นับเป็นสองวัน (10 – 11 /1) ที่มีคุณค่ามากสำหรับผม อีกครั้งหนึ่ง ที่ได้ร่วมเรียนรู้กับ อ.วรภัทร์ ภู่เจริญ หรือ คนไร้กรอบ รูปแบบการเรียนของอาจารย์ ไร้กรอบจริงๆครับ ไม่มีการยึดติดกับรูปแบบ แต่เนื้อหาสาระเพียบ
วันแรก (10 /1) อาจารย์ ชวนเรียนเรื่อง Learning Organization ซึ่งกลุ่มผู้เรียนเป็นพนักงานที่ร่วมโครงการส่งเสริมทักษะการเรียนรู้ของปูนท่าหลวง อาคารที่เรียนเป็นอาคารชั้นเดียว มีห้องเรียนที่ตั้งโต๊ะคอมพิวเตอร์ไว้ รอบห้องตรงกลางทิ้งว่างไว้เป็นที่กำกิจกรรมต่างๆ ...นอกห้องเป็นที่ว่างโล่งซึ่งกว้างประมาณ 4 เมตร ยาว 9 เมตร ..การเลือกที่เรียน เราตามใจผู้เรียนครับ แล้วแต่ผู้เรียนจะเลือกสถานที่ และรูปแบบการนั่งเรียน สำหรับวันนี้ผู้เรียนทั้ง 21 คนเลือกที่จะปูเสื่อนั่งกับพื้น มีโต๊ะญี่ปุ่นวางไว้สำหรับเขียน บางคนก็หาหมอนมาพิง แก้เมื่อย บางคยก็นั่งพิงฝา..ชนิดที่ว่า อยากนั่งอย่างไรก็ได้ ตามแต่ถนัด...
มาถึงตอนเรียน อาจารย์มาในชุดที่สบายๆเช่นกัน นั่งกับเก้าอี้ที่หน้าห้อง มี flip chart วางไว้ด้านข้าง อาจารย์เริ่มต้นด้วยการชวนผู้เรียนคุย สัพเพเหระ สร้างความเป็นกันเอง สนุกสนานครื้นเครงเฮฮา ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของผู้เรียน ที่ดังลั่นห้อง พอเห็นว่าผู้เรียนผ่อนคลายได้ที่แล้วอาจารย์ก็เริ่มเข้าเนื้อหา ระหว่างการเรียนอาจารย์จะสลับ ระหว่างเนื้อหา กับ การโยนมุขตลก พร้อมกับโยนคำถามให้ผู้เรียนได้คิด ได้พูด ได้คุย พูดได้ว่าเรียนกันจนลืมเวลาพักเที่ยง วันนี้จบลงด้วยความประทับใจของผู้เรียน ครับ..แทบทุกคนบอกว่า “โดน..ถูกกระตุกต่อมคิดกัน ให้ได้เห็นตัวตนของตนเองกันถ้วนหน้า”
..... พอถึงช่วงเย็นอาจารย์ก็แถมท้ายด้วยการ ชวนแม่บ้านชาวปูนมาเรียนรู้ถึงแนวทางการดำเนินชีวิตอย่างมาความสุขกันอีก ด้วยที่อาจารย์คิดว่าการที่คนจะทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ และมีความสุขได้นั้น คนที่อยู่เบื้องหลัง ไม่ว่าจะเป็นพ่อบ้าน แม่บ้าน ลูกบ้าน ต้องมีความเข้าใจไปในทิศทางเดียวกัน อยู่กันอย่างเข้าใจกัน การที่ชวนแม่บ้านมาเรียนรู้เป็นการสร้างความเข้าใจ อีกวิธีหนึ่งก็นับว่าเรียนรู้กันเป็นครอบครัวเลยล่ะครับ...
วันที่สอง (11/1) อาจารย์พบกับพนักงานระดับ ผู้จัดการ Cell ซึ่งเนื้อหาสาระ เน้นเรื่องการสกัดความรู้ด้วยกระบวนการ storytelling วันนี้ก็เป็นการเรียนที่ไร้รูปแบบอีกเช่นกันครับ เพียงแต่เราเปลี่ยนสถานที่ เป็นที่อาคารฝึกอบรม เรียนรู้กันในห้อง ภายในห้อง จัดเก้าอี้ไว้ แต่ไม่มีโต๊ะให้ พอถึงเวลาเรียนหรือทำกิจกรรมกลุ่มก็ให้แยกกลุ่มตามถนัด บางกลุ่มก็นั่งเป็นวงกลมบนเก้าอี้ บางกลุ่มก็เลือกนั่งเป็นวงกลมกับพื้น แล้วแต่สะดวก
เรื่องของการจัดที่นั่งของผู้เรียน ก็นับว่าเป็นการสร้างบรรยากาศอีกวิธีหนึ่ง ที่ผู้เรียนเลือกได้ตามถนัด สำหรับผมแล้วได้อยู่ร่วมทั้งสองวัน ทำให้ได้จุดเรียนรู้ว่า เวลาจัดที่นั่งให้พนักงาน ระดับปฏิบัติการ นั่งกับพื้นเหมาะที่สุดเพราะไม่ติดพุง นั่งๆไปก็เลื้อยกลายเป็นนอนได้เลย..ส่วนเวลาจัดให้ระดับ ผู้จัดการ Cell ควรจัดให้นั่งเก้าอี้ ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะศักดินา หรือตำแหน่งนะครับ แต่เป็นเพาะว่าระดับผู้จัดการนั่งกับพื้นแล้วทรมานมากครับ แต่ละคนพุงค้ำยันลิ้นปี่ ทำให้หายใจลำบาก มากกว่าครับ..เรียนกับอาจารย์วรภัทร์ ภู่เจริญ จึงเป็นการเรียนรู้ที่สนุกสนาน ที่มากด้วยสาระ จริงๆ..แถมไร้กรอบ..อีกต่างหากครับ
ขอบคุณทุกท่านครับ..