641208 จุดเริ่มต้นของความพยายาม

                  ดร.กุลชาติ จุลเพ็ญ จบการศึกษาปริญญาเอกจากประเทศญี่ปุ่น ปัจจุบันเป็นอาจารย์ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์  มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี เคยมาออกรายการเจาะใจ https://www.youtube.com/watch?v=EoX5F73g6v0  ได้เล่าประวัติของตนเองว่า ชีวิตของท่านลำบากมาก พ่อแม่แยกทางกัน ในช่วงที่แม่ต้องไปทำงานหาเงินในที่อื่นได้ทิ้งลูกๆไว้ให้ดูแลกันเอง4คน พี่ๆทนความลำบากไม่ไหวก็หนีไปทีละคน ในที่สุดเด็กชายกุลชาติในวัย6ขวบก็อยู่คนเดียวไม่มีใครดูแล เขากลายเป็นเด็กจรจัดเร่ร่อน ไม่สนใจการเรียน ไปโรงเรียนเฉพาะวันที่มีการแจกอาหาร ใช้ชีวิตสนุกสนานไปวันๆ ตกค่ำก็กลับมานอนที่โกดังที่แม่เช่าไว้ให้ลูกๆอยู่อาศัย เขาเป็นอยู่เช่นนี้เป็นเวลา2ปี ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง เมื่อแม่ของเขากลับมา เขาดีใจมากทั้งสองกอดกันด้วยความคิดถึง 

                   ความดีใจของเด็กชายกุลชาติมีได้ไม่นาน เพราะหลังจากนั้นแม่ได้เคี่ยวเข็ญให้เขาตั้งใจเรียนหนังสือ เนื่องจากเขาไม่สนใจการเรียนมานานแล้วจึงเป็นการยากที่จะทำให้กลับมาเริ่มต้นใหม่ ทำให้เขาถูกแม่ลงโทษต่างๆนานา อะไรที่อยู่ใกล้มือแม่ แม่จะคว้ามาตีหมด แต่เขาก็ยังคบเพื่อนเที่ยวไม่สนใจการเรียนอยู่ดี

                   และวันหนึ่งการเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น คืนนั้นประมาณสี่ทุ่มแม่กลับมาจากทำงาน ส้วมเต็มมาหลายวันแล้ว แม่ได้เอาค้อนและสกัดมาเปิดฝาส้วมออก เอากระป๋องสีตักสิ่งปฏิกูลออกไปเทนอกบ้าน เขานอนดูแม่ทำงานอยู่เช่นนั้นทั้งคืน แล้วก็เกิดความสงสารแม่ขึ้นมาอย่างจับใจว่า “แม่ลำบากขนาดนี้แล้วแม่ต้องการอะไรจากเรา แม่หวังเพียงแค่ให้เราไปเรียนหนังสือเท่านั้นเอง” เขาจึงตั้งใจในตอนนั้นว่าต่อไปนี้จะไปเรียนโดยไม่ต้องให้แม่บังคับอีกต่อไป 

                  จากนั้นเป็นต้นมาเด็กชายกุลชาติก็กลายเป็นเด็กสนใจการเรียน ตั้งใจเรียนโดยไม่มีใครบังคับ แต่เนื่องด้วยฐานะยากจนก็ต้องช่วยแม่ทำอาชีพหลายอย่าง อาชีพสุดท้ายที่ช่วยทำกับแม่ก็คือเก็บคัดแยกขยะมาขาย และด้วยความพากเพียร โอกาสก็เข้ามาในชีวิตเรื่อยๆ ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น หลังจากจบปริญญาโทก็ได้มีโอกาสได้ทุนของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรีไปเรียนต่อที่ประเทศญี่ปุ่นและสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกได้กลับมาทำงานเป็นอาจารย์อย่างน่าภาคภูมิใจ

                  น่าศึกษาว่าในชีวิตของคนคนหนึ่งนั้นสามารถเป็นได้ทั้งต่ำสุดและสูงสุด วันนี้เด็กชายกุลชาติมาเป็นอาจารย์ผู้มีความรู้ความสามารถ แต่ถ้าวันนั้นเขาไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง เขาอาจจะเป็นผู้ใช้แรงงาน หรืออาจจะคบเพื่อนเกเร ติดยาเสพติด เป็นคนไม่ดีไปแล้วก็ได้ แล้วอะไรที่ทำให้คนคนหนึ่งคิดได้และกลับใจเปลี่ยนแปลงนำตนเองไปในทางที่ดีจนถึงจุดสูงสุดของชีวิตได้

                 คำตอบคือ “ความสลดใจ” ความสลดใจนี้ถ้าเป็นทางการก็เรียกว่า “ความสังเวช” คนไทยจึงมักใช้สองคำนี้ควบกันกลายเป็น “ความสังเวชสลดใจ” ความหมายของสังเวชนี้จริงๆแล้วไม่ใช่ความรู้สึกหดหู่ แต่คือ “ปัญญา” คือการได้คิดในทันทีทันใดที่ประสบกับเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้รู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมากและทำให้เกิดพลังใจในการเปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างขนานใหญ่ อย่างในกรณีของดร.กุลชาติความ ความสลดใจสังเวชเกิดจากการที่ได้เห็นแม่ลำบากที่ต้องอดหลับอดนอนตักสิ่งปฏิกูลในส้วมไปทิ้งทั้งคืนคนเดียว

               มีพ่อแม่หลายคนที่มีฐานะดีแต่ไม่สามารถสอนลูกให้เอาดีได้ เนื่องจากเด็กส่วนมากก็รักสบาย ชอบสนุกสนาน ไม่ชอบความลำบาก การดูแลลูกอย่างดีด้วยการซื้อสิ่งของราคาแพงให้ หรือการสอนด้วยคำพูดอย่างเดียวนั้นอาจจะยังไม่เพียงพอ ซึ่งขอแนะนำว่าถ้าหากยังไม่ได้ใจของลูก บางทีต้องสอนด้วยการกระทำให้ลูกเห็นว่ากว่าพ่อแม่จะมีวันนี้ได้นั้นยากเย็นขนาดไหน ซึ่งวิธีการแต่ละคนอาจจะต่างกันไป 

               แม้ตัวเราทุกคนก็เช่นกัน บางทีมีชีวิตอยู่ไปๆวัน เที่ยวเพลิดเพลินสนุกสนาน จนอาจจะลืมความตั้งใจเดิมไปแล้วก็ได้ หากจะให้พลังใจกลับมาเหมือนเดิมก็ต้องกลับมาพิจารณาทบทวนตนเองใหม่ ให้เกิดความสลดใจสังเวช ว่าขืนใช้ชีวิตต่อไปเช่นนี้ คงไม่มีอนาคตแน่

                เหตุที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำให้พิจารณามรณะสติ ความแก่ และความเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นเป็นธรรมดากับทุกคนนั้น ก็ทรงมุ่งหมายให้เกิดความสลดสังเวชในร่างกายนี้นั่นเองว่าวันเวลามีจำกัด จะได้เกิดความไม่ประมาทในการใช้ชีวิต หาทางสร้างบุญกุศล ทำความดีติดตัวไว้ เพราะไม่รู้ว่าความตายจะมาเมื่อไร  

              ขอขอบคุณอาจารย์ ดร.กุลชาติ จุลเพ็ญ ที่นำเรื่องราวประสบการณ์ส่วนตัวมาเล่าให้สาธารณะชนได้ฟัง ซึ่งนับเป็นเรื่องราวที่ให้ข้อคิดและมีประโยชน์ สร้างแรงบันดาลใจให้กับสังคมได้มากทีเดียว