09:28 khomsun khamnu เพื่อ.........."รู้ว่าไม่รู้"
09:29 khomsun khamnu เปรียบเทียบดังนี้.....
09:33 khomsun khamnu มีเมืองที่งดงามเมืองหนึ่ง ใครต้องการสัมผัสความงดงามของเมือง
ต้องอ่านคำบรรยายความสวยงามของเมืองที่บันทึกไว้ในหนังสือ
สิ่งที่เรารู้.......คือหนังสือที่อยู่ในห้องสมุดในบ้านเรา
สิ่งที่เรายังไม่รู้.......คือหนังสือที่อยู่ในหอสมุดประจำเมือง
....แต่เราก็สามารถใช้สายตา มองดูความงดงามได้โดยตรงเช่นกัน.....
09:36 khomsun khamnu การรู้ว่าไม่รู้ สำคัญกว่ารู้ว่ารู้ เพราะมันเหมือนกับ การที่เรารู้ว่า "มีหนังสืออยู่ที่หอสมุด"
09:38 khomsun khamnu ส่วนการเห็นแจ้ง มันเหมือนกับ การที่เราใช้สายตาดูเมืองได้โดยตรง ไม่ต้องดูผ่านสมุด
09:39 khomsun khamnu ถ้ายังจำกันได้ ในตารางระดับจิตที่ผมเคยสรุปไว้ "การรู้ว่าไม่รู้ เป็นระดับอภิปรัชญา"
09:44 khomsun khamnu ส่วนคนที่ใช้สายตามองสิ่งต่างๆโดยตรง อาจจะอ่านหนังสือทั้งในบ้านทั้งในหอสมุดจนหมดแล้วหรือไม่ก็ได้
....เพราะการรู้แจ้ง ก็เพียงแค่ "ลืมตาขึ้นมองดู"...........
09:46 khomsun khamnu ไม่มีใครสอนใครให้ลืมตาได้....เพียงแต่บอกเป็นคำพูดได้ว่า "ให้ลืมตาขึ้นมองดู" การลืมตาทุกคนต้องทำด้วยตนเอง
ไม่มีความเห็น