ฉบับที่ 1 ร่างโครงการเสนอที่ปรึกษา เพื่อการพัฒนาการเรียนรู้
รวบมือและใจ....หว่านกล้ารักษาโรคไร้สัญชาติ ...สร้างสรรพสิ่งทุกชีวิตแห่งผืนดิน-น้ำ ถึงผืนคอนกรีต ยากแล้วไซร้ใยลืมซึ่งคงไว้แห่งวิถีธรรมชาติอีกครา แม้นสรรพสิ่งมิหยุดเคลื่อนไหวท่ามกลางกาลเวลา เลือกเกิดไม่ได้แล้วกลับจึงรักษาและป้องกัน
หลักการและเหตุผลทำไม ? ต้องเป็นพื้นที่ป่าแก่งกระจาน
เมื่อ “ ในหลวง ” ทรงห่วงใย ทรงมอบเหรียญชาวเขาให้กับชาวกะเหรี่ยงตั้งแต่ ปี พ.ศ.2512 ถึงปี พ.ศ.2522 ทรงมีกระแสพระราชดำรัสห่วงใยเรื่องป่าต้นน้ำ ที่มีกลุ่มนายทุนทำสัมปทาน และลักลอบถางป่า ประกอบกับนโยบายรัฐบาลจึงมี มติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 9 มกราคม 2522 ที่ให้รักษาป่าไว้โดยการประกาศให้เป็นเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
ปี 2512 ถึงปัจจุบัน มีการดำเนินการจากภาครัฐ จัดทำ หลักฐานเอกสาร ทะเบียนประวัติ และบัตรประจำตัวประชาชน สำหรับชาวกะเหรี่ยงในผืนป่าแก่งกระจาน ไม่ถึงร้อยละ 50 Ã เพราะเหตุใด สาเหตุเป็นเพราะวิถีของชาวกะเหรี่ยงเข้าไม่ถึงภาครัฐ หรือ สาเหตุความยากลำบากที่เจ้าหน้าที่ไม่สามารถเข้าถึงตัวตนของชาวกะเหรี่ยง ที่จำต้องให้ชาวกะเหรี่ยงเดินออกจากป่าเพื่อมาพิสูจน์ตน ทั้งที่ชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่บนผืนป่าแห่งนี้มากว่า 200 ปี ก่อนการประกาศอุนยานและก่อนจะมีกฎหมายสัญชาติเกิดขึ้นในประเทศไทย เพียงข้อเท็จจริงเบื้องต้นดังกล่าว อาจจะตอบคำถามได้ไม่เสร็จสรรพ ถ้าไม่มีกระบวนทำงานที่สอดคล้องกับวิถีของชาวกะเหรี่ยงแก่งกระจาน
à จากตัวเลขตามการรายงานผลจากส่วนราชการท้องถิ่นระดับจังหวัด 2 จังหวัด ระบุคนไร้สัญชาติที่มีชื่อในระบบฐานข้อมูลที่ยังต้องรอการพิจารณาแก้ไขปัญหาความไร้สัญชาติ เพียง 642 คน (ปี 2549) , จากระบบข้อมูลของศูนย์ศึกษาและพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น เข้าช่วยเหลือด้านปฏิบัติการระดับชุมชน และระดับอำเภอ และสำรวจโดยผู้นำทางธรรมชาติ ยังคงพบว่ามีกว่า 200 คนใน 2 ชุมชนที่ยังไร้รัฐ อีกทั้งมีหน่วยงานตำรวจตระเวนชายแดน สังกัดสมเด็จพรเทพ เข้าสำรวจใน 3 ชุมชน พบถึง 258 ชีวิต )
สถารณ์ด้านสุขภาวะ ปัจจุบันของคนอยู่กับป่า บพผืนป่าแก่งกระจาน
- ถึงแม้วิถีชีวิตที่ดำรงอยู่ในปัจจุบันจะแตกกับชาวกะเหรี่ยงด้านทิศเหนือตามกายภายนอก แม้เหลือเพียงหัวใจชาวกะเหรี่ยงแก่งกระจาน ที ยังคงซึ่งความเคารพป่า น้ำ ดิน ที่หล่อเลี้ยงและสร้างชีวิตอยู่ได้ สาเหตุไม่ไกล เพราะป่าแก่งกระจานห่างจากเมืองสยามเพียง 15 วัน (300 กิโลเมตร)
- สถานการณ์ด้านสุขภาวะจากสังคมเมืองสยาม สู่สถานการณ์ความเป็น “คนบ้านป่า” ที่คงไว้ในความเป็นตัวตนชาวกะเหรี่ยง ถ้าบุคคลใดยังเรียกตนเองว่า “ปาเกอญ๊อ” เมื่อมิได้บอกตนเองว่าเป็น ปาเกอญ๊อ จะผิดไหมถ้าจำต้องตามสถานการณ์เมืองสยาม วันนี้รับจ้าง เกี่ยวหญ้าวัว ฟันร่องไร่สับปะรด เก็บมะนาว ฉีดยาฆ่าแมลง ฯ ทำทุกอย่างให้ได้ฟังเพลง มีโทรศัพท์มือถือ (ทั้งที่ในป่าไม่มีสัญญาณ) มีรถมอไซด์ไว้ขี่ซื้อมาม่า ซื้อทุกอย่าง เหมือนชาวสยามกรุงเทพที่มาเยือนอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน
[1] ศึกษาจาก .. http://www.archanwell.org/autopage/show_page.php?t=1&s_id=60&d_id=60
วัตถุประสงค์ของโครงการ
- เพื่อขจัดสภาพปัญหาโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ
- เพื่อรวบรวมข้อมูลข้อเท็จจริงทุกสภาวะปัญหารวมภึงฐานข้อมูลแต่ละบุคคล บุคคลที่ประสบโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ
- สนับสนุนศักยภาพ ในการมีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ระดับประชาชนเจ้าของปัญหาและระดับเจ้าหน้าที่ที่เสมือนพยาบาลคอยดูแลรักษา
- เพื่อพัฒนาเครือข่ายในการแก้ไขสภาวะปัญหาร่วมกันระหว่างองค์กรชุมชนกับองค์กรชุมชนโดยใช้ระบบฐานข้อมูลและการแลกเปลี่ยนความภูมิปัญญาในการรักษาโรค
- เพื่อสร้างความเข้าใจต่อสาธารณะโดยการนำเสนอเผยแพร่ภูมิปัญญาการรักษาโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ
|
อำเภอแก่งกระจาน ชุมชนบ้านโป่งลึก ชุมชนบ้านบางกรอยชุมชนบ้านป่าเด็งชุมชนบ้านห้วยสัตว์เล็กและห้วยสัตว์ใหญ่ชุมชนบ้านห้วยโสก |
อำเภอหัวหิน ชุมชนบ้านป่าละอู ชุมชนบ้านห้วยแห้ง (โคนมพัฒนา)ชุมชนบ้านแพรกตะคร้อ |
การดำเนินโครงการ / แบ่งเป็น 3 ภาค คือ
ภาคที่ 1 - ศึกษาร่วม- ศึกษาโรคไร้รัฐ จากข้อมูลภาคประชาชน ภาคราชการ และองค์กรพัฒนาเอกชนในพื้นที่ดำเนินการ อันได้แก่ สำนักทะเบียนอำเภอแก่งกระจาน สำนักทะเบียนอำเภอหัวหินสถาบันสิ่งแวดล้อมไทยผู้นำตามธรรมชาติในแต่ละชุมชนกรรมการระดับชุมชน / ประชาคม / ตำบลส่วนป้องกันชายแดน ตำรวจตระเวนชายแดน 142 / 145- รวบรวมสูตรสมุนไพรในการต้านโรคไร้รัฐจากภาควิชาการ และองค์กรพัฒนาเอกชน รวมถึงองค์กรภาคประชาชน เพื่อเสริมองค์ความรู้ทั้งระดับเจ้าของปัญหาและระดับเจ้าหน้าที่ที่แก้ไขปัญหา อันได้แก่
(1) สูตรจากโครงการห้องเรียนกฎหมายสำหรับคนไร้รัฐไร้สัญชาติ โดย คุณชลฤทัย แก้วรุ่งเรือง และ คุณบงกช นภาอัมพร คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์(2) สูตรจากห้องเรียนกฎหมายด้านสถานะบุคคล โดยสำนักกฎหมายธรรมสติ คุณสรินยา กิจประยูร และ คุณชุติ งามอุรุเลิศ ที่เน้นหลักกฎหมายเรื่องสถานะบุคคล และเทคนิคในการซักถามผู้ยื่นคำร้อง รวมถึงการตรวจสอบพยานหลักฐานในการพิสูจน์ตัวบุคคล
ภาคที่ 2 - การทดลองยาต้านโรคและรักษาโรค
ห้องเรียนปรุงยาสมุนไพรเพื่อรักษาโรคไร้สัญชาติ แบ่งเป็น 2 ห้องเรียน คือ ห้องเรียนธรรมชาติ และ ห้องเรียนวิชาการ (เพื่อให้ผู้เป็นโรคสามารถเลือกที่จะเข้ารักษาได้ทั้ง 2 ห้อง สาเหตุเนื่องจากผู้ประสบโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ มี 2 ลักษณะคือ โรคที่สามารถจับปากกาได้ (อ่านออกเขียนได้) และ โรคที่ไม่สามารถจับปากกาได้ (อ่านไม่ออกเขียนไม่ได้)
ชื่อห้องทดลอง |
ลักษณะการรักษา |
| ห้องเรียนธรรมชาติ | กิจกรรมพบปะเยี่ยมเยียน เสนอ-แลกเปลี่ยนภูมิปัญญา เพื่อติดตามแก้ไขโรคไร้รัฐ ร่วมกันกับในแต่ละชุมชน ในลักษณะการจัดสัญจรไปในทุกพื้นที่เป้าหมาย เดือนละ 1 ครั้ง แลกเปลี่ยนภูมิปัญญา เพื่อติดตามแก้ไขโรคไร้รัฐ ร่วมกันกับเครือข่ายคนไร้รัฐ ในประเทศ ในลักษณะการเข้าร่วมประชุม / จัดวงเสวนาลงพื้นที่ ภาคกลาง / ภาคเหนือ /ภาคใต้ และลงพื้นที่แลกเปลี่ยนวิถีการจัดการโรคไร้รัฐกับกลุ่มองค์กรชุมชน 4 ครั้ง สร้างระบบข้อเท็จจริงของบุคคล ที่จัดทำโดยตัวแทนคนไร้รัฐ ไร้สัญชาติ โดยการจัดสัมมนาเชิงปฏิบัติการ(WorkShop) และจัดการเชื่อมระบบ- พัฒนาระบบข้อมูลกับเครือข่าย |
| ห้องเรียนวิชาการ | กิจกรรมห้องเรียนเพื่อจำแนก สถานะบุคคล และกฎหมายสำหรับคนไร้รัฐไร้สัญชาติ โดยการนำสูตรจากสำนักงานกฎหมายธรรมสติ เพื่อสร้างห้องทดลองยาต้านโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ห้องทดลองเพื่อผู้ประสบโรคไร้รัฐห้องทดลองเพื่อผู้ประสบโรคไร้สัญชาติห้องปรุงยาเพื่อแก่เจ้าหน้าที่พยาบาลรักษาโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ห้องเรียนเพื่อกำหนดสถานะบุคคล ตามข้อเท็จจริงจากห้องเรียนธรรมชาติ จัดเวทีแลกเปลี่ยน/ กับพยาบาลเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง ส่วนระดับท้องถิ่น ระดับตำบล / อำเภอ / จังหวัดประเด็นปัญหาในการทำงานด้านการกำหนดสถานภาพ บุคคล รวมทั้งเพื่อการติดตามและเร่งรัดให้เกิดการทำงานที่มีประสิทธิภาพในรัฐระดับพื้นที่ต่อไป |
ภาคที่ 3 - บรรจุยาสมุนไพรเพื่อเตรียมหว่านกล้า
- เป็นการนำเสนอห้องทดลองยา เพื่อเป็นการเผยแพร่แนวคิดของผู้ประสบโรค และเจ้าหน้าที่รักษาโรคต่อสาธารณะชน โดยการอัดแท่งตัวยาลงแคปสูล (ผลิตสื่อ) เพื่อเป็นตัวอย่างและติดตามผลต่อไปได้ จัดเวทีเพื่อนำเสนอ 2 ครั้ง คือ สรุปเนื้อหา / ติดตามประเด็นที่นำเสนอ จัดลงสื่อ – เผยแพร่ / 2 ภาษา ระยะเวลาในการดำเนินโครงการ28 เดือน - ตั้งแต่ 29 กุมภาพันธ์ 2550 -ประโยชน์ที่จะได้รับ
ตามธรรมชาติ |
ตามกิจกรรม |
| 1. เพื่อการกอบกู้ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ | 1. ผู้ประสบโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ที่เข้าห้องทดลองยาต้านโรค เกิดความเข้าใจในสิทธิตามกฎหมายและนโยบาย และสนับสนุนเกิดความมั่นใจในการใช้สิทธิ |
| 2. เพื่อรักษารอยแผลจากการถูกละเมิดสิทธิความเป็นมนุษย์ | 2. ผู้ประสบโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ มีความเข้าใจในกระบวนการและสามารถมีส่วนร่วมในการพิสูจน์สถานะบุคคลได้โดยการแสวงหาและรวบรวมพยานหลักฐานภายในชุมชนแบบวิถีทางธรรมชาติ |
| 3. เพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกันความเป็นพลเมือง | 3. ผู้ประสบโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ได้รับยาป้องกันโรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ที่สามารถต่อต้านความไร้รัฐ ไร้สัญชาติได้อย่างยั่งยืน และเจ้าหน้าที่ภาคปฏิบัติสามารถรักษาโรค ไร้รัฐ ไร้สัญชาติได้อย่างมั่นใจและเป็นที่ยอมรับได้ของทุกฝ่าย |
| 4. เพื่อเสริมพลังแห่งภูมิปัญญาในการต่อสู้โรคไร้รัฐ ไร้สัญชาติ | 4. ผู้ประสบความไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ได้นำเสนอและแลกเปลี่ยนความเป็นตัวตันกับเครือข่ายคนไร้รัฐ ไร้สัญชาติ ในประเทศไทย |
แนวคิดในการดำเนินงาน“ ได้มีสัญชาติ...อะไรเนี่ย แล้วท้องอิ่มไหม คงรอไม่ไหวถ้าท้องไม่อิ่ม ไปก่อนนะ ไปหยอดข้าวไร่ก่อน ” เสียงจากผู้เฒ่าโป่งลึก การดำเนินงานของศูนย์ศึกษาและพัฒนาภูมิปัญญาท้องถิ่น ตั้งแต่ปี 2543 ถึงปัจจุบัน จักต้องฟังเสียงสะท้อนของบุคคลและชุมชนในพื้นที่ทุกครั้งก่อนที่จะก้าวข้ามเพื่อดำเนินการส่งเสริมวิถีชุมชนให้สอดคล้องกับสภาวะสถานการณ์ปัจจุบัน
หมายเลขบันทึก: 73491เขียนเมื่อ 19 มกราคม 2007 17:07 น. ()แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม 2012 21:21 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (2)
อยากทราบความคิดเห็นจากทุกท่าน
1. ด้านแนวคิด
2. ด้านการทำงาน
3. ด้านความสำคัญของสภาพปัญหา
