ครูของครู

เมื่อก่อนสอนพฤติกรรมสัตว์ มักจะให้นักเรียนคิด วางแผน ศึกษาจากสัตว์ชนิดใดชนิดหนึ่ง บางคนอาจต้องนำมาปฏิบัติจริงให้เห็นในชั้นเรียน ตามวิธีที่ตนเองออกแบบไว้ล่วงหน้า เพื่อให้เพื่อนคนอื่นมีโอกาสเรียนรู้ประเด็นนั้นไปพร้อม ๆ กันด้วย

บางคนอาจใช้วิธีเก็บรวบรวมข้อมูลหรือผลการศึกษา ด้วยการสังเกต บันทึก พฤติกรรมสัตว์ที่คุ้นเคยหรือหาได้ง่าย ซึ่งอาจเป็นสัตว์เลี้ยงต่าง ๆ ที่บ้าน เช่น สุนัข แมว ไก่ ฯลฯ ตามแผนการทดลองที่ได้ออกแบบไว้

เนื่องจากไม่เคยเลี้ยงสัตว์ใด ๆ จริงจังมาก่อน จึงไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก ทำให้การดูแลเหล่าพณฯท่านในปัจจุบัน ได้แก่ ขนมปัง เปียกปูน ขนุน และมะขาม เสมือนเป็นโครงงานศึกษาพฤติกรรมที่ได้รับมอบหมายภาระงานจากครูมาเช่นกัน

สุนัขทั้งหลายเป็นนักสังเกตตัวยง จึงช่างคิดช่างสงสัย หวงแหนอาณาเขตตนเองที่สุด ขี้อิจฉาริษยา ตัวโกงในละคอนชัด ๆ เห็นใครดีกว่าไม่ได้ต้องแสดงออก อาจเป็นกิริยาท่าทาง บางท่านออกเสียงเห่าบ๊งเบ๊ง ๆ ทำเอาหนวกหูกันไปทั้งบ้าน

สำหรับขนมปัง พิเศษยิ่งไปกว่านั้น แถมมาด้วยความขี้อ้อนและขี้งอแง ยามไม่ถูกใจบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา ชอบที่จะมาบ่นให้ได้ยินดัง ๆ บางครั้งไอ้เราก็อดรำคาญไม่ได้ (ฮา)

[สุจิตรา]

เป็นความรักที่ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษรได้ไม่หมดกันเลยทีเดียว

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

เลี้ยงแล้วก็รักมันครับ ขอบคุณคุณสุจิตราครับ