๑๓๗. เรื่อง..หมา หมา

พอผอ.รู้เรื่อง ก็ให้ครูบ้านพักให้ข้าวให้น้ำ พอได้ประทังชีวิตไปวันๆ จะให้ไปนอนในบ้านก็ยากยิ่งนัก เพราะในบ้านก็มีอยู่แล้ว ๒ ตัว พยายามจะพามาอยู่โรงเรียนมันก็ไม่ยอม คงเห็นว่าหมาเจ้าถิ่นไม่ค่อยจะต้อนรับเท่าที่ควร

ต้นเรื่องเกิดขึ้นที่บ้านพักครู หมาสาวสองพี่น้อง ตัวหนึ่งตั้งท้อง อีกตัวหนึ่งคอยดูแล มาจากไหนก็ไม่รู้ มารู้อีกทีมันทั้งสองก็กลายเป็นหมาจรจัด หิวโซ อยู่ข้างกำแพงรั้วบ้านพักครู

วันดีคืนดีแม่หมาก็คลอดลูก ๖ ตัว พร้อมสร้างวีรกรรมด้วยการไปวิ่งไล่กัดลูกไก่ของชาวบ้าน ส่อแววว่าอนาคตจะดับวูบ ผมก็เลยพาแม่หมาน้อยไปฉีดทำหมัน หมอไม่ยอมฉีดให้ บอกว่าเลือดจางมาก ผมพยายามจับขึ้นรถเพื่อที่จะพาแม่หมาไปเลี้ยงที่บ้าน แต่มันไม่ยอมให้จับแต่โดยดี ไม่กี่วันต่อมาแม่หมาก็เริ่มจะทิ้งลูก ออกเที่ยวเตร่สำเริงสำราญตามลำพัง

ผมต้องตัดสินใจเรื่องลูกหมา ปรากฏว่า ครูธุรการขอไปเลี้ยง ๑ ตัว ผู้ปกครอง ๑ ตัว ที่เหลือ ผอ.รับเป็นภาระทั้งหมด เป็นครั้งแรกที่เลี้ยงหมาพร้อมกันทีเดียวถึง ๔ ตัว

ก่อนนำเข้าบ้าน ผมพาลูกหมาไปหาหมอ เพื่อดูแลเกี่ยวกับยาฆ่าพยาธิ จะเป็นทายาท ผอ.ทั้งทีก็ต้องดูแลกันหน่อย ผ่านไปได้ไม่ถึงสัปดาห์ ลูกหมา ๑ ใน ๔ ตัว มีอาการเซื่องซึม เบื่ออาหาร ร้องครวญครางทั้งคืน ผมจึงต้องพาไปหาหมออีกครั้ง คราวนี้ตรวจกันอย่างละเอียดทุกตัว

หมอบอกว่า..ติดโรคหัดอย่างหนัก ๑ ตัว จึงต้องรีบให้ยา ที่เหลือยังต้องรอดูอาการ ให้กินยาป้องกันไปก่อน หมอจึงให้ยามาหลายขนาน รวมทั้งยาบำรุงเลือดด้วย ถ้าอาการดีขึ้น ครั้งต่อไปให้ ผอ.พาลูกหมามาหาหมออีกครั้งเพื่อฉีดวัคซีน

ผมไม่รู้ตัวเลยว่า เป็นคนรักและห่วงใยหมาไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เลี้ยงเจ้า”หูตั้ง”ก็ไม่เคยได้ดูแลอย่างนี้ เมื่อหูตั้งจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมก็ตั้งใจว่าจะพักไปสักระยะ แต่ทุกวันนี้ เหมือนยังไม่ได้พักเลย

แต่ก็ได้เรียนรู้ความรักและความสงสาร ที่เห็นลูกหมาตัวที่อ่อนแอ มันกำลังปฏิเสธยา อาการอยู่ในขั้นโคม่า ส่วนที่เหลืออ้วนพีขี้เล่น ช่างประจบประแจง แข็งแรง วิ่งขึ้นลงบันไดบ้านอย่างรวดเร็ว ผมไม่รู้ว่ามันพันธุ์อะไรกันบ้าง แต่ที่แน่ๆทุกตัวชอบมาพันแข้งพันขาเวลาที่ผมเปิดประตูบ้าน

บทเรียนที่ได้ในวัยย่าง ๖๐ ปี ถ้าไม่มีเวลา ไม่มีใจรัก อย่าได้เลี้ยงสัตว์เป็นอันขาด เรื่องมันเยอะมาก ถ้าเลี้ยงแล้วก็ต้องรักและเมตตา ดูแลให้ถึงที่สุด คิดแล้วก็เหมือนกับชีวิต ณ เวลานี้ ยามแก่เฒ่า ไม่จำเป็นต้องรักแต่ธรรมชาติ ต้นไม้ ใบหญ้า รัก(ลูก)หมาบ้างก็ได้เนอะ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕