ระบบแลกเปลี่ยน ภาษีมรดกและวอร์แรน บัปเฟต

เพื่อนคุยคือพี่เรืองกับอาจารย์ปัทมาวดีพูดกันถึงเป้าหมายของโครงการวิจัยระบบแลกเปลี่ยนชุมชน ซึ่งเป็นเครื่องมือหนึ่งที่ต้องการสร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน ทำให้คนมีศักดิ์ศรีมากขึ้น คือ คนทุกคนมีทุนแรงงานและเวลา ถ้าจัดการให้ดีก็จะทำให้คนมีชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น ชุมชนน่าอยู่มากขึ้น มองกันว่า กติกาที่บิดเบี้ยวอันหนึ่งของสังคมไทยคือระบบภาษี โดยเฉพาะภาษีมรดกภายใต้ระบบทุนนิยม

ทุนนิยมเชื่อว่าจะทำให้มนุษย์ปลดปล่อยศักยภาพออกมาได้เต็มที่      จึงออกแบบกติกาที่เน้นการแข่งขัน เมื่อเป็นผู้ชนะในเกมก็ตัดผลกำไรให้ส่วนกลางคือรัฐเพื่อกระจายให้สาธารณะอย่างเป็นธรรม ปัญหาคือ โลกไม่ได้มีรัฐเดียว แต่ละชาติจึงเอาเปรียบกัน มีส่วนเกินเพียงน้อยนิดที่ชาติเอาเปรียบแบ่งให้สหประชาชาติช่วยกระจายความเป็นธรรมแบบเอาหน้า

คนแต่ละชาติต้องอยู่ในเกมแข่งขัน คนไทยผู้ชนะการแข่งขันร่ำรวยขึ้นสามารถถ่ายโอนความร่ำรวยให้ลูกหลานได้ ทำให้คนรุ่นใหม่บางคนได้เปรียบมากเกินไป ถ้ามีภาษีมรดกก็จะทำให้เกมเริ่มต้นใหม่โดยไม่เอาเปรียบกันมากนัก คนแต่ละรุ่นจะสนุกกับการแข่งขันในเกมมากกว่าหวังผลที่ความร่ำรวย คือ ไม่ใช่ทำงานเพราะต้องการความร่ำรวย แต่เพราะสนุกท้าทายและเพื่อค้นหาตัวเอง เมื่อตายไปก็มอบความร่ำรวยซึ่งเป็นผลพลอยได้ให้กับสังคมนำไปกระจาย/สร้างความเท่าเทียมโดยไม่ทำลายศักยภาพของคน(เช่นการให้สวัสดิการแบบสงเคราะห์มากเกินพอดี)

ไม่มีคนทำงานเพื่อความร่ำรวยให้กับตนเองและลูกหลานซึ่งเหลวไหล ตายไปก็ตอบยมพบาลไม่ได้ว่าเกิดมาทำไม

เกมในระบบทุนนิยมจะสนุกกว่านี้ และมีสาระน่าสนใจไม่ใช่ตัวจังไร

ผมเห็นว่าวอร์แรน บัปเฟต เล่นเกมนี้อย่างมีรสนิยม

 

[Pink]

อ.ภีมเปลี๋ยนไป๋ ดูเหมือนอ่อน..โยน แต่หมู่นี้แฝงปรัชญา...ลึกซื้ง หยั่งไม่ค่อยถึง...นะจะบอกให้

[นนท์]

ที่มันเป็นอย่างนี้ เพราะกติกาสำหรับเล่นเกมก็เขียนโดยคนมีอันจะกินรึเปล่า ???

ผมเป็นรุ่นน้องวิศวะ (แต่เรียนไม่จบ) สนใจทฤษฎีเกมตอนดูหนังเรื่อง the Beautiful Mind  เห็นว่า blog คุณภีมออกจะหนักเนื้อหา  ลองชวนเล่นเกมสนุกๆดีกว่า

สมมติว่ามี สามีภรรยาจะไปฮันนีมูน  สามีชอบภูเขา ภรรยาชอบทะเล 

ถ้าสองคนนี่ต้องแยกกันไปก็จะไม่มีความสุขทั้งคู่  ผลตอบแทนที่แต่ละคนได้รับเป็นศูนย์ 

ถ้าไปด้วยกันแต่ไปภูเขา  สามีจะได้ผลตอบแทนเป็น 2 แต้ม ภรรยาได้แค่ 1 แต้ม (แม้จะไม่ขอบภูเขา แต่ก็ยังดีที่ได้ไปด้วยกัน) 

ถ้าไปด้วยกันแต่ไปทะเล ภรรยาจะได้รับผลตอบแทนเป็น 2  ส่วนสามีได้แค่ 1

ถามว่า   คำตอบสุดท้ายของเกมนี้จะเป็นอย่างไร  จะไปภูเขา ไปทะเล หรือว่าแยกกันไป

คิดออกแล้วตอบด้วยครับ 

[dejavu monmon]

อันนี้ก็เป็นเกมทางความคิด ผมจะไม่คิดอะไรมากแต่ผมขอไม่ไปไหน เพราะที่ที่เราอยู่มีทั้งภูเขาและทะเล...ฮา..ว่าไปนั่น

[นนท์]

คำตอบนี้สุดยอด..  ในความเป็นจริง   ถ้าคนเล่นนอกเกมแบบนี้เป็นคนมีอำนาจ  หรือ  เป็นกลุ่มคนที่มีพลัง  ก็จะมีผลให้สังคมต้องตั้งกฎกติกาของเกมกันใหม่ได้เหมือนกัน  .. ฉะนั้น ถ้าเราไม่อยากตกอยู่ในเกมของใครก็พึงคิดนอกกรอบไว้

อันที่จริง เกมนี้เขียนใหม่ได้ไม่ยาก คือ เพิ่มกลยุทธ์ (ทางเลือก) เป็นว่า ไปภูเขา  ไปทะเล หรือไม่ไปไหนเลย...

"เกมทางความคิด" ที่ท่านว่านี่  จริงๆเอามาประยุกต์ใช้ทำนายพฤติกรรมด้านเศรษฐกิจ  การเมือง การเจรจาระหว่างประเทศ  หรือแม้แต่ชุมชน

เกมที่ยกตัวอย่าง มีชื่อเรียกว่า "Battle of the Sexes"  แปลเป็นไทยเองแล้วกันนะ (แปลดีๆล่ะ) เกมนี้จะได้คำตอบเดียว ก็ต่อเมื่อ มีผู้เล่นคนใดคนหนึ่ง  ชิงตัดสินใจเสียก่อน  โดยคนนั้นจะเลือกทางที่ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุด    เกมทางการเมืองหรือธุรกิจก็เหมือนกันครับ  ใครชิงเล่นก่อนก็ได้เปรียบ

มีเกมอีกหลายแบบมากครับ  ขอจบก่อนเพราะจะกินเนื้อที่ blog อ.ภีม   ขอบคุณคุณนมินทร์ที่ร่วมสนุกครับ

[ภีม ภคเมธาวี]

เมื่อพูดว่าเป็นเกม จะทำให้ไม่จริงจังกับมันมากนัก     ก็มันเป็นเกมนี่ครับ

ผมขอตอบคุณนนท์ โดยเสนอให้สามีภรรยาคู่นี้ไปฮันนีมูนที่เขาพลายดำ อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราชครับ

[นนท์]

เมืองคอนมีของดีออกปานนี้ (ทำให้ผลตอบแทนของคู่สามี ภรรยา เป็น 2-2 ดีที่สุดเลย)   ทำไม คู่ฮันนีมูนอื่นหนีไปเกาะสมุยกันหมดละครับ    ผมละเสียดายแทนผู้คนเหล่านั้น

อันนี้ต้องใช้อีกเกมหนึ่ง ที่เกี่ยวกับความไว้วางใจ และข้อมูลข่าวสารครับ  ตอนผมชวนเพื่อนมานครฯ ใครๆก็กลัวกัน   ที่จริงดีเหมือนกัน ของดีจะได้เก็บไว้นานๆให้ลูกหลานเมืองนครฯ  

เพื่อนที่สมุยบอกว่า  ปีใหม่ทีกลับบ้านไม่ค่อยได้ เพราะต้องแย่งรถแย่งเรือกับคนอื่น  กลับถึงบ้านก็เหมือนไม่ใช่บ้านเรา เพราะคนแปลกหน้าเต็มไปหมด