๑๐๐๓. ปั้นดาว

การทำงานของผู้เขียน ทำงานในลักษณะของสายสนับสนุนวิชาการ เป็นผู้อยู่เบื้องหลังของการทำงานของภาครัฐมาตลอด…เสมือนกับเป็นผู้ที่ปิดทองหลังพระ…แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นความภาคภูมิใจของผู้เขียน นั่นคือ การสร้างคน…การปั้นคนให้มีความรู้ ความสามารถยิ่งขึ้น เพื่อนำความรู้นั้นมาปรับใช้กับคนในอนาคตให้มีศักยภาพมากยิ่งขึ้น…เรียกว่า เป็นงานที่ต้องบริการเพื่อนมนุษย์ที่ร่วมงานให้เกิดความประทับใจ พอใจกับสิ่งที่ได้รับจากผู้เขียนและทีมงาน HR…ซึ่งการทำงานนั้นอาจมีบ้างกับแรงกดดันในรูปแบบต่าง ๆ ซึ่งเป็นไปตามค่านิยมดั้งเดิมของการทำงานในระบบราชการที่ยังมิได้ปรับเปลี่ยนไปตามความต้องการของภาครัฐมากนัก…โดยผู้เขียนก็พยายามอธิบายให้น้อง ๆ เจ้าหน้าที่ภายในกองได้เข้าใจ รับทราบถึงข้อมูลนี้

ในการทำงานดังกล่าว แม้จะปิดทองหลังพระ แต่ความตั้งใจ คือ ต้องการให้พระที่พวกเราได้ปฏิบัตินั้นออกมาแบบสวยงาม เราจึงจำต้องอดทน รับทราบ เข้าใจในความเป็นมนุษย์ตามคำสอนของพระพุทธเจ้าสอนว่า บัวมีหลายเหล่ากับพฤติกรรมมนุษย์ หน้าที่สำคัญของผู้เขียน คือ การทำหน้าที่ปั้นดาว แม้บางครั้งในการปั้นดาวนั้น อาจเป็นเพียงดินที่ไม่มีค่า ราคาใด ๆ ก็ตาม แต่ผู้เขียนและทีม HR ก็พยายามปั้นพวกเขาให้ได้เติบโต ให้แข็งแกร่ง นำความรู้ความสามารถนั้นมาพัฒนาประเทศชาติสืบต่อไปจากทีมของพวกเรา

สิ่งด้านล่างนี้ คือ สิ่งที่น้อง ๆ ในทีม HR ทำขึ้นให้กับผู้เขียน เปรียบเทียบว่าผู้เขียนเป็นเทียนส่องฟ้า เป็นแสงสว่างให้กับพวกเขา ได้นำสิ่งต่าง ๆ มาเพื่อให้พวกเขาได้เรียนรู้และเติมเต็ม

เพลง...เทียนส่องฟ้า
ขับร้องโดย  ดนุพล แก้วกาญจน์

..เทียนที่เรืองแสงส่อง คือแสงทองส่องทาง 
เปล่งประกาย ยอมละลายให้สว่าง 
คนหลงทาง เห็นทางที่แสวง 
..ดินเอ๋ย ดินไร้ค่า 
ใครหนอ มาเปลี่ยนแปลง 
ปั้นเป็นดาว สีทองส่องแสง 
คือน้ำแรง ของครูทุกเขตคาม.. 
..โอ เหนื่อยมาแสนนาน งานสิหนักช่างสมนาม 
เบิกดวงดาวพราวนภา แต้มดวงตา เติมฟ้างาม 
ยามเมื่อเทียนสีทอง งามส่องฟ้า..
..วอนสายลมพริ้วผ่าน วานถามดาวเด่นนภา 
เป็นห่วงคนปั้นดาว หรือเปล่าหนา 
เพียงสัญญา จะรักดี ก็สุขใจ..

..โอ เหนื่อยมาแสนนาน 
งานสิหนักช่างสมนาม เบิกดวงดาวพราวนภา 
แต้มดวงตา เติมฟ้างาม ยามเมื่อเทียนสีทอง 
งามส่องฟ้า.. 
..วอนสายลมพริ้วผ่าน 
วานถามดาวเด่นนภา เป็นห่วงคนปั้นดาว 
หรือเปล่าหนา เพียงสัญญา 
จะรักดี ก็สุขใจ 
เพียงสัญญา 
จะรักดี ก็สุขเอย../

ที่มา : https://www.youtube.com/watch?v=6hcYGrhyI_Q

คลิปด้านล่างนี้…เป็นคลิปที่น้อง ๆ ทำให้ไว้สำหรับตัวของผู้เขียนเอง ตลอดชีวิตของการรับราชการมา ๓๔ ปี

https://drive.google.com/drive/folders/1fqD5zGF_MJLfN44FyaoADVm8m_9hWOl5?usp=sharing

ขอเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีสำหรับตัวของผู้เขียนเอง…ขอบคุณมาก ๆ ลูก…วันสุดท้ายที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๖๕ แม่บุษ…พี่บุษ…น้าบุษ คนนี้ เห็นความรักของพวกเราทีม HR น้ำตาไหลยามที่พวกเราต้องจากกันในฐานะที่ไม่ได้เป็นผู้บังคับบัญชากันแล้ว ซึ่งพวกเธอต้องเติบโต และแข็งแรง แข็งแกร่งยิ่งขึ้น เพื่อจรรโลงมหาวิทยาลัยต่อจากผู้เขียนต่อไป เพราะนี่คือ การพัฒนามนุษย์จากรุ่นสู่รุ่นค่ะ

*****************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๖ ตุลาคม ๒๕๖๕