เช้าวันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๘
อุณหภูมิ ๑๗ องศา ผมสวมเสื้อ ๓ ชั้น (ชั้นในเสื้อกล้าม ต่อด้วยเสื้อยืด และเสื้อกันหนาว Uniqlo ชนิดบาง) ออกไปเดินริมถนนใหญ่ Higashimon Street ที่มีสถานี NHK ตั้งอยู่ โดยออกโรงแรมเลี้ยวซ้าย ผ่านหน้า Ikuta Shrine ที่ยังปิดอยู่ ถึงปากซอยเลี้ยวซ้าย ไปตามถนนใหญ่ ที่ทางเท้ากว้างและสะอาดมาก มีบริเวณที่มีต้นไม้ประดับเป็นระยะๆ จนถึงสามแยกใหญ่ ผมไปทางซ้าย จนถึงสถานีรถใต้ดิน Kenchomae ก็เดินกลับ เมื่อถึงปากซอยโรงแรม ผมเดินตรงไป จนไปพบป้ายแผนที่ ที่มีภาษาอังกฤษด้วย ช่วยให้รู้ว่าถนนใหญ่ชื่อ Higashimon รวมทั้งชื่อแม่น้ำ (Ikuta River) และสวนสาธารณะ (Nunobiki Flower Road) ที่เราไปเมื่อวานด้วย ความยากลำบากในการเดินออกกำลังที่ญี่ปุ่นคือ ป้ายสถานที่ต้างๆ เป็นภาษาญี่ปุ่นล้วน มีน้อยมากที่มีภาษาอังกฤษด้วย
ผมเดินไปหยุดไป ๔๐ นาที ได้เพียง ๓,๓๐๐ ก้าว
เช้าวันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๖๘
เดินออกจากโรงแรมเลี้ยวขวา ไปทางตรงกันข้ามกับเช้าวาน แต่เป็นทางเดียวกับที่ไปงานเลี้ยงเมื่อวานค่ำ ไปดูเมืองย่านกลางคืน ว่าตอนเช้ามืดเป็นอย่างไร สิ่งที่พบแบบเจี๊ยวจ๊าวที่สุดคือเสียงกา มากินเศษอาหารในถุงขยะที่กองอยู่ข้างถนน ร้านต่างๆ ปิดหมด ยกเว้น 7-Eleven, Family Mart และร้านอาหาร
มีคนเดินไปทำงาน คนเก็บขยะ ส่วนใหญ่เขาใช้ปากคีบคีบขยะทีละชิ้นใส่ถุง มีบ้างที่กวาดใส่กล่องขยะเล็กๆ มีด้ามยาวและฝาปิด บรรยากาศของถนนนี้แม้ยามเช้ามืดก็คึกคักกว่าถนนใหญ่เมื่อวานมาก
วันนี้ผมมีเวลาสังเกตป้ายบอกทิศทาง ที่มีภาษาอังกฤษกำกับอย่างดี ช่วยให้รู้ว่าเดินไปสถานที่สำคัญใกล้ๆ ระยะทางเท่าใด บนถนนเส้นนี้มีร้านเนื้อโกเบหลายร้าน
วันนี้เดินได้เพียง ๒,๙๐๐ ก้าว
เช้าวันที่ ๒๗ มีนาคม ๒๕๖๘
เดินไปทางเดียวกับที่เดินเมื่อสายวันที่ ๒๔ กับ ดร. อังคณาและ ดร. สุวิทย์ ไปจนถึงถนนที่มีหลายแยกทั้งถนนยกระดับและบนดิน เดินตรงไปกลัวหลงก็เดินกลับ มาเลี้ยวเข้าซอยเพื่อทะลุไปถนนย่านกลางคืนที่ไปเมื่อวาน แล้วเลี้ยวเข้าไปใน shrine ที่ประตูฝั่งนี้เปิด และมีคนมาชมแล้ว เดินไปมาจนถึง ๗ น. ได้เวลาอาหารเช้าของโรงแรมก็เดินกลับ
เป็นการเดินออกกำลังยามเช้า ๓ เช้า ท่ามกลางอากาศเย็นสบาย และบรรยากาศเงียบสงบ ยกเว้นบางช่วงที่เสียงกาดังขรม แต่เป็นความสงบที่ต่างจากบรรยากาศยามเช้าในหมู่บ้านสิวลีติวานนท์ ที่ผมอยู่มา ๒๘ ปี อย่างคนละขั้ว
วิจารณ์ พานิช
๒๘ มี.ค. ๖๘