ในงานเลี้ยงช่วง ๒ วัน คือวันที่ ๗ และ ๘ ตุลาคม ๒๕๖๕ ที่ชุมพร ผมมีโอกาสสังเกตวิธีเลี้ยงลูกของหลานๆ ที่เป็นลูกของน้องชาย ที่แตกต่างกันมาก และได้มีโอกาสปรารภกับน้องชายและน้องสะใภ้ ที่มีประสบการณ์เลี้ยงลูกชายที่มีอาการออทิสติกตั้งแต่เด็ก จนตอนนี้กำลังเรียนแพทย์ปีสุดท้าย ตอนนั่งกินอาหารด้วยกันที่โรงแรม เช้าวันที่ ๙ ตุลาคม
จึงได้รับรู้เรื่องราวภายในครอบครัวใหญ่ที่ ครอบครัวย่อยยึดถือวิธีเลี้ยงลูกต่างกันในเรื่องซื้อโทรศัพท์มือถือให้ลูกเล่นเกม ที่สะท้อนหลักการเลี้ยงลูกที่ต่างกัน และในโอกาสรวมญาติกลายเป็นช่วงเวลาอึดอัดของบางคน ที่เกรงว่าลูกจะเห็นตัวอย่างไม่ดี และอยากทำบ้าง เพราะดูสนุกดี
ที่จริงหลักการมันใหญ่กว่าเรื่องโทรศัพท์มือถือ คือเป็นเรื่องการฝึกฝนพัฒนาลูก ให้ลูกมีโอกาสพัฒนาตนเองด้านทักษะอารมณ์และสังคม เด็กที่เป็นพี่น้องกันมาพบกันควรเล่นด้วยกัน เพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์กัน แต่ผมเห็นหลาน (ตา) บางคนเอาแต่นั่งจ้องและกดจอโทรศัพท์มือถือ ไม่เล่นไม่พูดจากับใคร
ประสบการณ์ชีวิตของตนเองบอกผมว่า พ่อแม่ที่ไม่ตามใจลูก เข้มงวดกับลูกในเรื่องที่ควรเข้มงวด ลูกจะมีโอกาสได้ดีมากกว่า เด็กที่พ่อแม่ตามใจ
วิจารณ์ พานิช
๙ ต.ค. ๖๕
ไม่มีความเห็น