เรื่องของ"เส้นบะหมี่"

ด้วยความชอบ เข้าไปที่ร้านหากจะสั่งกินต้องดูให้ดี ไม่เช่นนั้นหรือส่วนใหญ่จะเจอแบบสีเข้ม ๆ เคี้ยวแล้วเละ ไม่หอม เส้นบะหมี่หรือหมี่เหลืองน่าจะมีหลายเกรด สมัยก่อนที่กำแพงเพชรต้องร้านเจ๊กเซี้ยงหรือบะหมี่ชากังราวในปัจจุบันเท่านั้น ทั้งที่ชอบแต่เพิ่งจะมีความรู้ว่าเส้นแบบนี้เป็นบะหมี่ไข่ คงมีส่วนผสมของไข่มากกว่าแบบอื่น ขณะส่วนประกอบหลักก็คงทำมาจากแป้งสาลีเหมือนกัน 

หลายปีก่อนโน้นครั้งแรกที่เจอในเมืองพิษณุโลกมีแค่ร้านเดียว เมื่อกินแล้วคล้ายบะหมี่เจ๊กเซี้ยง ร้านที่ว่าคือบะหมี่โบราณอันขึ้นชื่อ ฉายา “ก๋วยเตี๋ยวรัฐมนตรี” แถมหน้าตาและลักษณะการปรุงก็คล้ายกับร้านก๋วยเตี๋ยวที่คุ้นเคยในวัยเด็กหรือร้านละแวกถิ่นฐานบ้านเกิดในอดีต ต่อ ๆ มาพบว่ายังมีร้านที่ขายและทำเส้นลักษณะนี้เองด้วยคือร้านจุกไก่ไทย แต่ขนาดเส้นจะใหญ่กว่าและไม่หอมเท่า

ปัจจุบันพิษณุโลกมีร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีเส้นบะหมี่ลักษณะนี้ขายอยู่หลายร้าน ทราบว่าบางร้านสั่งมาจากเยาวราชหรือส่งตรงมาจากกทม.เลย เช่น ร้านลูกชิ้นเนื้อน้ำใส (โกตุ๋ย) บางร้านสั่งมาจาก“ร้านเจ๊แฮ”เจ้าเก่าแก่ของเมืองสุโขทัย เช่น ร้านสกุลเงิน เส้นหมี่เหลืองของทั้งสองร้านที่สั่งมาจากเจ้าที่มีชื่อเสียงนั้น สำหรับผู้ที่ชื่นชอบบะหมี่ประเภทนี้รับรองว่าถูกใจแน่

ถ้าใช้ความพึงพอใจของตัวเองเป็นเกณฑ์ เส้นหนึบ นุ่ม ละมุน หอมกลิ่นแป้ง อยากแบ่งคุณภาพออกเป็น ๓ ระดับ เยี่ยม พอใช้ ไม่ได้เรื่อง สำหรับตัวเองถ้าไปร้านก๋วยเตี๋ยวและวันนั้นนึกจะสั่งบะหมี่มากิน อย่างน้อยร้านนั้นต้องใช้เส้นระดับพอได้ ๆ หรือพอใช้ ไม่อย่างนั้นกินอย่างอื่นดีกว่า เพราะแม้ทุกอย่างจะดี น้ำซุปอร่อย ร้อนจัด เครื่องเคราต่าง ๆ ก็ใช้ได้

แต่ถ้าเส้นไม่ได้เรื่องเสียแล้ว ก็จะพากันไม่อร่อยไปทั้งชาม

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

น่ากินมากค่ะ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

เจ้าอร่อยในเมืองพิษณุโลกเลยครับ