เรียน วิธีการเรียนรู้ กับนักเรียนชายขอบ
วิธีการเรียนรู้ ของผู้เรียนที่แท้จริง น่าจะมีความหมายเดียวกันกับวิธีการของ พราน ล่าสัตว์ ที่มักเริ่มต้นด้วยความชอบ ความรักในวิธีการ และผลที่คาดว่าจะเกิดขึ้น บนพื้นฐานของความแตกต่างกัน
ไม่มีนายพราน หรือพ่อแม่คนใด สอนการหาปลาให้ลูกบนกระดาษ หรืออธิบายวิธีการยิงสัตว์ หรือการจับปลาด้วยการวาดรูปให้ดู(ยกเว้นวิธีการเรียนในปัจจุบัน)
นักค้นหาความรู้ในนามของนักเรียนโรงเรียนบ้านเม็กดำ ผู้กล้าที่จะกระโจนเข้าใส่ เพื่อหวังที่จะก้าวข้ามความไม่รู้ของตัวเอง โดยนำตัวเองทั้งร่างกาย และจิตวิญญาณ เข้าไปสัมผัส ให้รู้ร้อน รู้หนาว
โจทย์ของเขา เกิดจากการนั่งรถแทรกเตอร์ขนาดเล็กของคนงาน เพื่อ ไปช่วยกันขนของ มันไม่เหมือนรถทั่วไปเพราะ มีเฉพาะคันเร่ง กับคันเกียร์เท่านั้นเอง เขากับเพื่อนอีกสองคนเริ่มมีความอยาก ที่จะทำอย่างไร จึงจะขับรถคันนี้ได้ (ทั้งๆที่ทั้งสามคน ไม่มีไครเคยขับรถเลย)
การระดมสมองอันน้อยนิด(ครูประจำชั้นบอก) วางแผนการเรียนเพื่อให้รู้จริง ก็เริ่มขึ้น โดยแบ่งหน้าที่ รับผิดชอบ คนที่ หนึ่ง ทำหน้าที่คุมคันเร่ง คนที่สอง ทำหน้าที่แปลี่ยนเกียร์รถ คนที่สาม รับผิดชอบควบคุมพวงมาลัย......วันรุ่งขึ้นทั้งสามคนก็เป็นพนักงานขับรถร่วมกัน ขนของ ขนขยะไปทิ้งอย่างน่าชื่นตาบาน
- คารวานการเรียนรู้ ของนักเรียนรู้ ที่เรียนรู้คนละอย่างแต่ขับเคลื่อนไปพร้อมกัน ประสานเชื่อมโยงความรู้กันอย่างไร
- ระหว่างการเรียนรู้ การบิดเกลียวของความรู้แต่ละชุดเป็นอย่างไร
- ทำไมเขาจึงมีพลังที่อยากจะเรียนรู้มากขนาดนั้น
- การเรียนรู้ไม่ต้องรอ มีสื่อพร้อม และครบ ก็สามารถเกิดการเรียนรู้อย่างมหาสาร เกิดขึ้นได้อย่างไร
- บทบาทของครูควรทำอย่างไร ในบทบาทของการเป็น คุณอำนวย ให้เกิดกระบวนการเรียนรู้
- บทบาทของผู้บริหารโรงเรียน บทบาทของอบต. ที่จะแก้ปมเงื่อนไขของครู ที่มีมากมายเช่น ไม่มีงบประมาณ ไม่มีแหล่งเรียนรู้(มองไม่เห็น) เพียงเพื่อไม่ต้อง พาผู้เรียนออกนอกห้อง เพราะกลัว ทุกอย่าง กลัวแม้กระทั่ง ตัวเอง เพราะไม่รูว่าจะทำอย่างไร
คณะครูโรงเรียนเม็กดำ ทำได้ แล้วทำไม โรงเรียนอื่น ถึงทำไม่ใด้ หรือไม่ใด้ทำ..มันติด(หลุมดำ)อะไรครับ
ความเห็น (3)
เรียนคุณครูศิริพงษ์
เรียนคุณครูศิริพงษ์
วิธีการของอาจารย์เป็นวิธีการสอนที่ดี ราณีคิดว่ายังมีคุณครูหลาย ๆ ท่านเห็นด้วยนะค่ะ บางครั้งไม่ได้ติดหลุมดำที่ไหนค่ะ ติดแต่ผู้บริหารไม่เคยเข้าถึง นั่งแต่บนโต๊ะ หรือก็อ้างว่าไม่มีนโยบายเพราะเราไม่มีงบ(นี่คือข้ออ้างค่ะ)
เรียนอาจารย์ Ranee
- ผมดีใจมากครับที่มีนักวิชาการที่เข้าใจ และมองเห็นความสำคัญ ผมและเพื่อนๆครูหลายคน ทำเรื่องนี้และต่อสู้มานานเกือบ สิบ ปี จนพากันเหนื่อยล้ากับความไท่เข้าใจของผู้บริหารและครูส่วนมากไม่เข้าถึง ปรัชญา ของกระบวนการเรียนรู้อย่างนี้ ผมอิจฉา โรงเรียนที่มีผู้บริหารเข้าใจ ทำได้เร็วและ ออกดอกออกผลที่ตัวเด็ก อย่างงดงาม
- ผมแต่เฝ้ารอวันนั้น วันที่ผู้บริหาร คุณครูทั้งหลายใด้ปรับเปลี่ยนวิธีคิดและกระบวนการเรียนรู้จากการที่ผู้เรียนใด้เรียนรู้และใด้สร้างองค์ความรู้จากสองมือ สองเท้า และความคิดความเห็นของตัวเขาเอง มันมีคุณค่า และเขาไม่มีวันลืมในองค์ความรู้ที่เขาสร้างขึ้นมาด้วยตัวเขาเองครับ