๙๕๐. ลม

ชีวิตมนุษย์…ก็มีเพียงเท่านี้ มีพบ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และก็ดับไป…ยังใช้ได้กับชีวิตมนุษย์ เปรียบเสมือน “ลม” ที่พัดเข้ามา และก็พัดผ่านเลยไป…ขอบคุณบทเพลงที่ทำให้ได้รู้จักคิด นำมาเปรียบเทียมกับชีวิตมนุษย์ค่ะ

ลมเอยลมเจ้าพานพัด
พาเธอมาให้เจอฉัน
ลมเอ๋ยลมเจ้านั้นก็พัดเธอผ่านไป
คนที่เคยอยู่เคียงแต่วันนี้เขาอยู่ทีไหน
เจ้าลมเอ๋ย..เจ้าลมพัดไปแห่งใด กันหนา
ลมเอยลมเจ้าพานพบ
เจอผู้คนนับหมื่นพัน
วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดเธอกลับมา
นานแล้วนานเท่าไร
ยังจดจำทุกคำสัญญา
เฝ้ารอคอยสายลมพัดพาเธอมา อีกครั้ง
ลม..เจ้าเอ๋ย
ไฉนเลย ไม่เคยจะหวนมา
ลม.. เจ้าขา
พัดพา เธอมาได้ไหม
ลมเอยลมเจ้าพานพัด
พาถ้อยคำรักจากฉัน
วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดไปบอกเธอ
คนที่คอยตรงนี้ ยังคิดถึงเขาคิดถึงเธอ
ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้เจอ ได้เจออีกครั้ง
ลม.. เจ้าเอ๋ย
ไฉนเลย ไม่เคยจะหวนมา
ลม.. เจ้าขา
พัดพา เธอมาได้ไหม
ลมเอยลมเจ้าพานพัด
พาถ้อยคำรักจากฉัน
วอนสายลมเจ้านั้นช่วยพัดไปบอกเธอ
คนที่คอยตรงนี้ ยังคิดถึงเขาคิดถึงเธอ
ว่าเมื่อไหร่เขาจะได้เจอ ได้เจออีกครั้ง
คนที่คอยตรงนี้ เฝ้ารอคอยทุกวันเวลา
เฝ้ารอคอยสายลมพัดพา เธอมาอีกครั้ง

************************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑ มีนาคม ๒๕๖๕

 

ที่มา : https://www.youtube.com/watch?v=mEj2v4rNXJw