(บันทึก)......มีทองเท่าหนวดกุ้ง....

กล้วยหอมทอดเนย..มีรสชาด  เหมือน..กล้วยน้ำว้าปิ้ง….กล้วยเป็นสินค้านำเข้า..ราคา..คนกินได้เป็นอาหาร ประจำวัน..ขายเหลือ  ก็ถึงมือคนจนที่ไม่มีปัญญา..จะซื้อกิน…กล้วยผ่านกรรมวิธี..ตั้งแต่  ผู้ปลูก  ผู้รับปล฿ก  ผู้รับเหมา ส่งออก..สินค้าประเภทนี้..ถึงปากผู้กินในต่างแดน..ด้วยกลไก..ของตลาดโลก…ที่เกี่ยวะนกันมา..จาก ยุคสมัยไล่ล่าอาณานิคม..จนมาถึงระบบทุนนิยมสากล..ว่าด้วย ประชาธิปไตย..คนึ่งใบเสี้ยวเดียวหรือเต็มใบ…คงจะต้องดูๆกันเอาเอง…..สงคราม..จากเย็นคงจะอุ่นๆไป..อาจจะกลายเป็นร้อนระอุทุกหย่อมหญ้า..เหมือนไฟไหม้ป่า..หามือใครดมไม่ได้….จบตรงนี้ละ..เอากันดื้อๆว่า.."..มีทองเท่าหนวดกุ้ง..นอนสะดุ้ง…จนเรือน..ไหว.."….เนอะ…