ธมฺมนีติ ๗๙ ธนกถา แถลงทรัพย์
ภาษิตของพ่อ
ธมฺมนีติ79 ธนกถา แถลงทรัพย์
อตฺตนา ว กตา ลกฺขี อลกขี อตฺตนา กตา
น หิ ลกฺขิํ อลกฺขิญจ อญฺโญ อญฺญสฺส การิโต ฯ
โคลงสี่สุภาพ
บุณย์วาสนานั้นน่ะ ตัวเอง
กอปรบัดนี้ฤๅเพรง แต่พู้น
คราวเสื่อมอย่าโฉงเฉง ตนแหละ ทำนา
ใครอื่นนั่นนั้นนู้น กอปรให้กันฤๅ
อธิบายศัพท์
บุณย์ : การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา คุณงามความดี
วาสนา : บุญบารมี กุศลที่ทำให้ได้รับลาภยศ
กอปร : ประกอบ ทำ
เพรง : ก่อน เก่า
เสื่อม : เสียไป
โฉงเฉง : เอะอะเป็นทำนองเกะกะเกเร
ถอดความ
บุญกุศลที่ส่งเสริมตนให้มีลาภมียศศักดิ์นั้นเพราะการกระทำของตนเองในปัจจุบันหรือในชาติก่อน เมื่อถึงคราวเสื่อมเกียรติยศก็จงอย่าได้โวยวายโทษใคร เพราะตนเองนั่นแหละกระทำ มิใช่ผู้อื่นใดเลยที่ทำให้เป็นไป
ดอกมณฑา
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ไม่มีความเห็น