๙๒๘. ความสุขของฉันเอง

เวลา…นับได้ จะผ่านไปร่วม ๖๐ ปี ให้มาหวนคิดถึงวันเวลาที่ผ่านไปว่า…

อันตัวของเรานั้น เกิดมาจนถึงทุกวันนี้

“เราเก่งมากแล้ว…”

ขอบคุณที่เรายืนได้อย่างมั่นคง

ด้วยขาของตนเอง…ดังเช่นทุกวันนี้

ขอบคุณทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามา

เพื่อเป็นสีสัน…ของชีวิตฉัน

ขอบคุณ “หัวใจของฉัน”…ที่มีความเข้มแข็ง

และอบอุ่น…ได้ด้วยตัวของฉันเอง

ขอบคุณ “รักแท้”…ที่ดูแลได้ด้วยใจของฉันเอง

ขอบคุณ “ครูของชีวิต”…ทั้งดี และร้าย

ขอบคุณความเข้าใจ…ในทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้

ไม่ถือโทษ…หรือโกรธสิ่งใด ๆ เลย

เพียงทำตัวให้ “แค่เข้าใจ…ก็มีความสุขใจแล้ว”

*****************************

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๔