่อแม่ร่ำรวยเอาใจใส่ดูแลลูกอย่างดีต้องการอะไรก็หามาให้ แต่ลูกกลับเกเร ไม่สนใจเรียนก็มีให้เห็นกันเยอะแยะ ทั้งนี้ขึ้นอยู่ที่ตัวเองจะดูแลรับผิดชอบตนเอง และมีจิตสำนึกมากเพียงใด
ถึงแม้ว่าเรจะอยู่กับปู่ ย่า(ที่อายุมาก)...แต่ว่าเร ก็เป็นคนดีและเรียนเก่งได้ความเห็น (3)
- เปิดเทอมใหม่ เรก็จะขึ้นมาอยู่ที่ห้องของหนู(ดีใจมาก) จากที่ได้พบและพูดคุยกับเร รู้สึกประทับใจในความขยันความน่ารักและอีกหลายๆอย่างของเร
- หนูคงมีเรื่องเล่าของเรมาเล่าลงในบันทึกแน่ๆเลย
- ขอบคุณค่ะ
- สวัสดีค่ะคุณวีร์
- เหตุที่มีคำว่า แต่ เพราะว่า ถึงแม้ว่าเรจะอยู่กับปู่ย่าที่ไม่สามารถสอนเรทำการบ้าน หรือทำอะไรก็แล้วแต่เกี่ยวกับการเรียนได้ แต่เรก็สามารถเรียนเก่งได้ด้วยตัวของเรเอง
- และเพื่อให้เกิดความคล้องจองในชื่อเรื่อง(อย่าคิดมากค่ะ)
- ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ